មនុស្សយើងបើគិតតែពីគិតឈ្នានីស ប្រទួសរ៉ាយ ប្រកួតប្រជែងគ្នា ចង់យកឈ្នះអ្នកដទៃដោយគំនិតអាក្រក់ផ្សេងៗ ហើយក៏បៀតបៀនគ្នា តើនេះមានចំណុចណាដែលល្អនោះ? សេចក្តីពិត គ្មានបានទទួលអ្វីក្រៅអំពីពៀរវេរា និងការឈឺចាប់ពើតចិត្តឡើយ ព្រោះគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែជាប់នៅក្នុងទ្រុងមច្ចុរាជដូចគ្នាមិនគិតរកច្រកចេញដោយការប្រព្រឹត្តសុចរិត…
មនុស្សយើងបើគិតតែពីគិតឈ្នានីស ប្រទួសរ៉ាយ ប្រកួតប្រជែងគ្នា ចង់យកឈ្នះអ្នកដទៃដោយគំនិតអាក្រក់ផ្សេងៗ ហើយក៏បៀតបៀនគ្នា តើនេះមានចំណុចណាដែលល្អនោះ? សេចក្តីពិត គ្មានបានទទួលអ្វីក្រៅអំពីពៀរវេរា និងការឈឺចាប់ពើតចិត្តឡើយ ព្រោះគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែជាប់នៅក្នុងទ្រុងមច្ចុរាជដូចគ្នាមិនគិតរកច្រកចេញដោយការប្រព្រឹត្តសុចរិត បែរជាខំសន្សំទុច្ចរិតបន្ថែមទុក្ខដាក់ខ្លួនទៅវិញ សមដូចពុទ្ធគាថាទ្រង់ត្រាស់សម្តែងក្នុងគម្ពីរធម្មបទថាៈ
ជយំ វេរំ បសវតិ ទុក្ខំ សេតិ បរាជិតា ឩបសន្តោ សុខំ សេតិ ហិត្វា ជយបរាជយំ ។
បុគ្គលអ្នកឈ្នះ តែងរងនូវពៀរ បុគ្គលអ្នកចាញ់ តែងដេកជាទុក្ខ ចំណែកអ្នកលះបង់នូវ ការឈ្នះនិងការចាញ់ចេញហើយ ជាអ្នកស្ងប់រម្ងាប់ ទើបដេកនៅជាសុខ ។
ដើមហេតុដែលនាំឱ្យចងពៀរនឹងគ្នា គឺផ្តើមចេញពី ឥស្សា ក្តីសេចក្តីច្រណែន និងមច្ឆរិយៈ សេចក្តីកំណាញ់ហ្នឹងឯងជាមេបាប ជាដើមចម ។ កាលបើបុគ្គលបានសិក្សាអំពីដំណើរជីវិតយល់ច្បាស់ហើយ ក៏ឃើញថា ក្នុងលោកនេះមិនមានអ្នកណាម្នាក់គួរឲ្យយើងច្រណែននោះឡើយ ព្រោះក្នុងអ្នកដទៃនោះ ក៏មានសេចក្តីទុក្ខពេញពោរទៅហើយដែរ និងចង់បានតែសេចក្តីសុខ ដូចជាយើងអ៊ីចឹងដែរ ។
កាលបើយើងច្រណែននឹងអ្នកដទៃ ឈ្នានីសគេឈ្មោះថាយើងចង់បានសេចក្តីសុខពីអ្នកដទៃ ចុះបើអ្នកដទៃនោះមិនមានសេចក្តីសុខសម្រាប់ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ផង តើមានសេចក្តីសុខឯណា សម្រាប់ប្រគល់ឲ្យយើង ។ សូមមនុស្សគ្រប់រូបធ្វើជាមនុស្សមនុស្សា ឬជាមនុស្សទេវោ ដោយមានធម៌ប្រចាំចិត្តសន្តានជានិច្ច ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ