កុំថាឡើយមនុស្សសត្វស្ថិតក្នុងសភាពអនត្តា សូម្បីតែទេវតាក៏ចេះស្លាប់ដែរ ឱ្យតែដល់ពេលវេលាហើយគង់នឹងច្យុតចាកឋានសួគ៌ ទៅកើតក្នុងកំណើតផ្សេងៗតាមយថាកម្ម ។ ការស្លាប់របស់ទេវតាទៅតាមបុណ្យកុសលរបស់ខ្លួនដែលធ្លាប់បានកសាងមកអំពីអតីតជាតិគឺ សាងបុណ្យបានច្រើនក៏នៅក្នុងឋានសួគ៌បានយូរ តែបើសាងកុសលបានតិចក៏សោយភាពជាទេវតាបានតិច ។ ខាងក្រោមនេះជាការអស់ទៅនៃភាវៈជាទេវតាដោយហេតុ៤យ៉ាងៈ…
កុំថាឡើយមនុស្សសត្វស្ថិតក្នុងសភាពអនត្តា សូម្បីតែទេវតាក៏ចេះស្លាប់ដែរ ឱ្យតែដល់ពេលវេលាហើយគង់នឹងច្យុតចាកឋានសួគ៌ ទៅកើតក្នុងកំណើតផ្សេងៗតាមយថាកម្ម ។
ការស្លាប់របស់ទេវតាទៅតាមបុណ្យកុសលរបស់ខ្លួនដែលធ្លាប់បានកសាងមកអំពីអតីតជាតិគឺ សាងបុណ្យបានច្រើនក៏នៅក្នុងឋានសួគ៌បានយូរ តែបើសាងកុសលបានតិចក៏សោយភាពជាទេវតាបានតិច ។
ខាងក្រោមនេះជាការអស់ទៅនៃភាវៈជាទេវតាដោយហេតុ៤យ៉ាងៈ
១-អាយុក្ខយេន ដោយការអស់អាយុ
២-បុញ្ញក្ខយេន ដោយការអស់ទៅនៃបុណ្យ
៣-អាហារក្ខយេន ដោយការអស់អាហារ
៤-កោបេន ដោយការក្រេវក្រោធច្រើន ។
នេះសបញ្ជាក់ថា ជីវិតយើងនេះគ្មានអ្វីដែលឋិតថេររហូតទេ ទីបំផុតនៃជីវិតគឺមានតែសេចក្តីស្លាប់នេះឯងចូលមកជំនួសឆក់យកអាយុសង្ខារយើងទៅកាន់ភពថ្មីតាមយថាកម្ម ដូច្នេះអ្នកដែលទៅជាមួយយើងបានមានតែបុណ្យកុសលប៉ុណ្ណោះ គួរសាធុជនប្រឹងប្រែងសន្សំអំពើល្អពីឥឡូវនេះទៅ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ