ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា ការដើរក្នុងល្បឿនធម្មតាតែប្រើពេលច្រើនម៉ោងពិតជាល្អប្រសើរជាងការហាត់ប្រាណដោយបង្ខំប្រើកម្លាំងខ្លាំងតែមានរយៈពេលខ្លី ។ តាមការពន្យល់រៀបរាប់ក្នុងព្រឹត្តិប័ត្រ PLOS ONE ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានបញ្ជាក់ថា ការធ្វើសកម្មភាពរាងកាយមធ្យមក្នុងរយៈពេលវែងនឹងធ្វើឱ្យល្អប្រសើរនូវកម្រិតអាំងស៊ុយលីនក៏ដូចជាកម្រិតលីពីតក្នុងឈាម ។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា ការដើរក្នុងល្បឿនធម្មតាតែប្រើពេលច្រើនម៉ោងពិតជាល្អប្រសើរជាងការហាត់ប្រាណដោយបង្ខំប្រើកម្លាំងខ្លាំងតែមានរយៈពេលខ្លី ។ តាមការពន្យល់រៀបរាប់ក្នុងព្រឹត្តិប័ត្រ PLOS ONE ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានបញ្ជាក់ថា ការធ្វើសកម្មភាពរាងកាយមធ្យមក្នុងរយៈពេលវែងនឹងធ្វើឱ្យល្អប្រសើរនូវកម្រិតអាំងស៊ុយលីនក៏ដូចជាកម្រិតលីពីតក្នុងឈាម ។
អំឡុងការពិសោធន៍ អ្នកស្រាវជ្រាវរបស់សាកលវិទ្យាល័យ Maastricht University ប្រទេសហូឡង់បានបែងចែកក្រុមអ្នកស្ម័គ្រចិត្តវ័យពី១៩-២៤ឆ្នាំជា៣ក្រុម ដោយក្រុមទី១តម្រូវឱ្យអង្គុយ១៤ម៉ោងគ្មានការហាត់ប្រាណខណៈក្រុមទី២អង្គុយ១៣ម៉ោង ប៉ុន្តែហាត់ប្រាណប្រើកម្លាំងខ្លាំងរយៈពេល១ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ។ ចំណែកក្រុមទី៣តម្រូវឱ្យអង្គុយ៦ម៉ោង តែដើរ៤ម៉ោងនិងឈរ២ម៉ោង ។ ជាលទ្ធផលបានបង្ហាញថា ក្រុមទាំង៣ប្រើថាមពលប្រហាក់ប្រហែលគ្នា ក៏ប៉ុន្តែកម្រិតលីពីតនិងកូឡេស្តេរ៉ូលរបស់ក្រុមទី៣មានភាពល្អប្រសើរច្រើនជាង២ក្រុមផ្សេងទៀត ។
វេជ្ជបណ្ឌិត Hans Savelbergដែលជាអ្នកដឹកនាំការសិក្សាបានថ្លែងថា៖«ការហាត់ប្រាណដោយបង្ខំប្រចាំថ្ងៃនិងប្រើរយៈពេលខ្លីពិតជាមិនអាចតបស្នងទៅនឹងផលអវិជ្ជមាននៃការមិនមានសកម្មភាពរាងកាយស្ទើរពេញមួយថ្ងៃបាននោះទេ ។ ការកាត់បន្ថយភាពគ្មានសកម្មភាពរបស់រាងកាយតាមរយៈការហាត់ប្រាណត្រឹមកម្រិតមធ្យម តួយ៉ាងដូចជា ដើរ និងឈរជាដើមគឺពិតជាមានប្រសិទ្ធភាពជាងការហាត់ប្រាណដោយបង្ខំតែប្រើពេលខ្លី»៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ