ការបញ្ឈប់សេចក្តីក្រោធមិនមែនជារឿងងាយៗប៉ុន្មានទេ តែក៏មិនមែនដល់ទៅពិបាករហូតរំលត់ភ្លើងក្រោធមិនបាននោះដែរ។ សំខាន់នៅត្រង់ថា យើងត្រូវតាំងចិត្តថា យើងឈប់ក្រោធហើយ តែប៉ុណ្ណោះ។ ការតាំងចិត្តនេះភាសាធម៌លោកហៅថា តាំងចិត្តអធិដ្ឋាន ។
វិធីខ្លះៗខាងក្រោមនេះជាវិធីសម្រាប់រំលត់សេចក្តីក្រោធ លោកអ្នកដឹកនាំអាចសាកល្បងបាន ឬបើមានវិធីផ្សេងហើយ ក៏មិនជាបញ្ហាអ្វីដែរ សំខាន់គឺ ឈប់ខឹងក្រោធទៅវាស្រេចទៅហើយ។
វិធី៧យ៉ាងដែលគួរពិចារណាៈ
១-ត្រូវមានសម្មាទិដ្ឋិ ពិចារណាឱ្យឃើញទោសរបស់សេចក្តីក្រោធ និងផលអាក្រក់ដែលកើតពីការខឹងក្រោធ ឬពិចារណាតាមពុទ្ធវចនៈ និងតម្រាផ្សេងៗឱ្យបានច្បាស់ រហូតដល់យល់ថា សេចក្តីក្រោធមានទោសមែន
២-ពិចារណាឱ្យឃើញផលប្រយោជន៍ដ៏មហាសាល ដែលនឹងកើតមកអំពីការដែលមិនខឹងក្រេវក្រោធ ។
៣-ប្រើវិធីបរិកម្ម គឺទន្ទេញ ឬភាវនាខ្សឹបៗ ប្រាប់ខ្លួនឯងថា កុំខឹង កុំខឹង កុំខឹង មិនខ្ចីខឹង មិនខ្ចីខឹង កុំទៅខឹងៗ ខឹងបានការអ្វីៗ ឱ្យបានជាប់ជានិច្ចរាល់ឥរិយាបថ និងរាល់ពេលដែលអារម្មណ៍ក្រោធចូលមកប៉ះចិត្ត ។
៤-មានទស្សនៈទៅលើអ្វីៗក្នុងន័យជាល្អ ជាវិជ្ជមាន បើទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ប្រាប់ខ្លួនឯងថា ល្អហើយ គ្រាន់បើជាងមុនជានិច្ច។
៥-មានរបៀបរម្ងាប់សេចក្តីក្រោធតាមបែបបរទេសម្យ៉ាងគឺថា បើខឹងគេ ហើយចង់ឈ្លោះតតបវិញ គេឱ្យរាប់លេខឱ្យបានចំនួន១០០០ នោះនឹងអាចឈប់ខឹងហើយ។
៦-វិធីមួយដែលគេឯងប្រើមានប្រសិទ្ធភាព គឺការធ្វើសមាធិនៅពេលខឹង។ ឧទាហរណ៍ បើយើងខឹងអ្នកណាមួយខ្លាំង គប្បីបិទភ្នែក ឬមិនបាច់បិទក៏បាន ហើយដកដង្ហើមឱ្យបានវែងៗជាទីបំផុតចំនួន១០ដង។ នៅពេលកំពុងដកដង្ហើមវែងៗនោះ ភ្នែក ឬចិត្ត ត្រូវសម្លឹងមើលចុងច្រមុះជាកន្លែងដែលខ្យល់រត់ចេញរត់ចូលប៉ះនឹងរឹមច្រមុះ កុំឱ្យចិត្តងាកបែរទៅណាឱ្យសោះ។ ធ្វើដូច្នេះកម្លាំងរបស់សេចក្តីក្រោធនឹងថយចុះជាលំដាប់រហូតបាត់ជាមិនខាន ។
៧-ចម្រើនមេត្តាកម្មដ្ឋាន ពោលគឺផ្សាយមេត្តា នឹកស្រមៃក្នុងចិត្តថា សូមឱ្យមនុស្សសត្វទាំងអស់បានសេចក្តីសុខ កុំបីមានពៀរវេរារវាងគ្នានិងគ្នាឡើយ ។
មាតិកាធម៌ទាំង៧ប្រការនេះជាគោលធម៌យ៉ាងសំខាន់ជួយរំលត់ភ្លើងក្រោធទោសៈចេញពីចិត្ត និងនាំឱ្យចិត្តស្ងប់ ត្រជាក់ សុខស្រួលជាប្រក្រតី ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ