ព្រះពុទ្ធលោកចាត់ទុកថា ការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះអង្គគឺជាការព្យាយាមរបស់មនុស្ស ជាសតិបញ្ញារបស់មនុស្ស គឺមានតែមនុស្សប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចក្លាយទៅជាព្រះពុទ្ធ អាចសម្រេចកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនបាន តាមរយៈការព្យាយាមធ្វើដោយមិនដាក់ធុរៈ។
ទាក់ទងនឹងរឿងនេះតាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនា ឋានៈរបស់មនុស្សជាឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ព្រោះមនុស្សជាម្ចាស់របស់ខ្លួនឯង ហើយមិនមានព្រះជាម្ចាស់ ឬអាទិទេពណាមួយ ដែលនឹងមកសម្រេចជោគវាសនារបស់មនុស្សបានឡើយ។ ដូចព្រះពុទ្ធគាថាបានត្រាស់ថា ខ្លួនជាទីពឹងរបស់ខ្លួន ពុំមានអ្នកដទៃណា ជាទីពឹងរបស់ខ្លួនបានឡើយ។
ត្រង់ចំណុចនេះព្រះអង្គចង់បញ្ជាក់ថា ជានិច្ចកាលទ្រង់តែងដាស់តឿនដល់សាវកទាំងឡាយឲ្យចេះពឹងខ្លួនឯង គឺមិនឲ្យស្វែងរកទីពឹងឬផ្ដេកផ្ដួលទៅលើបុគ្គលណាមួយផ្សេងទៀតក្រៅតែពីខ្លួនឯងនោះឡើយ។
ព្រះអង្គបានជំរុញក៏ដូចជាលើកទឹកចិត្តឲ្យបុគ្គលម្នាក់ៗ ធ្វើនូវសេចក្ដីចម្រើនឲ្យដល់ខ្លួនឯង ដើម្បីរួចចាកផុតពីសេចក្ដីទុក្ខទាំងឡាយ ត្បិតថាមនុស្សមានថាមពល ដែលអាចរំដោះខ្លួនគេផ្ទាល់ពីទុក្ខលំបាកទាំងឡាយបាន។ ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់ថា អ្នកទាំងឡាយគួរធ្វើនូវកិច្ចរបស់ខ្លួន ចំណែកព្រះសាស្តាគ្រាន់តែជាអ្នកចង្អុលបង្ហាញផ្លូវប៉ុណ្ណោះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ