ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ សេចក្តីរាយការណ៍ឱ្យដឹងថា ភូមិដាច់ស្រយាលមួយ ដោយសារគ្មានសាលា និងគ្រូគ្រប់គ្រាន់ អ្នកស្រុកបានបង្ខំចិត្តឱ្យកូនចៅទៅរៀនក្រោមគុម្ពប្ញស្សីជាមួយអ្នកគ្រូស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ ។ បើសិនជាមេឃមិនប្រណីធ្លាក់ភ្លៀង ត្រូវតែប្តូរទៅរៀននៅក្នុងផ្ទះអ្នកស្រុកដែលម្ចាស់មិននៅ ។
សេចក្តីរាយការណ៍ឱ្យដឹងថា មានរយៈពេល៣ឆ្នាំមកហើយ មើលទៅពិតជាគួរឱ្យអាណិតខ្លាំងណាស់។ ទីតាំងសាលាដ៏កំសត់នេះ ស្ថិតក្នុងចំណុចព្រៃប្ញស្សី ចំណុះឱ្យភូមិនិងឃុំទួលពង្រ ស្រុកម៉ាឡៃ ដែលនៅទីនោះមានសិស្សប្រុស-ស្រី រៀនអាយុចាប់ពី១៥ឆ្នាំចុះ ប្រមាណជាង៥០នាក់ ។
ជួបផ្ទាល់ជាមួយអ្នកស្រុកនិយាយថា កូនៗពួកគាត់រៀនទាំងលំបាកបែបនេះរយៈពេល៣ឆ្នាំមកហើយៗមានសាលា២ទីតាំង ត្រូវចល័ត ពោលបើមេឃអំណោយផល ព្រះភិរុណមិនបង្អុរទេ សិស្សៗទាំងអស់អាចរៀនក្រោមគុម្គប្ញស្សី តែបើមេឃភ្លៀងសិស្សត្រូវនាំគ្នាទៅរៀនក្នុងផ្ទះមួយដែលម្ចាស់មិននៅ ។
បុរសចំណាស់ និងជាអតីតគ្រូបង្រៀនស្ម័គ្រចិត្តមុនគេ តែបច្ចុប្បន្នសម្រាកនិងមានទីលំនៅក្នុងភូមិខាងលើ ឈ្មោះជា វ៉ារិន អាយុ៥០ឆ្នាំ បានប្រាប់កោះសន្តិភាពថា សិស្សក្នុងភូមិរបស់គាត់រៀនក្រោមគុម្ពឬស្សីដូចឃើញទិដ្ឋភាពជាក់ស្តែង៣ឆ្នាំ ហើយៗសិស្សក៏ជួបការលំបាកខ្លាំង ព្រោះមកពីផ្ទះនាំគ្នាដើរកាត់ព្រៃទៅកាន់សាលាគ្រប់គ្នាខែវស្សាសិស្ស ត្រូវឆ្លងកាត់ទឹក និងភក់ ។
គាត់បន្តថា សាលារៀនថ្មមាន១ខ្នង ស្មើនិង៥បន្ទប់ គឺសាលាបឋមសិក្សាភ្នំយាយសំ ស្ថិតនៅចំណុចភូមិថ្មីប៉ុន្តែឆ្ងាយប្រហែល៥គីឡូម៉ែត្រ ពីភូមិពួកគាត់រស់នៅ ។ អ្នកស្រុកនិយាយថា មិនអាចឲ្យកូនចៅទៅរៀនសាលាខាងលើបានទេ ព្រោះជារដូវវស្សាមានជំនន់ទឹកភ្លៀង រដូវប្រាំងត្រូវដើរកាត់ព្រៃ មិនមានសុវត្ថិភាពពោល គឺមិនទាន់មានផ្លូវធ្វើដំណើឡើយ ។
អ្នកគ្រូយ៉ិន ចិន្តា អាយុ39ឆ្នាំ ដែលជាគ្រូស្ម័គ្រចិត្តបង្រៀនសិស្សនៅចំណុចកើតហេតុនិយាយថា មិនមែនតែសិស្សទេ ដែលជួបការលំបាកគាត់ ក៏ដូចគ្នាដែរ ត្រូវដើរកាត់ព្រៃទៅបង្រៀនសិស្សព្រឹកល្ងាចចម្ងាយដីជិត២គីឡូម៉ែត្រ ដែលកន្លែងខ្លះជាផ្លូវមានបន្លាហើយគាត់ថា បើខែវស្សាកន្លែងខ្លះត្រូវឆ្លងទឹកសើមអស់សំលៀកបំពាក់ក៏មានដែរ ។
ជុំវិញករណីនេះ លោកគង់ សារឿន នាយកសាលាបឋមសិក្សាភ្នំយាយសំ បានប្រាប់តាមទូរស័ព្ទថា ករណីខាងលើ គឺពិតជាកើតមានមែន។ លោកនាយកសាលាបន្តថា ជាកាពិតសាលារបស់គាត់មាន៥បន្ទប់ មានគ្រូ២នាក់ ជាគ្រូកិច្ចសន្យានិ ងមានសិស្ស១០៧នាក់ (ស្រី៥១) រៀនទាំងព្រឹក ទាំងល្ងាច ។
លោកនាយកបន្តទៀតថា សាលាគាត់នៅខ្វះសិស្សនៅឡើយ ប៉ុន្តែសិស្សៗដែលជួបការលំបាក ហើយរៀននៅក្រោមគុម្ពប្ញស្សីនោះ មិនអាចទៅចូលរួមបាន ព្រោះគ្មានផ្លូវហើយដើរកាត់ព្រៃ និងមានចម្ងាយដីជិត៥គីឡូម៉ែត្រ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ នាយកសាលារូបនេះ អះអាងថា គាត់និងធ្វើរបាយការណ៍ស្តីពីសិស្សដែលរៀនក្រោមគុម្ពប្ញស្សីនេះ និងអ្នកគ្រូយ៉ិន ចិន្តា បញ្ជូនទៅការិយាល័យអប់រំ ដើម្បីឱ្យថ្នាក់លើ បានដឹងនិងសុំឱ្យអ្នកគ្រូម្នាក់នេះ បានទៅជាគ្រូកិច្ចសន្យានៅសាលារបស់គាត់ ប៉ុន្តែបង្រៀននៅកន្លែងដដែល ពិសេសដើម្បីឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាល ជួយប្រាក់ឧបត្ថម្ភដល់អ្នកគ្រូម្នាក់នេះតែម្តង។
ពលរដ្ឋក៏ដូចជាសិស្សៗនិងអ្នកគ្រូយ៉ិនចិន្តា បានសុំធ្វើការអំពាវនាវសុំថ្នាក់លើ មេត្តាជួយទី១-គឺសុំសាលារៀន១ខ្នង ដើម្បីឱ្យទំពាំងស្នងប្ញស្សី នៅក្មេងខ្ចីពេញភូមិបានរៀនសូត្រ ទី២-គឺផ្លូវដែលបច្ចុប្បន្នពួកគាត់កំពុងជួបការលំបាក ។
គួរបញ្ជាក់ថា ពីដងផ្លូវជាតិលេខ៥៩ ឆ្ពោះទៅចំណុចភូមិព្រៃប្ញស្សីនិងទៅចំណុចផ្សេងៗ មានចម្ងាយដីជិត២០គីឡូម៉ែត្រ ពលរដ្ឋដែលឆ្លងកាត់ទៅដងផ្លូវជាតិ ឬទៅផ្សារដើម្បីទិញម្ហូបអាហារ ឬទៅរកពេទ្យត្រូវជិះគោយន្ត ឬរថយន្តដឹកកសិផល ព្រោះបើមានភ្លៀងធ្លាក់មិនអាចដើរ ឬជិះម៉ូតូបានទេ គឺរអិលនិងមានជង្ហុក
ធំៗ ពោលដងផ្លូវ មានតែដីគ្មានក្រួស និងថ្មឡើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ