រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ការបង្កើតអាជីវកម្មនៅក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ន គឺចាប់ផ្ដើមដំណើរការដំបូង តែងតែប្រើប្រភពទុនខ្លួនឯង ប៉ុន្ដែនៅពេលចង់ពង្រីកឲ្យកាន់តែធំនោះ ភាគច្រើនទៅខ្ចីលុយពីមិត្តភក្ដិ, ខ្ចីបុលក្រៅផ្លូវការដែលមានការប្រាក់ខ្ពស់ ឬយកអចលនទ្រព្យទៅបញ្ចាំនៅគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ និងធនាគារ…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ការបង្កើតអាជីវកម្មនៅក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ន គឺចាប់ផ្ដើមដំណើរការដំបូង តែងតែប្រើប្រភពទុនខ្លួនឯង ប៉ុន្ដែនៅពេលចង់ពង្រីកឲ្យកាន់តែធំនោះ ភាគច្រើនទៅខ្ចីលុយពីមិត្តភក្ដិ, ខ្ចីបុលក្រៅផ្លូវការដែលមានការប្រាក់ខ្ពស់ ឬយកអចលនទ្រព្យទៅបញ្ចាំនៅគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ និងធនាគារ ជាដើម ។ ការប្រើប្រភពទុនបែបនេះ មិនមែនជាជម្រើសល្អនោះទេ ហើយត្រូវបានអ្នកជំនាញព្រមានថា វាមិនសមស្របនឹងការធ្វើអាជីវកម្មរយៈពេលវែងឡើយ ។
អ្នកជំនាញក្នុងវិស័យហិរញ្ញវត្ថុ លោក ហុង សុខហួរ អគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនផ្សារមូលបត្រកម្ពុជា បានឱ្យដឹងថា ការខ្ចីលុយពីក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្តិ ខ្ចីបុលគេ ឬខ្ចីពីធនាគារ វាជាប្រភពទុនបែបប្រពៃណីមួយទៅហើយសម្រាប់សហគ្រាសស្ទើរតែទាំងអស់នៅស្រុកខ្មែរ កំពុងប្រើប្រាស់ ។ លោកបន្ដថា ការប្រើទុនបែបនេះ វាមិនសមស្របនៅក្នុងអាជីវកម្មរយៈពេលវែងនោះទេ ព្រោះទុនទាំងនេះមានលក្ខណៈជាបំណុល ។
ថ្លែងក្នុងសិក្ខាសាលា ស្តីពី ការប្រមូលទុនពីមូលនិធិវិនិយោគឯកជន កាលពីថ្ងៃទី១១ កក្កដា លោក ហុង សុខហួរ លើកឡើងថា ៖« ការយកទុនប្រភេទបែបនេះពង្រីកអាជីវកម្ម វាមិនសមស្របទៅនឹងអ្វីដែលយើងចង់ឱ្យលឿននោះទេ ព្រោះទុនទាំងនេះជាទូទៅមានលក្ខណៈជាបំណុល ហើយបំណុលគេមិនអាចយកទៅពង្រីកអាជីវកម្មទេ ។ ទុនលក្ខណៈជាបំណុលនេះ គេប្រើសម្រាប់តែអាជីវកម្មដែលមានរយៈពេលខ្លី១ឬ២ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។ បើយើងត្រូវការខ្ចីលុយសម្រាប់ពង្រីកអាជីវកម្មពី៥ឆ្នាំទៅ១០ឆ្នាំ យើងមិនត្រូវប្រើប្រាស់បំណុលនេះទេ ព្រោះផលចំណេញមួយភាគធំនឹងត្រូវបង់ទៅលើបំណុលនោះ » ។
បើតាមអ្នកជំនាញរូបនេះ មានប្រភពទុនចំនួន៤ប្រភេទ ដែលសមស្របនឹងការធ្វើអាជីវកម្មបែបសម័យថ្មីនេះ មានដូចជា Angel Investor, Venture Capital, Private Equityនិង Stock Market ។
លោក ហុង សុខហួរ ពន្យល់ថា ៖«ប្រភពទុន Angel Investor គឺសំដៅលើវិនិយោគិនជាបុគ្គលដែលមានលុយច្រើន ហើយព្យាយាមស្វែងរកអាជីវកម្មល្អៗដែលនៅតូច មិនទាន់ចាប់ផ្តើមដំណើរការ ឬផលិតផលរបស់ពួកគាត់ ទើបទទួលស្គាល់លើទីផ្សារ ។ វិនិយោគិនបែបនេះ នឹងជួយឲ្យការវិនិយោគក្រុមហ៊ុនយើងកើនឡើងមួយកម្រិត ។ ចំណែក Venture Capital គឺជាក្រុមហ៊ុនដែលមានលុយខ្លួនឯងមួយចំនួន និងមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកដែលមានលុយច្រើនទាំងក្នុង និងក្រៅស្រុក ។ ពួកគេអាចវិនិយោគជាមួយយើងច្រើន ប្រសិនបើគេយល់ថា ក្រុមហ៊ុនយើងមានសក្ដានុពល និងរីកចម្រើន ។ ដោយឡែក Private Equity គឺជាមូលនិធិសម្រាប់វិនិយោគជាមួយក្រុមហ៊ុនដែលមានការរីកចម្រើនខ្ពស់ មានស្ថិរភាព ហើយទទួលបានប្រាក់ចំណេញ ។ ជាទូទៅ ក្រុមហ៊ុនបែបហ្នឹងភាគច្រើន ជាក្រុមហ៊ុនត្រៀមចូលផ្សារហ៊ុន និងចុងក្រោយ គឺចូលផ្សារហ៊ុន IPO តែម្ដង ហើយទុនពីការចូលផ្សារហ៊ុននេះ នឹងជួយជំរុញឲ្យអាជីវកម្មមានការរីកចម្រើនប្រកបដោយ ស្ថិរភាព និងនិរន្តរភាព » ។
នាយិកាក្រុមហ៊ុន STK CamHome បានលើកឡើងថា មិនថាលោកស្រី និងសហគ្រិនផ្សេងទៀតនោះទេ នៅពេលចង់ពង្រីកអាជីវកម្ម គឺមានតែខ្ចីលុយពីធនាគារ ហើយពេលខ្លះ មិនហ៊ានធ្វើសកម្មភាពអាជីវកម្មខ្លាំងក្លានោះទេ ។
លោកស្រី ខន សុខឃៀង នាយិការូបនេះបានថ្លែងថា ៖« បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ កន្លងមកខ្ញុំប្រើទុនរបស់អ្នកផ្ទះ ហើយពង្រីកអាជីវកម្ម មានទុនអត់គ្រប់ ដូច្នេះ ខ្ញុំខ្ចីលុយពីធនាគារ ។ អីចឹងចំណូលដែលទទួលបានមួយភាគធំ ខ្ញុំត្រូវបង់ទៅខាងធនាគារ ហើយពេលខ្លះ យើងអត់ហ៊ានធ្វើសកម្មភាពខ្លាំងនោះទេ » ។
លោកស្រីលើកឡើងថា ជាទូទៅ សហគ្រិននៅក្នុងស្រុកគឺមានការខ្វះខាតទុនច្រើន ហើយខ្វះទំនាក់ទំនងក្នុងការស្វែងរកប្រភពទុនពីក្រៅ ដូច្នេះហើយ ភាគច្រើនតែងលក់ដីធ្លី ឬយកទ្រព្យទៅបញ្ចាំដើម្បីយកទុនពីធនាគារ ។ ទីប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច និងអភិវឌ្ឍន៍នៃក្រុមហ៊ុន Emerging Markets Consulting លោក ង៉ែត ជូ យល់ស្របនឹងការលើកឡើងនេះ ហើយលោកបន្ថែមថា ការធ្វើជំនួញ គេមើលអំពីឱកាស បើចំណេញ អ្នកជំនួញនឹងយកទុនដែលខ្ចីពីធនាគារ ឬពីប្រភពផ្សេងយកទៅប្រើនៅក្នុងអាជីវកម្ម ។ លោកទីប្រឹក្សារូបនេះ បានមានប្រសាសន៍កាលពីថ្ងៃទី១២ កក្កដា ថា ៖« ជារួម ការធ្វើជំនួញ គឺយើងមើលអំពីឱកាស ។ ឱកាសណាដែលគេអាចយកទៅប្រើបានចំណេញ អ្នកជំនួញនឹងយកកម្ចីពីធនាគារ ឬពីប្រភពផ្សេងទៅប្រើ»។
លោកបន្ដថា ៖« ប្រភពទុនពី Angel Investor ក៏ដូចជាប្រភពផ្សេងទៀត គឺជាចំណុចដែលត្រូវការយកមកពង្រីក ឬចាប់ផ្តើមអាជីវកម្ម ។ សម្រាប់បរិបទស្រុកខ្មែរ ប្រភពទុនអាចយកមកពង្រីកអាជីវកម្មក្រៅពីកម្ចីធនាគារ គឺមាន២ជម្រើសដូចជា អាចជាក្រុម Angel Investor និងអាចជាការចូលហ៊ុនពីមិត្តភក្តិ បងប្អូនឬក្រុមគ្រួសារ ដើម្បីបានទុនហ្នឹងយកមកប្រើ ។ តែទុនពី Angel Investor ឬពីប្រភពផ្សេងទៀត វាមិនងាយទទួលបាននោះទេ ទាល់តែសហគ្រិនក្នុងស្រុកមានសមត្ថភាពពេញលេញក្នុងការគ្រប់គ្រងអាជីវកម្មទាំងមូល » ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ