នៅក្នុងទសពិធរាជធម៌ត្រង់អក្កោធៈប្រែថា ការមិនក្រោធ មិនខឹងមិនទ្រង់ពិរោធ។ ខ្មែរយើងប្រើពាក្យពិរោធនេះត្រូវណាស់សម្រាប់ព្រះរាជានៅពេលដែលព្រះអង្គខឹងខ្ញាល់ ទ្រង់ពិរោធនឹងហេតុការណ៍អ្វីមួយ និងជាពាក្យដាស់តឿនស្រេចទៅហើយ ។
ពិរោធ ឬវិរោធ ប្រែថា ខុស បានសេចក្តីថា ពេលព្រះរាជាលោកខ្ញាល់ ឬពិរោធ ឬវិរោធប្រែថា ខុស បានសេចក្តីថា ពេលព្រះរាជាលោកខ្ញាល់ ឬពិរោធ ពេលនោះជាពេលដែលលោកកំពុងខុស ដែលផ្ទុយនឹងអវិរោធនៈ មិនខុស ដែលព្រះរាជាត្រូវបំពេញឱ្យបានជាចាំបាច់។
សេចក្តីក្រោធនេះជាសត្រូវរបស់អវិរោធនៈ ដូច្នេះបើមិនចង់ខុស មិនចង់ខូចប្រយោជន៍ មិនចង់បែកសាមគ្គីភាពទេ មិនត្រូវក្រោធខឹងឡើយគឺ ខឹងខុស ខឹងខូច ខឹងខាត។
ចំណែកឯអ្នកដឹកនាំក៏មិនត្រូវខឹងក្រោធព្រោះសេដ្ឋកិច្ចក្តី នយោបាយក្តី សង្គមកិច្ចក្តី ទាហានក្តី មិនអាចប្រើខឹងនេះបានទេ ព្រោះខឹងប្រែថា ខុសរួចស្រេចទៅហើយ។ សាមគ្គីភាព មិត្តភាព ការធ្វើឱ្យគេហ៊ានចូលជិត ការមិនស្តាយក្រោយ គឺសុទ្ធតែជាប្រយោជន៍របស់អក្កោធៈការមិនខឹងនេះឯង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ