ការសង្រួមមិនធ្វើបាបតាមផ្លូវកាយ វាចា ចិត្ត ហើយរៀបចំអត្តចរិតឲ្យបានប្រពៃថ្លៃថ្នូរ ទៅតាមលំអាននៃអ្នកប្រាជ្ញទើបបាននាមថា ជាអ្នករក្សាខ្លួនដោយប្រពៃ ។
គួរចងចាំថា រក្សាអ្វី ស្មើនឹងការរក្សាខ្លួននេះមិនមានឡើយ ហើយការរក្សាខ្លួននេះ មិនមែនទាល់តែអ្នកបួសទើបរក្សាបាននោះទេ អ្នកមិនបួសក៏អាចរក្សាបានដែរ ប្រៀបដូចការទទួលទានអាហារអ៊ីចឹង មិនមែនទាល់តែបព្វជិតទើបឆាន់បានឯណា អ្នកមិនបួសក៏អាចទទួលទានអាហារបានដូចគ្នាដែរ ។
ដូច្នេះមនុស្សយើងមិនមែនសំខាន់នៅលើអ្នកបួសឬមិនបួសនោះទេ អ្វីដែលសំខាន់គឺ ចេះរក្សាខ្លួនឯងឲ្យបានឆ្ងាយពីរណ្តៅនរកទើបជារឿងសំខាន់ តែបើសិនជាអាក់ខានមិនបានរក្សាខ្លួនហើយ គឺស្មើនឹងសម្លាប់ខ្លួនឯង ដូចច្រានខ្លួនឯងទម្លាក់ទៅក្នុងឋាននរកដូច្នោះដែរ ។
ចំពោះពាក្យថា នរកនេះប្រហែលជាគ្មាននរណាម្នាក់ចង់ទៅនោះទេ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាចង់រងទុក្ខខ្លោចផ្សានោះដែរ ។
ព្រោះហេតុនោះបានជាលោកពោលថា ដើម្បីចៀសផុតពីកំណើតក្នុងអបាយភូមិ សត្វលោកត្រូវរក្សាខ្លួននេះ ឱ្យបានល្អដោយការខ្មាសបាប ខ្លាចបាប បំពេញដោយការធ្វើទាន រក្សាសីល៥ សីល៨គឺ ប្រព្រឹត្តតែអំពើសុចរិតជាដរាប ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ