ឥស្សរភាពប្រែថា ភាពជាធំ ឬភាវៈដែលប្រសើរជាងគេ។ ឥស្សរភាពនេះមាន៤គឺៈ
១-ឥស្សរភាពខាងកាយ បានដល់កាយដែលឆ្លងផុតពីភាវៈដែលស្រេកឃ្លាន ដោះស្រាយបញ្ហាបច្ច័យ៤ ដែលជាមូលដ្ឋានជីវិតបាន និងមិនធ្លាក់ទៅជាទាសករនៃបញ្ហាកាមគុណទាំងឡាយ ។
២-ឥស្សរភាពខាងសង្គម បានដល់សង្គមដែលពឹងលើខ្លួនឯងបាន មានសីលធម៌ ចរិយាធម៌មានសន្តិភាព ជនក្នុងសង្គមគោរពច្បាប់ទម្លាប់មិនជាទាសភាពរបស់សង្គមដទៃ និងឥទ្ធិពលរបស់វប្បធម៌ដទៃ។
៣-ឥស្សរភាពខាងចិត្ត គឺចិត្តដែលមានសុខភាព មិនសៅហ្មងដោយការខឹងក្រោធ លោភៈ វង្វេង។ ឥស្សរភាពខាងចិត្តជាចិត្តដែលគ្មានសេចក្តីសោកសៅមកគ្របសង្កត់ មិនលុះទៅដោយអំណាចញុះញង់របស់លោកធម៌ទាំង៨ និងអគតិទាំង៤ មានតែព្រហ្មវិហារធម៌៤។
៤-ឥស្សរភាពខាងបញ្ញា គឺការរួចផុតពីទុក្ខដោយមិនមានសល់អ្វីយល់នូវលក្ខណធម្មជាតិយ៉ាងច្បាស់គឺមិនទៀង តាំងនៅយូរមិនបាន និងមិនមានសារៈ ដែលនឹងត្រូវប្រកាន់យកថាជាខ្លួន ឬជារបស់ខ្លួន ជាបញ្ញាបរិសុទ្ធឆ្ពោះទៅរកសេចក្តីសុខតែម្យ៉ាង ។
ឥស្សរភាពទាំង៤នេះជាទិសដៅយ៉ាងសំខាន់នៃអ្នកដឹកនាំដើម្បីឈានទៅរកភាពសុខសាន្ត និងសន្តិភាពនៅក្នុងសង្គមជាតិ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ