ពិតណាស់ខណៈដែលចិត្តកំពុងតែគិតទៅក្នុងកាមតម្រេកនោះ ការគិតព្យាបាទ រមែងមិនកើតមានឡើយ តែបើការគិតព្យាបាទកើតឡើងហើយ តម្រេកក្នុងផ្លូវកាមក៏បាត់អស់ទៅ។ នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា កិលេសតែងគ្រប់សង្កត់គ្នាទៅវិញទៅមក ពេលណាមានស្រឡាញ់ ពេលនោះមិនមានស្អប់ មិនមានក្រោធ…
ពិតណាស់ខណៈដែលចិត្តកំពុងតែគិតទៅក្នុងកាមតម្រេកនោះ ការគិតព្យាបាទ រមែងមិនកើតមានឡើយ តែបើការគិតព្យាបាទកើតឡើងហើយ តម្រេកក្នុងផ្លូវកាមក៏បាត់អស់ទៅ។
នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា កិលេសតែងគ្រប់សង្កត់គ្នាទៅវិញទៅមក ពេលណាមានស្រឡាញ់ ពេលនោះមិនមានស្អប់ មិនមានក្រោធ ដូច្នេះការស្រឡាញ់និងសេចក្តីក្រោធមិនអាចកើតឡើងព្រមគ្នាឬដំណាលគ្នាបានទេគឺ ម្ខាងកើត ម្ខាងទៀតត្រូវរលត់ ។
ព្រោះថានៅពេលកិលេសមួយណាកើតឡើងគឺកើតយ៉ាងពេញទី មិនមែនពាក់កណ្ដាលចិត្តស្អប់ ពាក់កណ្ដាលចិត្តស្រឡាញ់នោះឡើយ ។
មែនមនុស្សម្នាក់ពេលខ្លះស្រឡាញ់យ៉ាងងប់ងល់ មានតែភាពផ្អែមល្អែម ភាពស្រស់ស្រាយ តែពេលខ្លះស្អប់ ឬខឹងក្រោធដ៏ជូរចត់ តែចិត្តទាំងពីរដូងនេះមិនបានកើតព្រមគ្នាឡើយ ដូច្នេះក្នុងជីវិតនេះមានតែការផ្លាស់ប្ដូរជានិច្ច ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ