ភិក្ខុសង្ឃដែលគួរនឹងធ្វើជាសង្គ្រាជ ឬជាចៅអធិការវត្តត្រូវមានចំណេះដឹងខ្ពស់ ឆ្លងកាត់ការសិក្សារៀនសូត្រធម៌វិន័យ ពោលគឺមានចំណេះដឹងទាំងផ្លូវលោកនិងផ្លុវធម៌ដោយបរិបូណ៌ រួមនឹងប្រកបដោយលក្ខណសម្បត្តិ១០ប្រការផងទើបអាចសមជាមេដឹកនាំល្អសម្រាប់ស្រែបុណ្យរបស់ពុទ្ធបរិស័ទ។ លក្ខណៈរបស់សង្គ្រាជវត្តទាំង១០យ៉ាងនោះគឺៈ
១-បាសាទិកោ មានកិរិយាមារយាទគួរឱ្យជ្រះថ្លា ដឹងពិធីការ ដឹងសុជីវធម៌ក្នុសង្គម មិនឆ្គង មិនឈ្លើយ មិនច្រឡើសបើស ។
២-អនាសវចេតោវិមុត្តិ បញ្ញាវិមុត្តិ ចំពោះភិក្ខុសង្ឃ បានដល់ភិក្ខុដែលអស់នូវអាសវក្កិលេស សម្រេចជាព្រះអរហន្ត ។
៣-ស្វាគតបាដិមោក្ខោ ទ្រទ្រង់បាដិមោក្ខ ដឹងគោលព្រះវិន័យ ។
៤-អធិករណសមុប្បាទវូបសមកុសលោ ជាអ្នកវៃឆ្លាត ពូកែក្នុងការរម្ងាប់អធិការណ៍
៥-ធម្មការមោ ជាអ្នកស្រឡាញ់ធម៌ គោរពធម៌ យកធម៌ជាធំ លើកតម្កើងធម៌ ស្រឡាញ់ការចេះដឹង ស្រឡាញ់ការពិត ចេះស្តាប់ ចេះនិយាយ ចេះពិភាក្សា ធ្វើខ្លួនឱ្យគេសរសើរ ចង់ចូលជិតដើម្បីប្រឹក្សា សន្ទនា និងចូលចិត្តសិក្សារៀនសូត្រនូវគោលការណ៍ច្បាប់ទម្លាប់ដែលជ្រៅៗថែមទៀត ។
៦-សន្តុដ្ឋោ ជាអ្នកសន្តោសដោយបច្ច័យ៤ តាមមាន តាមបានមិនលោភលន់ មិនខ្ជះខ្ជាយ មិនចង់បានឱ្យហួសឋានៈខ្លួន រស់នៅតាមបែបធម្មតាៗ មិនហ៊ឺហា ស៊ីវីល័យហួសពីអ្វីដែលខ្លួន កំពុងមាន ។
៧-ថេរោ រតញ្ញូ ជាសង្ឃបួសបានយូរ ដឹងកិច្ចការរាក់ជ្រៅ ចាំរឿងរ៉ាវបានច្រើន មានការពិសោធក្នុងកិច្ចការយូរ ចេះចាំរឿងរ៉ាវផ្សេងៗច្រើន ធ្លាប់ឆ្លងកាត់បញ្ហាជីវិត និងការងារយូរមកហើយ ចេះអត់ធ្មត់មិនឈាមរាវដូចកូនក្មេង។
៨-សីលវា មានសីលប្រព្រឹត្តត្រឹមត្រូវតាមសិក្ខបទទាំឡាយ ។
៩-ពុហុស្សុត្តោ ជាអ្នកចេះច្រើន មានចំណេះវិជ្ជាខ្ពស់ និងទូលំទូលាយ ស្គាល់បញ្ហា ស្គាល់សេចក្តីត្រូវការរបស់សង្គមដែលខ្លួនគ្រប់គ្រង និងឆ្លៀវឆ្លាតក្នុងការដោះបញ្ហាទាំងនោះ។ បើជាភិក្ខុសង្ឃ គឺអង្គដែលទ្រទ្រង់នូវព្រះត្រៃបិដក។
១០-ឈានលាភី ស្ទាត់ជំនាញក្នុងឈានទាំង៤ ដែលជាវិហារធម៌សម្រាប់បព្វជិតរស់នៅដោយសុខសប្បាយនាបច្ចុប្បន្ន។
លក្ខណៈពិសេសទាំងអស់ដែលបានពោលមកនេះ គឺជាលក្ខណៈរបស់ព្រះចៅអធិការវត្ត ដែលយើងជាពុទ្ធបរិស័ទអាចធ្វើតាមដើម្បីជាប្រយោជន៍ ព្រោះមិនមែនជារបស់ដែលត្រឹមតែជាទ្រឹស្តី ឥតមាននរណាអនុវត្តនោះទេ ព្រះសង្ឃទាំងឡាយ លោកបានធ្វើជាមេដឹកនាំខាងផ្នែកចិត្តវិញ្ញាណជាង២ពាន់ឆ្នាំប្រកបដោយជោគជ័យរួចមកហើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ