កូនបីប្រភេទគឺ ១-អវជាតបុត្រ កូនអន់បំផុត ២-អតិជាតបុត្រ កូនល្អបំផុត និង៣-អនុជាតបុត្រ កូនធុនកណ្តាល កូនទាំងបីប្រភេទនេះ បុគ្គលចង់រើសយក ឬដើរតាមគន្លងកូនមួយណាក៏បានតាមចិត្តចង់ចុះ ។ ប៉ុន្តែរឿងកូននេះបើតាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាបានលើតម្កើងកូនប្រុសស្រីទាំងឡាយណាដែលមានធម៌ពីរប្រការនៅក្នុងខ្លួនហើយកំពុងបំពេញដោយបរិបូណ៌គឺ កតញ្ញូ ដឹងគុណឪពុកម្តាយដែលលោកបានបីបាច់ថែរក្សាចិញ្ចឹម និងកូនជាងខ្លួនឯង។ ឪពុកម្តាយជាខ្ញុំបម្រើរបស់កូនតាំងពីតូចដល់ធំ ដូច្នេះកូនត្រូវពិចារណាឲ្យបានជាក់ច្បាស់ដោយស្មារតីថា គាត់ចិញ្ចឹមខ្ញុំ គាត់នឿយហត់ណាស់ ខ្ញុំត្រូវតែចិញ្ចឹមលោកវិញ និងមួយចំណុចទៀតកតវេទី ត្រូវធ្វើតបវិញគឺពេលណាបានដឹងថា ឪពុកម្តាយ មានមហាករុណាទិគុណដ៏លើសលប់មកលើយើងហើយ យើងជាកូនត្រូវទំនុកបម្រុងបម្រើលោកវិញឲ្យអស់ពីចិត្ត បំពេញតួនាទីជាកូនល្អឲ្យបានហ្មត់ចត់ ។
ខាងក្រោមនេះជាកិច្ចដែលកូនល្អត្រូវបំពេញឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួនគឺៈ កូនល្អត្រូវចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាមាតាបិតាឱ្យបានម៉ត់ចត់, កូនល្អត្រូវជួយធ្វើការងាររបស់មាតាបិតា កុំគេចវេះ ឬខ្ជិលច្រអូស, កូនល្អត្រូវចេះថែរក្សាពូជពង្ស វង្សត្រកូលឱ្យបានខ្ពស់ឡើង, កូនល្អត្រូវចេះ ប្រតិបត្តិខ្លួនឲ្យបានល្អ ដើម្បីទទួលកេរមរតករបស់ឪពុកម្តាយ និងនៅពេលឪពុកម្តាយស្លាប់ទៅ ត្រូវធ្វើបុណ្យឧទិ្ទសមគ្គផលជូនគាត់ ។
ទាំង៥ចំណុចនេះកាលបើកូនប្រុសស្រីណាបានបំពេញតួនាទីដោយបរិបូណ៌ហើយ អំណោយដែលទទួលបានអំពីអ្នកស្រុក ដែលហៅថាអានិសង្សនៃការបម្រើមាតាបិតាគឺ ឈ្មោះថា ជាសប្បុរស, មានគេស្រឡាញ់ចូលចិត្តច្រើន, មានកិត្តិយស កេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ, មានសេចក្តីរុងរឿងរីកចម្រើនក្នុងសង្គមគ្រួសារ, ជាគំរូល្អដល់ជនទូទៅ, ស្លាប់ទៅហើយបានទៅកើតក្នុងឋានទេវតាគឺសុគតិភព ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ