ការជួយឧបត្ថម្ភដល់មិត្តសម្លាញ់ឲ្យបានសុខក៏ជាគុណបំណាច់ធំធេង តែយើងត្រូវរើសយកតែកល្យាណមិត្តទៅបានហើយ ឯបាបមិត្ត យើងមិនត្រូវចែកទ្រព្យឲ្យទេ ព្រោះកាលបើទ្រព្យធ្លាក់ទៅក្នុងដៃជនពាលនឹងបង្កអន្តរាយដោយប្រការណាមួយមិនខាន ។
ត្បិតថា អសេវនធម៌នេះជារឿងធំណាស់នៃជីវិតមនុស្សយើងគ្រប់រូប សូម្បីព្រះបរមគ្រូជាម្ចាស់នៃយើងទ្រង់សម្ដែងក្នុងមង្គលសូត្រ៣៨ប្រការក៏ចាប់យកការសេពគប់នេះជាមុនដែរដូចសេចក្តីថា អសេវនា ច ពាលានំ ឯតម្មង្គលមុត្តមំ ការមិនសេពគប់នូវបុគ្គលពាលទាំងឡាយជាមង្គលដ៏ឧត្តម។ ហេតុនោះបានជាព្រះអង្គឲ្យសង្គ្រោះតែមិត្តល្អៗ ដែលអាចពឹងពាក់ ឬជួយធុរៈយើងវិញគ្រប់គ្រា ។
តាមពិតទៅលក្ខណៈនៃជនពាល មិនមែនយើងអាចនឹងមើលឃើញ មើលដឹងបានងាយៗនោះទេ គឺពិបាកសម្រាប់អ្នកមិនសូវចេះមើលលក្ខណៈមនុស្ស មើលមិនប្រាកដឡើយ តែសម្រាប់បណ្ឌិតវិញគឺងាយណាស់ មិនពិបាកទេ ជនពាលមានលក្ខណៈបែបណា មានអត្តចរិតយ៉ាងម៉េច មានឥរិយាបថបែបណានោះគឺ បណ្ឌិតមើលដឹងទាំងអស់ មិនអាចបិទបាំងនូវញាណរបស់បណ្ឌិតបានឡើយ។ ព្រោះហេតុនោះបានជាលោកឱ្យប្រយ័ត្នសេពគប់ ចាយទ្រព្យប៉ះចំបុគ្គលពាល គឺមិនបានផលប្រយោជន៍អំពីទ្រព្យនោះវិញឡើយ ។
ការចំណាយទ្រព្យដ៏មានន័យមួយផ្នែកទៀត គឺការចំណាយទៅលើភយន្តរាយផ្សេងៗដូចជា ភ័យកើតអំពីភ្លើងឆេះ ភ័យអំពីចោរលួច ភ័យអំពីទឹកលិចជាដើម ឈ្មោះថា ការចាយវាយទ្រព្យប្រកបដោយភាពវៃឆ្លាត ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ