អ្នកខ្លះយល់ថា មានអ្នកបរិភោគសាច់សត្វ ទើបជាហេតុនាំឱ្យគេសម្លាប់សត្វយកសាច់ ការយល់នេះមិនត្រូវទេ ព្រោះហេតុនៃការសម្លាប់សត្វពិតៗ បានដល់ អកុសលហេតុគឺៈ ១-លោភហេតុ និងមោហហេតុក្នុងខណៈដែលខ្លួនលោភលន់ ។…
អ្នកខ្លះយល់ថា មានអ្នកបរិភោគសាច់សត្វ ទើបជាហេតុនាំឱ្យគេសម្លាប់សត្វយកសាច់ ការយល់នេះមិនត្រូវទេ ព្រោះហេតុនៃការសម្លាប់សត្វពិតៗ បានដល់ អកុសលហេតុគឺៈ
១-លោភហេតុ និងមោហហេតុក្នុងខណៈដែលខ្លួនលោភលន់ ។
២-ទោសហេតុ និងមោហហេតុក្នុងពេលវេលាត្រូវសម្លាប់ជីវិតសត្វ ។
ប្រសិនបើជាការសម្លាប់សត្វ មកអំពីអ្នកបរិភោគសាច់សត្វជាហេតុនោះ ម្ល៉េះសមព្រះសង្ឃក៏លោកនៅតែសម្លាប់សត្វដែរ ប៉ុន្តែព្រះសង្ឃលោកមិនបានសម្លាប់សត្វ មិនមែនព្រោះតែអ្នកដទៃមិនបរិភោគសាច់សត្វនោះឡើយ តែក៏ព្រោះព្រះសង្ឃលោកបានលះបង់នូវអកុសលហេតុដែលជាហេតុ នៃការសម្លាប់សត្វបាត់អស់ទៅហើយ ។
តាមពិតបុគ្គលគួរសិក្សាថា យើងជាពុទ្ធបរិស័ទ ត្រូវតែយល់អំពីធម៌ទាំងឡាយដែលកើតអំពីហេតុ ត្រូវសិក្សាឱ្យបានយល់ច្បាស់អំពីហេតុ និងផលរបស់ហេតុ ដើម្បីឈ្វេងយល់ថា អ្វីៗដែលកើតឡើងវាមានហេតុរបស់វា និងឱ្យផលតាមក្រោយឃើញជាក់ច្បាស់ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ