ទស្សនៈព្រះពុទ្ធសាសនាបានលើកឡើងថា ពៀរមិនដែលស្ងប់រម្ងាប់ដោយការចងពៀរឡើយ ។ សេចក្តីនេះបង្ហាញថា បើយើងនៅតែប្រកាន់អ្នកនេះវាយអញ អ្នកនោះជេរអញ អ្នកនេះតិះដៀលអញ អ្នកនោះបៀតបៀនអញ អ្នកនោះនិយាយអាក្រក់ពីអញ…ក៏មានចិត្តចងគំនុំគេវិញ រកវិធីទុច្ចរិតផ្សេងៗដើម្បីឱ្យគេអន្តរាយ…
ទស្សនៈព្រះពុទ្ធសាសនាបានលើកឡើងថា ពៀរមិនដែលស្ងប់រម្ងាប់ដោយការចងពៀរឡើយ ។ សេចក្តីនេះបង្ហាញថា បើយើងនៅតែប្រកាន់អ្នកនេះវាយអញ អ្នកនោះជេរអញ អ្នកនេះតិះដៀលអញ អ្នកនោះបៀតបៀនអញ អ្នកនោះនិយាយអាក្រក់ពីអញ…ក៏មានចិត្តចងគំនុំគេវិញ រកវិធីទុច្ចរិតផ្សេងៗដើម្បីឱ្យគេអន្តរាយ ឱ្យគេវិនាស។ ការចង់អាឃាតគ្នាបែបនេះពៀរវេរានៅតែកើតមានរហូត ។
ដើម្បីបន្សាត់បង់ពៀរវេរាឱ្យអស់ពីខន្ធសន្តាន ទាល់តែរៀនអប់រំចិត្តឱ្យនឹងថ្កល់ដូចភ្នំតាន់ទោះជាត្រូវភ្លៀង ព្យុះវាយប្រហាររបើកអាកាសយ៉ាងណាក៏មិនកម្រើក រៀនអប់រំចិត្តឱ្យចេះអត់ធន់ ចេះឱ្យអភ័យដល់អ្នកនៅជុំវិញ និងគួររៀនធ្វើគធ្វើថ្លង់ខ្លះក៏មិនថ្វី ព្រោះជារឿងដែលមិនបានការ រឿងណាដែលមានប្រយោជន៍ ការងារដែលទទួលខុសត្រូវគប្បីប្រឹងប្រែង សង្វាត់ឡើងទើបបានសុខ និងមិនមានពៀរនឹងគ្នា។ អ្នកណាធ្វើកម្មណាទុកឱ្យគេទទួលកម្មពៀរនោះដោយខ្លួនឯងចុះ ។
នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទដ្ឋកថាសេចក្តីនេះព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ប្រារព្ធចំពោះស្ត្រី២នាក់ជាប្រពន្ធដើម និងប្រពន្ធចុង ។ ស្ត្រីទាំងពីរនាក់នេះបានតាមចងកម្មពៀរនឹងគ្នាអស់ជាច្រើនជាតិគឺស្ត្រីទាំងពីរនេះបានតាមចងកម្មពៀរនឹងគ្នាម្នាក់ម្តងៗរហូតដល់ជាតិចុងក្រោយអ្នកទាំងពីរបានចូលទៅកាន់សំណាក់ព្រះបរមសាស្តា ទើបទ្រង់ត្រាស់ទៅកាន់ស្ត្រីទាំងពីរដោយព្រះគាថាយ៉ាងនេះថា ក្នុងកាលណាៗក៏ដោយ តាមធម្មតាពៀរទាំងឡាយក្នុងលោកនេះ មិនដែលស្ងប់រម្ងាប់ដោយការចងពៀរឡើយ។ តាមពិតពៀរទាំងឡាយតែងស្ងប់រម្ងាប់ទៅបានដោយការមិនចងពៀរ នេះជាធម៌ចាស់មានយូរណាស់មកហើយ ។
ក្រោយចប់ធម៌ទេសនាស្ត្រីទាំងពីរនោះបានសម្រេចមគ្គផលតាមឧបនិស្ស័យរៀងៗខ្លួន និងលែងមានចិត្តចងពៀរនឹងគ្នាតទៅទៀត ។
តាមដំណើររឿងដ៏សង្ខេប និងអមដោយគាថាជាសម្រាយងាយយល់ផងនោះបង្ហាញឱ្យឃើញថា បុគ្គលដែលមានចិត្តបដិឃៈប្រកាន់ថ្នាំងថ្នាក់ដក់ជាប់ក្នុងអារម្មណ៍ រកឱកាសប្រទូស្តជាមួយអ្នកដទៃ ពៀរនេះនឹងធ្លាក់មកលើបុគ្គលនោះវិញដដែលដូចបាចអង្កាមច្រាសខ្យល់ ។ មានតែអ្នកមានចិត្តជា មិនបៀតបៀនដល់បុគ្គលដទៃទេទើបទទួលបានសុខក្សេមក្សាន្តទាំងក្នុងលោកនេះនិងលោកខាងមុខតរៀងទៅ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ