នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទដ្ឋកថាបានបញ្ជាក់ថា អន្នភារបុរស បុរសចិញ្ចឹមជីវិតដោយការច្រូតស្មៅដូរបាយនឹងសុមនសេដ្ឋី អាចនិយាយបានថា គាត់ជាអ្នកទាល់ក្របំផុតគឺស្មៅមួយអម្រែកដូរបានត្រឹមតែបាយមួយចានប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ជីវិតពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
ថ្ងៃមួយអន្នភារៈបានយកបាយជាចំណែករបស់ខ្លួនទៅដាក់បាត្រព្រះបច្ចេកពុទ្ធត្រឹមតែម្តងប៉ុណ្ណោះ អាចទទួលសាធុការពរអំពីទេវតា ខ្ទរដល់សុមនសេដ្ឋី លោកសេដ្ឋីក៏គិតថា នេះជាភាពអស្ចារ្យណាស់ព្រោះមិនដែលឮទេវតាសាទរនឹងអ្នកណាទេ គួរតែយើងធ្វើបិណ្ឌបាតនោះ ឲ្យជារបស់យើង។ គិតដូច្នេះ ហើយទើបហៅអន្នភារៈមកសួរថា ម្នាលអន្នភារៈ ថ្ងៃនេះអ្នកបានបរិច្ចាគអ្វីដល់អ្នកណា ? អន្នភារៈឆ្លើយថា បពិត្រលោកសេដ្ឋី ខ្ញុំបាទបានដាក់បាត្រចំពោះព្រះបច្ចេកពុទ្ធ។ ឮបែបនេះ សេដ្ឋីសុំទិញចំណែកបុណ្យថា ម្នាលអន្នភារៈ យើងសុំទិញចំណែកបុណ្យ ដែលអ្នកធ្វើហើយថ្ងៃនេះ ដោយប្រាក់មួយពាន់គហាបណៈ ដែលជាប្រាក់មានតម្លៃបំផុតនាសម័យនោះ អន្នភារៈបដិសេធថា ខ្ញុំមិនលក់ចំណែកបុណ្យទេ ទោះជាសុមនសេដ្ឋី មានបំណងសុំទិញចំណែកបុណ្យនោះយ៉ាងណាក៏អន្នភារៈបដិសេធមិនព្រមលក់បុណ្យឡើយ ។
កាលលោកសេដ្ឋីឃើញថា មិនអាចនឹងសុំទិញបុណ្យបាន ទើបពោលថា អន្នភារៈ អ្នកមិនលក់ឲ្យក៏ហីទៅចុះ តែអ្នកទទួលប្រាក់មួយពាន់គហបណៈនេះទុកចុះ បើអ្នកមិនលក់ ក៏សូមចែកចំណែកបុណ្យនោះឲ្យខ្ញុំខ្លះផង។ លោកសេដ្ឋីខ្ញុំមិនដឹងថា នឹងចែកចំណែកបុណ្យឲ្យលោកបានឬមិនបានទេ ការចែកបានឬ មិនបាន ខ្ញុំនឹងទៅសួរព្រះបច្ចេកពុទ្ធសិន ។
អន្នភារៈក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ទៅជួបព្រះបច្ចេកពុទ្ធហើយក៏ទូលសួរថា បពិត្រលោកម្ចាស់ ដ៏ចម្រើនខ្ញុំនឹងចែកចំណែកបុណ្យ ឲ្យលោកសេដ្ឋីដែលមកសុំបានឬទេ? ចំណែកបុណ្យនោះអាចចែកបានបុរសដ៏ចម្រើន ព្រះបច្ចេកពុទ្ធពោលដូច្នេះហើយ ក៏សម្តែងសេចក្តីឧបមាថា មានប្រទីបមួយដើមអុជនៅក្នុងផ្ទះ១ខ្នង ក្នុងភូមិមានមួយរយគ្រួសារ ហើយអ្នកភូមិទាំងនោះ នាំគ្នាយកប្រទីបដទៃ ៗ មកអុជបន្តអំពីប្រទីបមួយដើមនោះ ពន្លឺប្រទីបក្នុងភូមិនឹងរឹតតែចម្រើនក្រៃលែង សេចក្តីឧបមានេះយ៉ាងណា កាលបុគ្គលឲ្យចំណែកបុណ្យដល់អ្នកដទៃ បុណ្យនោះក៏រឹងរឹតតែចម្រើនឡើងដូច្នោះដែរ ។
អន្នភារៈជ្រាបសេចក្តីនោះហើយ ក៏ក្រាបថ្វាយបង្គំលាព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ត្រឡប់មករកសុមនសេដ្ឋីប្រាប់ថា សូមលោកសេដ្ឋីទទួលប្រាក់មួយពាន់កហាបណៈនេះវិញចុះខ្ញុំមិនបានលក់ទេ តែខ្ញុំជូនចំណែកបុណ្យដោយសទ្ធា តែលោកសេដ្ឋីសូមបូជាចំពោះគុណធម៌នូវប្រាក់ទាំងនេះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ