ពាក្យទាំងពីរនេះបើសំដៅយកសេចក្តី ឃើញប្រាកដថា ផ្សេងៗគ្នា តែបើពោលតាមលក្ខណៈនៃពាក្យក៏ស្រដៀងៗគ្នា ។ តាមសេចក្តីអធិប្បាយ ចំពោះពាក្យថា ទាននេះមានន័យថា ការឱ្យទាន តែការឱ្យវត្ថុនេះនៅជាប់ជំពាក់ដោយមច្ឆរិយៈ…
ពាក្យទាំងពីរនេះបើសំដៅយកសេចក្តី ឃើញប្រាកដថា ផ្សេងៗគ្នា តែបើពោលតាមលក្ខណៈនៃពាក្យក៏ស្រដៀងៗគ្នា ។
តាមសេចក្តីអធិប្បាយ ចំពោះពាក្យថា ទាននេះមានន័យថា ការឱ្យទាន តែការឱ្យវត្ថុនេះនៅជាប់ជំពាក់ដោយមច្ឆរិយៈ គឺឱ្យនៅស្ទាក់ស្ទើរមិនជ្រះស្រឡះ ឬឱ្យតាមទម្លាប់ មិនមែនជាកិច្ចអស្ចារ្យប៉ុន្មានទេ។ ឱ្យមួយទៀត គឺឱ្យជាប់ដោយតណ្ហា គឺបុគ្គលអ្នកឱ្យទានមានប្រាថ្នាយកសិរីសួស្តី និងផលប្រយោជន៍មកខ្លួនវិញ។ ឱ្យមួយទៀត បែបមិនសមគួរ គឺបុគ្គលអ្នកឱ្យមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន លុះត្រូវការចាត់ចែងទានក៏ចាត់ចែងដោយរលីបរលាបស្តួចស្តើងទៅវិញ។
ចំណែកចាគៈ ក៏មានសេចក្តីថា ឱ្យ ឬលះបង់ដែរ តែចាគៈនេះការលះវត្ថុណាមួយចំពោះបដិគ្គាហកៈគឺដើម្បីសង្កត់សង្កិននូវលោភៈ និងមច្ឆរិយៈឱ្យស្រាលស្តើងចាកសន្តាន។ ការលះឱ្យដាច់ស្រឡះ គឺមិនជាប់ជំពាក់ដោយតណ្ហាឡើយ។
ចាគៈនេះពោលឱ្យចំគឺការលះវត្ថុដ៏ច្រើនក្រៃលែង ឬខ្ពង់ខ្ពស់លើសវិស័យរបស់មនុស្សសាមញ្ញក្នុងលោកគួរស្ងើច ។
ដូច្នេះកាលបើសង្កេតមើលតាមដំណើរសេចក្តីក្នុងន័យនៃពាក្យទាំងពីរនោះគង់ឃើញច្បាស់ថា ចាគៈ មានកម្លាំងជាងទានៈ ឬថា ជាធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់ផ្សាយរស្មីរុងរឿងលេចសេចក្តីទូលាយល្អជាងទានៈ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ