តាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាបានលើកហេតុផលថា ការសម្លាប់សត្វមានជីវិតទោះជាសត្វនោះតូចឬធំគង់នឹងមានពៀរវេរា មានទោស តែទោសនោះទៅតាមសត្វតូច សត្វធំ ឬសត្វមានគុណវិសេស និងមិនមានគុណវិសេស។ ចំពោះទោសដែលត្រូវទទួលអំពីការសម្លាប់សត្វដែលមានរាងកាយធំនិងមានគុណធម៌ផងដូចជា គោ ក្របី…
តាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាបានលើកហេតុផលថា ការសម្លាប់សត្វមានជីវិតទោះជាសត្វនោះតូចឬធំគង់នឹងមានពៀរវេរា មានទោស តែទោសនោះទៅតាមសត្វតូច សត្វធំ ឬសត្វមានគុណវិសេស និងមិនមានគុណវិសេស។ ចំពោះទោសដែលត្រូវទទួលអំពីការសម្លាប់សត្វដែលមានរាងកាយធំនិងមានគុណធម៌ផងដូចជា គោ ក្របី ដំរី សេះជាដើម មានទោសច្រើន តែបើសត្វដែលងាប់នោះ ជាសត្វតូចតាចមានមាន់ទា ស្រមោច សង្អារ មូស សង្កើចជាដើម ក៏មានទោសតិច ។ ខាងក្រោមនេះជាការប្រៀបធៀបទោសនៃការសម្លាប់ជីវិតមនុស្សសត្វគឺៈ
រវាងការសម្លាប់សត្វតិរច្ឆាននិងមនុស្ស ការសម្លាប់មនុស្សមានទោសច្រើនជាងការសម្លាប់សត្វតិរច្ឆាន ព្រោះមនុស្សជាសត្វវិសេសជាងសត្វតិរច្ឆាន បើទោះជាអ្នកនោះជាចោរក៏ដោយចុះ។ សម្រាប់មនុស្សនិងមនុស្សដូចគ្នា បើសម្លាប់អ្នកមានសីល និងមានគុណធម៌ផងដូចជា ភិក្ខុ សាមណេរ ឧបាសក ឧបាសិកា នឹងមានទោសច្រើន តែបើមនុស្សដែលគេសម្លាប់នោះ ជាអ្នកមិនមានសីលធម៌ដូចជា ជនល្មើស ពួកចោរ ជនចាប់រំលោភ ឬអ្នកដែលមានចរិតកាចសាហាវដោយគ្រឿងញៀនជាដើម ក៏មានទោសតិចទៅតាមនឹង ។
ចំពោះកូនតិរច្ឆានសម្លាប់ឪពុកម្តាយ រមែងមានទោសធ្ងន់ក្រៃលែង គឺត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងអនន្តរិយកម្ម។ បើអ្នកដែលត្រូវសម្លាប់នោះ មានគុណធម៌ដូចគ្នា ក៏ត្រូវកាត់តាមទិដ្ឋភាពជាក់ស្តែងនៃការសម្លាប់នោះ គឺបើការសម្លាប់ប្រើសេចក្ដីព្យាយាមច្រើន ក៏មានទោសច្រើន តែបើព្យាយាមតិច ក៏មានទោសតិច ។
ទោះជាយ៉ាងណានេះជាទោសដៅតែទៅក្នុងអនាគតជាតិ តែសម្រាប់ច្បាប់ប្រទេសដូចបច្ចុប្បន្នប្រហែលជាមិនគិតពីមនុស្សដែលមានសីល ឬអត់សីលនោះទេ គិតទៅលើការសម្លាប់នោះមានទោសតិចច្រើនទៅតាមមានចេតនានិងមិនមានចេតនាទៅវិញគឺ អ្នកសម្លាប់គេដោយចេតនា នឹងមានទោសច្រើនអាចជាប់គុកអស់មួយជីវិត ចំណែកឯការស្លាប់នោះដោយអចេតនាក៏មានទោសតិច តែក៏ចៀសមិនផុតពីការជាប់ពន្ធនាគារដូចគ្នា ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ