មហាសមុទ្រដ៏ធំល្វឹងល្វើយគេអាចវាស់ស្ទង់បាន តែទឹកចិត្តស្រឡាញ់របស់ឪពុកម្តាយមកលើយើងជាកូនគ្រប់គ្នា គ្មានអ្នកណាអាចប៉ាន់ប្រមាណបានឡើយ។ ព្រោះហេតុនោះហើយយើងត្រូវតបស្នងសងគុណលោកវិញដោយការទំនុកបម្រុងឲ្យសមគួរនឹងទឹកចិត្តដ៏បរិសុទ្ធរបស់លោក ជាអនន្តគុណ ជាអនេកគុណ ជាអបមាណគុណដ៏លើសលប់ ។
មាតាបិតា គឺជាអ្នកចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូនៗឲ្យរស់រានមានជីវិត បើទោះជាគាត់បានឆ្លងកាត់ឧបសគ្គ ឆ្លងកាត់ការលំបាកច្រើនឥតគណនាយ៉ាងណាក៏ដោយ ។ ឪពុកម្តាយ មាននាម៤យ៉ាងគឺ៖
១-បុព្វាចារ្យ ជាគ្រូបង្រៀនមុនគេ បានដល់គ្រូបង្រៀន ឱ្យចេះសើច ចេះស្លៀកពាក់ ញុំាអាហារ ដើរដេក និយាយស្តីជាដើម មុនគ្រូបង្រៀននៅសាលាទាំងអស់ ។
២-បុព្វទេវា ទេវតាដើម យើងតែងសង្ឃឹមថា ទេពអារក្ស អ្នកតា ទេព្តាទាំងឡាយជួយថែរក្សាយើង តែបើគិតបន្តិចទៅនឹងឃើញថា ឪពុកម្តាយគឺជាទេវតាដែលគាំពាររក្សាទំនុកបម្រុងយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់បំផុតជាងទេវតាទាំងអស់នោះ ។
៣-ព្រហ្មា ព្រះព្រហ្មមានមុខ៤ ឪពុកម្តាយឲ្យឈ្មោះថាជាព្រះព្រហ្ម ព្រោះគាត់មានធម៌៤យ៉ាងគឺ មេត្តា ករុណា មុទិតា និងឧបេក្ខា ។
៥-អរហន្ត តាមធម្មតាព្រះអរហន្តមិនចេះចាប់ទោសអូសដំណើរសព្វសត្វយ៉ាងណា ឪពុកម្តាយក៏មិនចេះរំពៃចាប់ទោសកំហុសកូនឡើយ មានតែការអាណិតអាសូរ និងជួយបិទបាំងអំពើខុសឆ្គងរបស់កូនទៀតផង ។
មាតាបិតាបានបូជាកម្លាំងកាយ កម្លាំងចិត្ត លះបង់ញើសឈាម ទ្រព្យសម្បត្តិគ្រប់បែបយ៉ាង ដោយមិនគិតពីការនឿយហត់ឡើយ ដើម្បីចិញ្ចឹមកូន ព្រោះហេតុនោះយើងត្រូវមានកតញ្ញូកតវេទិតាធម៌ចំពោះលោកវិញ ដោយការបម្រើ ជួយធ្វើកិច្ចការ និងស្តាប់ការអប់រំរបស់លោក ធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យលោកលំបាកចិត្តដោយសារយើងឱ្យសោះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ