ព្រះសម្ពុទ្ធលោកបានដាក់មុទិតាជាគោលទី៣នៃព្រហ្មវិហារធម៌នេះសម្រាប់ឱ្យអ្នកដឹកនាំចម្រើន ភាវនា ទន្ទេញ និងប្រព្រឹត្តឱ្យបានជាប់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដើម្បីការពារកុំឱ្យរោគឥស្សា ច្រណែន ឈ្នានីសចូលមកយាយីក្នុងសន្តានចិត្តបាន។ បើសិនជាវាចូលមកយាយីហើយ ប្រាកដជាលំបាកក្នុងការព្យាបាលណាស់ ។
ទឹកចិត្តរាស្ត្រប្រជាគេមិនដែលទុកឱ្យមនុស្សមានជំងឺផ្លូវចិត្តធ្វើជាប្រមុខនាំគេទៅរកសេចក្តីលំបាកឡើយ បើមិនឆាប់ក៏យូរ គង់នឹងត្រូវបានទម្លាក់ជាមិនខាន ទោះការទម្លាក់នោះដោយសន្តិវិធី ឬដោយគ្រឿងអាវុធក្តី។ ព្រោះមនុស្សយើង ទី១-ចង់រស់ដោយសុខសប្បាយ ២-ចង់មានសេរីភាព ដើម្បីជ្រើសរើសដំណើរជីវិតរបស់ខ្លួន ៣-ចង់មានឥស្សរភាព គឺភាពជាធំលើចិត្តគំនិតរបស់ខ្លួន និងជីវិតរបស់ខ្លួន មិនចង់ឱ្យអ្នកណាត្រួតត្រាជិះជាន់រហូតបានទេ និង៤-ចង់រស់ជាមនុស្ស និងមានលក្ខណៈជាមនុស្សជាមួយគ្នា ។
ជាធម្មជាតិ មនុស្សមិនចង់ឱ្យឥស្សាការច្រណែនឈ្នានីសគ្នាកើតមានទេ ក៏ដូចជាមនុស្សមិនចង់ឱ្យមានរោគឥស្សានេះចូលមកបៀតបៀនក្នុងរាងកាយគេដែរ ដោយហេតុថា អរោគ្យា បរមា លាភា ការមិនមានរោគ គឺជាលាភដ៏ឧត្តមបំផុត ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ