ទ្រឹស្តីពុទ្ធសាសនាបានអប់រំមនុស្សមិនឱ្យមានចិត្តលោភលន់ហួសប្រមាណ ព្រោះការលោភលន់នេះមានទោសធ្ងន់ទៅចាប់កំណើតនៅក្នុងអបាយភូមិ ជាកំណើតប្រេត។ ដោយសារតែឃើញទោសធ្ងន់នេះហើយបានជាព្រះសម្ពុទ្ធណែនាំមនុស្សឱ្យប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតទៅតាមផ្លូវធម៌ដើម្បីឱ្យជីវិតបានសុខ ។
នៅក្នុងអដ្ឋង្គិកមគ្គទាំង៨ក្នុងនោះ សម្មាអាជីវៈជាគោលធម៌មួយយ៉ាងសំខាន់ចង្អុលបង្ហាញផ្លូវសុខដល់អ្នកប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិត។ សម្មាអាជីវៈប្រែថា ការចិញ្ចឹមជីវិតត្រូវ, ការរករបរទទួលទានប្រកបដោយធម៌ ។
សម្រាប់គ្រហស្ថ បានដល់ការវៀរចាកជំនួញខុសគឺរបរណាដែលច្បាប់ហាមឃាត់មានជួញមនុស្ស ជួញសត្វ ជួញដូរគ្រឿងញៀនជាដើម, លះបង់ចោលការកេងបន្លំមានការបំបាត់ភ្នែកជញ្ជីងជាដើម, លះបង់ការធ្វើជាសាក្សីកោងមួលបង្កាច់គេទាំងបំពាន, លះបង់ការល្មោភសំណូក ហើយប្រកបអាជីវកម្មត្រឹមត្រូវដែលនាំឲ្យសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ និងសេដ្ឋកិច្ចជាតិរីកចម្រើន, ដោយវិជ្ជាជីវៈ ដ៏យុត្តិធម៌, ដោយកសិកម្ម ជាឧត្តមកម្ម ។
សម្រាប់បព្វជិត បានដល់ការលះបង់មិច្ឆាអាជីវៈដោយអនេសនៈ២១ និងបាបធម៌៥ មានការធ្វើទូតនាំដំណឹងពីគ្រួសារមួយទៅកាន់គ្រួសារមួយ ធ្វើពេទ្យមើលជំងឺ ស្តោះព្រួសមន្តអាគមជាដើម មិនគប្បីត្រាច់ទៅកាន់ទីឋានដែលហាមឃាត់ដោយវិន័យ ហើយងាកមកចិញ្ចឹមជីវិតដោយភិក្ខាចរិយធម៌ដ៏ស្មើ ឬបច្ច័យដែលកើតឡើងតាមធម៌ ទើបឈ្មោះថាសមណៈបរិសុទ្ធ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ