ការសិក្សាបានរកឃើញថា ទឹកដោះម្តាយដែលផ្តល់ឲ្យកូនទើបនឹងកើតបៅដោយផ្ទាល់ចេញពីដោះតែម្តងគឺមិនសូវធ្វើឲ្យកូនមានការបង្ករោគនៅត្រចៀកដូចទារកបៅទឹកដោះដែលបានមកពីការច្របាច់ទឹកដោះដាក់ដបទេ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរ ការសិក្សាបានរកឃើញថា ទារកដែលបៅដោះម្តាយទាំងបៅផ្ទាលពីដោះ ឬច្របាច់ដាក់ដប គឺមិនសូវមានបញ្ហារាករូសជាងទារកដែលបៅម្សៅទឹកដោះគោទេ។
អ្នកស្រាវជ្រាវជាច្រើនបានសិក្សាទៅលើម្តាយថ្មីថ្មោងចំនួន៥០០នាក់ និងកូនរបស់គេដែលទៀបនឹងកើត ហើយបានរកឃើញថា ការបំបៅដោះកូនរយៈពេលមួយខែឃើញថាមិនសូវមានការប្រឈមនឹងការបង្ករោគនៅត្រចៀកលើកូនឡើយ។ ការប្រឈមនឹងនឹងកាន់តែថយចុះទៀតក្រោយពីបំបៅដោះកូនបានដល់៦ខែ។ ការថយចុះការប្រឈមនេះមានរហូតដល់១៧ភាគរយឯណោះ។
សម្រាប់ទារកដែលបៅទឹកដោះដាក់កំប៉ុងទឹកដោះគោបែរជាប្រឈមខ្ពស់នឹងការបង្ករោគនៅត្រចៀកខ្ពស់ជាងទារកដែលបៅចេញពីដោះម្តាយរហូតដល់១៤ភាគរយ។ ការប្រឈមមុខនេះនឹងកើនឡើងរហូតដល់១១៥ភាគរយក្រោយពីគេបៅទឹកដោះម្តាយដែលដាក់កំប៉ុងរយៈពេល៦ខែ។
ខណៈពេលដែលរឿងនេះមិនទាន់ដឹងច្បាស់ថាហេតុអ្វីបានជាការបង្ករោគនៅត្រចៀកមានជាប់ទាក់ទងនឹងការបំបៅដោយដបទឹកដោះគោ តែវាអាចដោយសារតែដបទឹកដោះគោអាចបង្កើតជាសម្ពាធអវិជ្ជមានក្នុងពេលបៅ។ សម្ពាធអវិជ្ជមាននឹងចេញពីដបទឹកដោះគោចូលទៅក្នុងត្រចៀកកណ្តាលរបស់ទារកក្នុងពេលបៅ ដែលអាចងាយនឹងមានការបង្ករោគនៅត្រចៀកតែម្តង។
ករណីនេះយើងមិនមែនចង់ឲ្យម្តាយគ្រប់រូបបញ្ឈប់ការបូមទឹកដោះចេញនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែមិនទាន់មានទិន្នន័យគ្រប់គ្រាន់ ឬក្បួនណែណាំអំពីការបូមទឹកដោះទុកនេះមានលក្ខណៈស្មើភាពគ្នានឹងការបំបៅដោះកូនដោយផ្ទាល់ឬអត់។ ដូច្នេះរឿងនេះត្រូវតែមានការស្រាវជ្រាវបន្ថែម។
ទារកដែលបៅដោះផ្ទាល់ ឬដោយទឹកដោះដែលបូមរួចត្រូវបានគេរកឃើញថាមានការថយចុះការរាករូស៣០ភាគរយ ចំណែកឯទារកបៅទឹកដោះគោម្សៅវិញបែរជាប្រឈមខ្ពស់ជាង ៣៤ភាគរយទៅវិញ ៕
ស្រង់ពីគេហទំព័រសុខភាព
ចែករំលែកព័តមាននេះ