រាជធានីភ្នំពេញ ៖ មុននឹងក្លាយខ្លួនជាគ្រូបង្វឹក និងប្រធានក្លិបប្រដាល់សាលវ័ន្តកីឡា ព្រមទាំងមានឱកាសបានធ្វើជាចៅក្រម និងអាជ្ញាកណ្តាលរបស់សហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជា នាពេលបច្ចុប្បន្ន លោក ឡុង សាលវ័ន្ត ធ្លាប់ឆ្លងកាត់ការលំបាកយ៉ាងច្រើន ទាំងការផ្ញើខ្លួននៅលើសង្វៀនប្រដាល់ និងដំណើរការនៃការបើកក្លិបប្រដាល់ផ្ទាល់ខ្លួន ប៉ុន្តែអតីតកីឡាករដ៏ល្បីនៅក្នុងទសវត្សឆ្នាំ១៩៩០រូបនេះបានកំណត់ថា លោកនឹងព្យាយាមដើរនៅលើវិថីមួយនេះរហូតដល់ទីបញ្ចប់។
ជួបអ្នកយកព័ត៌មានកោះសន្តិភាព លោក ឡុង សាលវ័ន្ត បានប្រាប់ឲ្យដឹងថា ការចាប់យក និងភ្ជាប់ខ្លួនជាមួយវិស័យកីឡាប្រដាល់ក្បាច់គុនបុរាណខ្មែរ គឺជាជម្រើសចុងក្រោយក្នុងឆាកជីវិតរបស់លោក បន្ទាប់ពីតស៊ូក្រាញននៀលទទួលយកបទពិសោធពីប្រភេទកីឡាផ្សេងៗច្រើនទៀត ដើម្បីសម្រេចនូវគោលបំណង និងបំពេញតាមអ្វីដែលលោកចង់ធ្វើ ។ លោកថា មុននឹងចូលហ្វឹកហាត់ក្បាច់ប្រដាល់បុរាណខ្មែរ លោកបានចំណាយពេលហ្វឹកហាត់កីឡាកាយសម្ព័ន្ធ កីឡាតេក្វាន់ដូ និងកីឡាបាល់ទាត់ផងដែរ ។
ប៉ុន្តែដោយសារប្រភេទកីឡាទាំងអស់នោះ ពុំអាចជួយឲ្យលោករកប្រាក់មកចិញ្ចឹមជីវិតបាននោះ លោកក៏បានសម្រេចចិត្តងាកមកចាប់យកការហាត់ក្បាច់ប្រដាល់បុរាណខ្មែរវិញម្តង ព្រោះកីឡាប្រភេទនេះ មានការប្រកួតតាមពិធីបុណ្យ និងពិធីផ្សេងៗដែលអាចរកប្រាក់កម្រៃបានខ្លះ។
លោក ឡុង សាលវ័ន្ត បន្តថា ដោយសារទទួលបានប្រាក់ពីការឡើងប្រដាល់ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៩០ ដែលពេលនោះទើបតែអាយុ១៦ឆ្នាំ លោកបានព្យាយាមហ្វឹកហាត់ប្រដាល់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយលោកគ្រូប្រដាល់ឈ្មោះទិត្យ សា នៅក្នុងក្លិបគោកព្រិច ខេត្តបាត់ដំបង និងឆ្លៀតចេញទៅប្រកួតជាមួយកីឡាករថៃនៅជាយដែនឯខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ជាបន្តបន្ទាប់ ។ ការចេញទៅប្រកួតនោះបាននាំឲ្យរូបលោកជួបលោកគ្រូ ហួត ហុក និងអ្នកប្រដាល់ជើងចាស់លោក ទឹម ម៉ៃទី ព្រមទាំងកីឡាករល្បីៗមួយចំនួនទៀតផងដែរ ។ លុះដល់ឆ្នាំ១៩៩២ លោកបានដូរមកហាត់នៅក្លិបគ្រុឌឆក់នាគ ខេត្តបាត់ដំបង ក្រោមការបង្ហាត់ពីលោកគ្រូហួត ហុក និងដូរទៅហាត់នៅក្លិបវង្សមានរិទ្ធ ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ នៅចុងឆ្នាំ១៩៩២ ក្រោមការបង្ហាត់ពីលោកគ្រូតា ក្វាន់ ។
បទពិសោធប្រកួតជាមួយកីឡាករថៃ និងកីឡាករជើងខ្លាំងខ្មែរជំនាន់នោះបានធ្វើឲ្យកីឡាកររូបនេះ កាន់តែមានឈ្មោះបោះសំឡេង ក្នុងចំណោមអ្នកប្រដាល់នៅតាមខេត្ត ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៩៣ មកដល់ឆ្នាំ១៩៩៧ លោកបានមករស់នៅរាជធានីភ្នំពេញ ហើយបានចូលហ្វឹកហាត់នៅសមាគមកីឡាប្រដាល់ក្រសួងមហាផ្ទៃជាមួយលោក មាស សុខគ្រី ហើយនៅក្នុងពេលនោះលោកទទួលបានឱកាសចូលរួមប្រកួតដណ្ដើមពានរង្វាន់សម្តេចហ៊ុន សែន លើកទី១ ក្នុងប្រភេទទម្ងន់៥៧គីឡូក្រាម ហើយដណ្តើមបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ២បន្ទាប់ពីចាញ់កីឡាករ អេ ភូថង ក្នុងវគ្គផ្តាច់ព្រ័ត្រ ។ ពេលនោះលោកត្រូវអេ ភូថង ទាត់បាក់ឆ្អឹងដៃទៀតផង ហើយនោះជាមូលហេតុដ៏ធំដែលធ្វើឲ្យរូបលោកឃ្លាតឆ្ងាយពីសង្វៀនប្រកួតមួយរយៈធំ ដើម្បីសម្រាកថែទាំសុខភាព និងព្យាបាលរបួស ប៉ុន្តែជាមួយនឹងមហិច្ឆតាដ៏មោះមុត លោកបានធ្វើឲ្យខ្លួនឯងក្លាយជាកីឡាករជើងខ្លាំងយ៉ាងឆាប់រហ័ស។
ទោះបីជាយ៉ាងណា នៅក្នុងអំឡុងពេលកំពុងតែមានឈ្មោះល្បីនោះ លោកបែរជាប្រកួតចាញ់ពិន្ទុ កីឡាករ ពេជ្រ ប៊ុនហម ដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទៅវិញ ។ ការចាញ់នោះ បានធ្វើឲ្យលោកសម្រេចចិត្តបោះបង់ចោលអាជីពជាអ្នកប្រដាល់នៅលើសង្វៀន ហើយមានគម្រោងបង្កើតក្លិបប្រដាល់ដោយធ្វើជាគ្រូបង្វឹកវិញម្តង។
លោកបានបើកក្លិបប្រដាល់នៅឆ្នាំ១៩៩៨ ដែលមានឈ្មោះថា សាលវ័ន្តព្រែកលៀប ប៉ុន្តែដោយសារជួបបញ្ហាលើការគ្រប់គ្រង និងមិនអាចស្វែងរកការឧបត្ថម្ភគាំទ្រដូចជាការស្នាក់នៅ ការហូបចុកដល់កីឡាករបានគ្រប់គ្រាន់នោះ ក៏បានសម្រេចចិត្តបិទតែម្តង។ បន្ទាប់មកបើកសាឡើងវិញដោយដាក់ឈ្មោះថ្មីថា ក្លិបប្រដាល់សាលវ័ន្តកីឡារហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
ក្រោយទទួលបានជោគជ័យក្នុងការបើកក្លិប និងមានបទពិសោធបានចូលរៀនវគ្គបណ្តុះបណ្តាលជាមួយគ្រូបរទេសផងនោះ នៅឆ្នាំ២០០០លោកត្រូវបានសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជា ទទួលស្គាល់ជាអាជ្ញាកណ្តាលចៅក្រម ព្រមទាំងឲ្យធ្វើជាគណៈកម្មការផ្គូផ្គងកីឡាករនៅតាមប៉ុស្តិ៍ទូរទស្សន៍ទៀតផង ជាពិសេសនៅប៉ុស្តិ៍លេខ៣ ប៉ុស្តិ៍លេខ៥ និងប៉ុស្តិ៍ស៊ីធីអិន។
លោក ឡុង សាលវ័ន្ត បានអះអាងថា ក្នុងរយៈពេលដែលលោកចាប់អាជីពជាគ្រូបង្វឹកលោកបានបង្ហាត់កីឡាករឲ្យឡើងប្រដាល់បានខ្ទង់រយនាក់ហើយ ក្នុងនោះមានកីឡាករល្បីៗជាង៣០នាក់ដូចជា ឡុង សុវណ្ណឌឿន ឡុង សុវណ្ណពៅ ឡុង សុភី បឺត ខាំ បឺត សំខាន់ និងចេង រិទ្ធី ជាដើម ហើយក្លិបរបស់លោកត្រូវបានសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជា ចាត់ទុកជាក្លិបប្រដាល់ទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ៣ បន្ទាប់ពីសមាគមកីឡាប្រដាល់ក្រសួងការពារជាតិ និងសមាគមកីឡាប្រដាល់ក្រសួងមហាផ្ទៃ។
គួរបញ្ជាក់ថា លោក ឡុង សាលវ័ន្ត មានស្រុកកំណើតនៅស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង ។លោកមានបងប្អូនប្រុសចំនួន៦នាក់ដែលភាគច្រើនជាកីឡាករប្រដាល់ទាំងអស់ លើក
លែងតែបងប្រុសគេបង្អស់ដែលគ្មាននិស្ស័យជាមួយកីឡាប្រដាល់ ។ លោកជាកូនទី២នៅក្នុងគ្រួសារដែលមានប្អូនប្រុសសុទ្ធតែជាអ្នកប្រដាល់ល្បីដូចជាកីឡាករ ឡុង សុផល កីឡាករ ឡុង សុផាត កីឡាករ ឡុង សុភ័ណ្ឌ (ស្លាប់នៅឆ្នាំ២០១០) និងកីឡាករ ឡុង សុភី។
អតីតកីឡាករល្បីដែលពេលនេះកំព្រាឪពុកមានតែម្ដាយរូបនេះបញ្ចប់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់ទី១២ និងបានរៀបការប្រពន្ធនៅឆ្នាំ១៩៩៨ដោយមានកូនចំនួន៤នាក់ក្នុងនោះប្រុសម្នាក់និងស្រី៣នាក់។
ក្លិបប្រដាល់របស់លោកសព្វថ្ងៃមានសិស្សកំពុងហ្វឹកហាត់ជាប្រចាំចំនួន១០នាក់ដោយបែងចែកជា២ពេលគឺពេលព្រឹកចាប់ពីម៉ោង៦ដល់ម៉ោង៨ និងពេលរសៀលចាប់ពីម៉ោង២ដល់ម៉ោង៥៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ