តាមគតិលោកបានពន្យល់ថា មានសត្រូវម្នាក់ ដូចមានខ្សាច់មួយគ្រាប់នៅក្នុងភ្នែក បែកសាមគ្គីគឺស្លាប់ មានសាមគ្គីទើបរស់ ដូច្នេះការឲ្យអភ័យដល់អ្នកដទៃគឺជាការបង្ហញនូវអំពើល្អមួយលើកតម្លៃជីវិតអ្នកឱ្យនោះកាន់ខ្ពស់ឡើង និងបានជាទីស្រឡាញ់រាប់អានពីក្នុងរង្វង់ចំណោមមនុស្ស ព្រោះមានមហាជនជាច្រើនដែលតែងតែមានចរិតខ្វះខាតត្រង់ចំណុចនេះ ចំណុចនោះ មានកំហុសនេះ កំហុសនោះចៀសមិនរួចទេ ។
ជាបុថុជ្ជនដែលរស់នៅក្នុងកាមតណ្ហា គឺពិតជាគេចមិនផុតពីមានចិត្តទោសៈ លោភៈ មោហៈ ឱកាសនៃការភ្លាំងភ្លាត់ ឱកាសនៃការភ្លើតភ្លើន អ្នកខ្លះក៏មានលក្ខណៈសមរម្យ ខ្លះក៏ច្រឡើសបើស ខ្លះក៏ព្រហើនកោងកាចនោះទេ ព្រោះហេតុនោះការរស់នៅក្នុងសមាគមមនុស្សគប្បីមានការអភ័យទើបបានសុខជានឹងគ្នា ។
ប្រាកដណាស់បើយើងតាំងចិត្តសេពគប់ជាមួយក្រុមមនុស្ស ក្រុមការងារហើយនោះ យើងត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដើម្បីនឹងឲ្យអភ័យដល់អ្នកទាំងនោះ បើមិនដូច្នោះទេ យើងមិនអាចរាប់រកជាមួយពួកគេបានឡើយ ។
តាមពិតទៅមនុស្សខ្លះមានកំហុសត្រឹមតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ បើយើងប្រកាន់ ចាប់ទោសអូសដំណើរនឹងធ្វើឱ្យរឿងនោះកាន់តែជារឿងធំ ដូច្នេះបើយើងមិនឱ្យអភ័យទេនោះ យើងច្បាស់ជានឹងមើលមុខគ្នាលែងត្រង់ បាត់បង់ការរាប់អានគ្នា បាត់បង់កម្លាំងសាមគ្គី ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ