ធ្វើជាប្រធានត្រូវមាន៤ចំណុចនេះក្នុងខ្លួនជានិច្ច
តាមឫសរបស់ស័ព្ទ ប្រធានជាភាសាសំស្ក្រឹត ឯភាសាបាលីប្រើជាបធាន។ បធាន ប្រែថា សេចក្តីព្យាយាម ការខំប្រឹងប្រែង ការឧស្សាហ៍ ការសំភី។ ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា…
តាមឫសរបស់ស័ព្ទ ប្រធានជាភាសាសំស្ក្រឹត ឯភាសាបាលីប្រើជាបធាន។ បធាន ប្រែថា សេចក្តីព្យាយាម ការខំប្រឹងប្រែង ការឧស្សាហ៍ ការសំភី។ ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ប្រធាន ឬសេចក្តីព្យាយាមនេះមាន៤ប្រការគឺៈ
១-សំវរបធាន សេចក្តីព្យាយាម ប្រយ័ត្នការពារ មិនឱ្យអំពើបាប អំពើអកុសល ពំពើអាក្រក់ បញ្ហានានា ដែលមិនទាន់កើត កុំឱ្យកើតឡើងបាន ។
២-បហានបធាន សេចក្តីព្យាយាមលះបង់ ឬកម្ចាត់បំផ្លាញអំពើបាបអកុសល អំពើអាក្រក់ និងបញ្ហានានាដែលកើតឡើងហើយ ឱ្យអស់ទៅវិញ។
៣-ភាវនាបធាន ព្យាយាមចម្រើន បង្កើតបង្កើននូវអំពើល្អ កុសលបុណ្យ សេចក្តីសុខដែលមិនទាន់កើតមានឱ្យមានឡើង។
៤-អនុរក្ខនាបធាន ព្យាយាមរក្សា អភិរក្ស ការពារគ្រប់គ្រង ថែទាំកុសលធម៌ សេចក្តីល្អ សេក្តីសុខ ដែលកើតឡើងហើយ ឬដែលកំពុងមាននោះឱ្យគង់វង្ស និងរឹតតែចម្រើនឡើងៗថែមទៀត ។
ពិនិត្យមើលទៅលើការប្រើពាក្យប្រធាននេះ គឺសម្រាប់សម្គាល់អ្នកដែលធំលើសគេ។ ដែលគួរហៅថាជាប្រធាននោះ ព្រោះត្រូវមានសេចក្តីព្យាយាមទាំង៤យ៉ាងនេះ ជាលក្ខណៈសម្គាល់ គឺព្យាយាមកុំឱ្យសេចក្តីទុក្ខ និងបញ្ហាផ្សេងៗ កើតឡើងក្នុងសង្គមខ្លួន ព្យាយាមកម្ចាត់នូវសេចក្តីទុក្ខដែលសង្គមកំពុងជួបប្រទះ ឱ្យអស់ទៅ ព្យាយាមបង្កើតរកសេចក្តីសុខស្រួលឱ្យបានច្រើនជាទីបំផុតដល់សង្គម និងព្យាយាមថែរក្សា គ្រប់គ្រងកុំឱ្យសេចក្តីសុខនោះបាត់បង់ទៅវិញ។
ក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ យើងប្រើទាំងពាក្យប្រធាន និងប្រធានាធិបតី ដោយពាក្យប្រធានាធិបតី សម្រាប់សម្គាល់អ្នកដឹកនាំថ្នាក់កំពូលនៃប្រទេសណាមួយ ជាពិសេស ក្នុងរបបប្រជាធិបតេយ្យ។ បើតាមន័យនេះ ប្រធានាធិបតី ប្រែថា ជាធំលើប្រធាន ឬប្រធានលើប្រធាន។
បើយកជាន័យវិញ ប្រធានាធបតី គឺអ្នកដែលមានសេចក្តីព្យាយាមក្នុងព្យាយាមទាំង៤នេះដ៏លើសលប់លើគេឯងទាំងថអស់ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ