តាមធម្មតាការរស់នៅរួមគ្នាចៀសមិនផុតពីមានបញ្ហានោះទេ ពិសេសការប៉ះទង្កិចគ្នាដោយពាក្យសំដី ការបៀតបៀនគ្នា រីឯចិត្តគំនិតក៏ខុសគ្នា ចំណង់ចំណូលចិត្តក៏ខុសគ្នា។ សង្គមណាមានការបៀតបៀនគ្នា សង្គមនោះតែងរកសេចក្តីសុខបានដោយលំបាក។ ការសម្របខ្លួនដើម្បីឱ្យការរស់នៅរួមគ្នាក្នុងសង្គមទទួលបាននូវសេចក្តីសុខ ទ្រឹស្តីពុទ្ធសាសនាមានគោលធម៌៤យ៉ាងឱ្យអនុវត្តហៅថាសង្គហវត្ថុគឺៈ ១-ការបែងចែកទ្រព្យធន…
តាមធម្មតាការរស់នៅរួមគ្នាចៀសមិនផុតពីមានបញ្ហានោះទេ ពិសេសការប៉ះទង្កិចគ្នាដោយពាក្យសំដី ការបៀតបៀនគ្នា រីឯចិត្តគំនិតក៏ខុសគ្នា ចំណង់ចំណូលចិត្តក៏ខុសគ្នា។ សង្គមណាមានការបៀតបៀនគ្នា សង្គមនោះតែងរកសេចក្តីសុខបានដោយលំបាក។ ការសម្របខ្លួនដើម្បីឱ្យការរស់នៅរួមគ្នាក្នុងសង្គមទទួលបាននូវសេចក្តីសុខ ទ្រឹស្តីពុទ្ធសាសនាមានគោលធម៌៤យ៉ាងឱ្យអនុវត្តហៅថាសង្គហវត្ថុគឺៈ
១-ការបែងចែកទ្រព្យធន និងចំណេះដឹងរបស់ខ្លួនដល់អ្នកដទៃ ដែលកំពុងខ្វះខាត សូម្បីការរស់នៅជាមួយគ្នាជាប្តីជាប្រពន្ធនិងកូនក៏មានការផ្តល់ឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ។
២-ការពោលពាក្យពីរោះពិសា ពាក្យផ្អែមល្ហែមទៅកាន់បុគ្គលដទៃ ដែលកំពុងជួបសេចក្តីទុក្ខ ដោយការបាត់បង់អ្វីមួយ ឬបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ជាដើម។ បុគ្គលគ្រប់រូបនៅពេលមានសេចក្តីទុក្ខគ្របសង្កត់រមែងបាត់បង់ស្មារតី តែនៅពេលទទួលបានពាក្យផ្អែមពីរោះពីអ្នកដទៃ ក៏រំសាយសេចក្តីទុក្ខនោះបានខ្លះ។ ដឹងទេថា ពាក្យពីរោះពិសានេះ គ្រប់គ្នាតែងតែចង់បាន និងត្រូវការគ្រប់ក្រុមគ្រួសារ គ្រប់ស្ថាប័នការងារ មិនអាចខ្វះបានឡើយ ។
៣-ប្រយោជន៍ការងារ គឺការធ្វើនូវអំពើមានប្រយាជន៍សម្រាប់ខ្លួនឯងផង សម្រាប់អ្នកដទៃផង ដូចជាការសិក្សារៀនសូត្រផ្លូវលោកផ្លូវធម៌ឱ្យបានចេះប្រាកដប្រជា ហើយយកចំណេះដឹងទាំងនោះមកប្រើការឱ្យច្បាស់លាស់ រមែងធ្វើប្រយោជន៍សម្រាប់គ្រួសារ និងសង្គមជាតិឱ្យចម្រើនឡើង។ ការប្រព្រឹត្តជាប្រយោជន៍នឹងបង្ហាញនូវតម្លៃរបស់មនុស្សនិងជាគំរូដ៏ល្អដល់អ្នកដទៃយកតម្រាប់តាម ។
៤-ភាពជាបុគ្គលមានខ្លួនស្មោះស្មើមិនយកប្រៀបលើគ្នា ជួយគ្នាដោះស្រាយបញ្ហាដែលកើតឡើង ថែមទាំងមិនប្រកាន់ខ្លួន មិនលើកតម្កើងខ្លួនឯង បង្អាប់អ្នកដទៃ មិនមានអស្មិមានះ និងទិដ្ឋិមើលងាយអ្នកដទៃថា អ្នកនេះមិនបានស្មើខ្លួន មិនសមនឹងខ្លួនទៅសេពគប់ដោយគំនិតថាអញជាអ្នកមានបុណ្យស័ក្តិធំ មិនគួរទៅនិយាយរកអ្នកតូចតាច អញជាអ្នកចេះដឹងច្រើន មិនគួរទៅនិយាយជាមួយអ្នកល្ងង់ខ្លៅជាដើម។
បើនៅក្នុងសង្គមជាតិទាំងមូល ប្រជាពលរដ្ឋមានធម៌៤យ៉ាងនេះគ្រប់គ្នានោះ ពិតជាធ្វើឱ្យប្រទេសទាំងមូលមានសុខសន្តិភាព មានការរីកចម្រើនថ្កុំថ្កើងរុងរឿង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ