មិនថាបព្វជិត ឬគ្រហស្ថទេ ការរស់នៅដោយគ្មានសីលធម៌(ទ្រុស្តសីល)ធ្វើឱ្យជីវិតអាប់អន់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ ការរស់នៅដោយគ្មានសីលធម៌បើជាគ្រហស្ថមិនសូវពិបាកពិស្តារកិត្តិយសប៉ុន្មានទេ តែបើប៉ះចំព្រះសង្ឃវិញធ្វើឱ្យប៉ះពាល់សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងពិបាកស្តារខ្លាំងណាស់ ព្រោះមហាជនសម្គាល់ថា ព្រះសង្ឃជាអ្នកបរិសុទ្ធ ស្គាល់ច្បាស់នូវតម្លៃមនុស្ស តែបែរជាប្រព្រឹត្តខុស…
មិនថាបព្វជិត ឬគ្រហស្ថទេ ការរស់នៅដោយគ្មានសីលធម៌(ទ្រុស្តសីល)ធ្វើឱ្យជីវិតអាប់អន់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ ការរស់នៅដោយគ្មានសីលធម៌បើជាគ្រហស្ថមិនសូវពិបាកពិស្តារកិត្តិយសប៉ុន្មានទេ តែបើប៉ះចំព្រះសង្ឃវិញធ្វើឱ្យប៉ះពាល់សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងពិបាកស្តារខ្លាំងណាស់ ព្រោះមហាជនសម្គាល់ថា ព្រះសង្ឃជាអ្នកបរិសុទ្ធ ស្គាល់ច្បាស់នូវតម្លៃមនុស្ស តែបែរជាប្រព្រឹត្តខុស វាជារឿងលំបាកបំផុត។
ដូចពុទ្ធភាសិតត្រាស់ថា យោ ច វស្សសតំ ជីវេ ទុស្សីលោ អសមាហិតោ ឯកាហំជីវិតំ សេយ្យោ សីលវន្តស្ស ឈានិយនោ ប្រែថា ជនណាទ្រុស្តសីល មានខ្លួនមិនតម្កល់នៅក្នុងសីលធម៌ ការរស់នៅអស់មួយរយឆ្នាំ ការរស់នៅនៃជននោះ ពុំប្រសើរស្មើនឹងការរស់នៅត្រឹមតែមួយថ្ងៃនៃអ្នកដែលមានសីល មានខ្លួនតាំងនៅក្នុងសីលធម៌នោះផង ។
ពុទ្ធភាសិតនេះមានន័យថា បុគ្គលមានជីវិតរស់នៅមួយរយឆ្នាំដោយមិនមានសីល មិនមានចរិយាមារយាទថ្លៃថ្នូរ មានធម៌ព្យាបាទ បៀតបៀនជីវិតអ្នកដទៃដោយប្រការផ្សេងៗ ការរស់នៅដូច្នោះបើរស់នៅយូរ បានត្រឹមតែធ្វើឱ្យសង្គមខ្ពើមរអើម និងតិះដៀលកាន់តែខ្លាំងឡើងតែប៉ុណ្ណោះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ