កំណាព្យ (អានុក និង អាលុក) បទពាក្យ7 ដោយ ព្រុំ គឹមជឿន
– អានប់ អាលុកគឺជាឆ្កែ មួយមកពីស្រែមួយនៅក្រុង
មួយថ្ងៃៗតែងកាច់កុង ខាំគ្នាវីក្បុងព្រោះអួតអាង ។
– អានប់ អាលុកគឺជាឆ្កែ មួយមកពីស្រែមួយនៅក្រុង
មួយថ្ងៃៗតែងកាច់កុង ខាំគ្នាវីក្បុងព្រោះអួតអាង ។
– អានប់គិតថាវាគ្រាន់បើ ជីវិតប្រសើរមានសំណាង
វានៅក្រុងមុនស្គាល់សព្វយ៉ាង ឡានថ្មីស្រឡាងក៏ធ្លាប់ជិះ ។
– វាឃើញអាលុកមកពីនាយ កើតចិត្ដមើលងាយមិនត្រិះរិះ
វាដៀលប្រមាថថាសំគិះ ក្លិនខ្លួនម្ហិះៗមិនចង់ក្បែរ ។
– ចំណែកអាលុកវាគិតថា ទោះនៅទីណាក៏ជាឆ្កែ
វាមិនរណបអានប់ដែរ វាក៏ជាឆ្កែដែលចង់ឈ្នះ ។
– វាប្រខាំគ្នាស្ទើររាល់ថ្ងៃ ជួនកាលម្ចាស់ភ័យផ្អើលពេញផ្ទះ
ទោះគេឃារឃាំងក៏មិនឈ្នះ វាបែងចែកច្បាស់មិនមែនមិត្ដ ។
– ដល់វាខាំគ្នាជារឿយៗ ម្ចាស់ក៏ព្រងើយលែងមកជិត
គេលែងអាសូរលែងអាណិត ព្រោះតែហួសចិត្ដនិងពួកវា ។
– អាលុកខ្វាក់ភ្នែកបែកប្រស្រី អានប់ជើងខ្លីមើលលែងជា
ម្ចាស់វានឿយណាយឥតពណ៍នា បំបរបង់វាទាំងពីរប្រាណ ។
– កំណើតជាឆ្កែដូចតែគ្នា មិនគួរចងពៀរនាំរំខាន
ថ្កើងក៏មិនហួសឈ្មោះតិរិច្ឆាន ម្ដេចមិនរាប់អានជាមិត្ដទៅ?
– នេះជាគំរូខ្វះសាមគ្គា ទុកជាតិដូចគ្នាជាសត្រូវ
ពើងទ្រូងក្អេងក្អាងមិនគិតជ្រៅ អ្វីដែលសល់នៅគឺសោកស្ដាយ ។
ដោយ ព្រុំ គឹម ជឿន prumkimchoeun@gmail.com
ចែករំលែកព័តមាននេះ