ខេត្តកោះកុង ៖ នេះមិនមែនជាការរិះគន់ស្ថាប័នអប់រំ ដែលជាវិស័យអាទិភាព ក្នុងការផ្តល់ប្រភពធនធានមនុស្សឡើយ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់ គឺធនធានមនុស្សមានស្រាប់ បែរជាត្រូវបានប្រព័ន្ធអប់រំខ្លះ ពីថ្នាក់ក្រោមដល់ថ្នាក់លើ បោះបង់ចោលទៅវិញ…
ខេត្តកោះកុង ៖ នេះមិនមែនជាការរិះគន់ស្ថាប័នអប់រំ ដែលជាវិស័យអាទិភាព ក្នុងការផ្តល់ប្រភពធនធានមនុស្សឡើយ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់ គឺធនធានមនុស្សមានស្រាប់ បែរជាត្រូវបានប្រព័ន្ធអប់រំខ្លះ ពីថ្នាក់ក្រោមដល់ថ្នាក់លើ បោះបង់ចោលទៅវិញ គួរឱ្យសោកស្តាយក្រៃលែង ។
នេះជាប្រវត្តិអ្នកគ្រូស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ ដែលត្រូវបានចូលជាគ្រូបង្រៀនជាប់កិច្ចសន្យារយៈពេល១០ឆ្នាំមកហើយ តាំងពីឆ្នាំ២០០៨ សម័យក្រខ្សត់រហូតដល់សព្វថ្ងៃ នៅតែមិនបានចូលក្របខណ្ឌពេញសិទ្ធិនឹងគេ មិនដឹងថា មកពីមូលហេតុអ្វីទេ ទោះបីអ្នកគ្រូបានព្យាយាមដាក់សំណើសុំចូលក្របខណ្ឌជាច្រើនលើកច្រើនសារហើយក៏ដោយ អត់មានភ្នែកភ្លឺមើលឃើញសោះ ។
ដើម្បីស្វែងយល់ការពិតតាមរយៈកោះសន្តិភាព កាលពីថ្ងៃទី១៧ មីនា បានធ្វើដំណើរទៅជួបអ្នកគ្រូផ្ទាល់ដល់ផ្ទះ ស្ថិតនៅភូមិកោះកុងក្នុង ឃុំត្រពាំងរូង ស្រុកកោះកុង ខេត្តកោះកុង ដែលមានចម្ងាយផ្លូវគោក៥៣គីឡូម៉ែត្រ និងផ្លូវទឹក៧គីឡូម៉ែត្រ ។ អ្នកគ្រូបានរៀបរាប់ដោយសង្ខេបថា អ្នកគ្រូមានឈ្មោះ ផៃ សុភ័ណ្ឌ អាយុ៣៣ឆ្នាំ មានកម្រិតវប្បធម៌ជាប់សញ្ញាបត្របឋមភូមិ ។ នៅឆ្នាំ២០០៨ បានផ្លាស់ទីលំនៅពីខេត្តកំពង់ស្ពឺ មកធ្វើជាកម្មករក្រុមហ៊ុនចិនមួយឈ្មោះ ហ្គ្រីនរិច ២នាក់ប្តីប្រពន្ធ នៅក្នុងភូមិកោះកុងក្នុងនេះតែម្តង ដែលមានពលរដ្ឋរស់នៅចំនួន១០២គ្រួសារ និងមានកុមារគ្រប់វ័យសិក្សាចំនួន៥៨នាក់ ស្រី៣០នាក់ ក្នុងចំណោមពលរដ្ឋ សរុប៣៩៤នាក់ ស្រី២០៨នាក់ ។ ដោយរស់នៅអមសងខាងដៃសមុទ្រត្រពាំងរូង ធ្វើដំណើរតាមទូក និងប្រកបរបរនេសាទសមុទ្រ រកអនុផលព្រៃឈើនិងធ្វើកម្មករ ។ល។
អ្នកគ្រូបានរៀបរាប់ថា ដោយមានការអាណិតស្រឡាញ់កុមារគ្រប់វ័យសិក្សា អ្នកគ្រូបានស្ម័គ្រចិត្តបង្រៀនកូនអ្នកភូមិនៅផ្ទះរបស់ខ្លួន នៅជាប់មាត់ព្រែកចាប់ពីឆ្នាំ២០០៨មក ។ ដោយមើលឃើញការលំបាកនឹងការខិតខំរបស់អ្នកគ្រូនៅឆ្នាំ២០១០ អង្គការសង្គ្រោះកុមារ បានផ្តល់ថវិកាដើម្បីសង់សាលារៀន១ខ្នង ស្មើ២បន្ទប់ ធ្វើពីឈើប្រក់សង្កសី នៅត្រើយម្ខាងនៃព្រែក ដោយខាងអប់រំស្រុកបានដាក់ឈ្មោះថា សាលាបឋមសិក្សាកោះកុងក្នុង និងបញ្ចូលអ្នកគ្រូពីគ្រូស្ម័គ្រចិត្តទៅជាគ្រូជាប់កិច្ចសន្យាទទួលបានប្រាក់ខែ១៤មុឺនរៀលក្នុង១ខែ ។ អ្នកគ្រូថា រហូតដល់ឆ្នាំ២០១៦ ដល់ឆ្នាំ២០១៨នេះ ប្រាក់ខែបានឡើងដល់៨០មុឺនរៀល ។
អ្នកគ្រូប្រាប់ទៀតថា ពីឆ្នាំ២០១០មក អ្នកគ្រូត្រូវប្រើទូកម៉ាសុីនតូចមួយ សម្រាប់ប្រមូលសិស្សតាមផ្ទះចំនួនជាង៣០នាក់ រួចឆ្លងទៅបង្រៀននៅសាលាថ្មីនោះ ។ ដោយចំណាយទូកម៉ាសុីនផ្ទាល់ខ្លួនតូចមួយ តែក៏មានសិស្សខ្លះជួយចេញលុយថ្លៃសាំងម្នាក់ៗ៣០០រៀលផងដែរ ។ ដោយមើលឃើញការលំបាក និងកម្រិតសិក្សារបស់សិស្សកើនឡើង ចាប់ពីឆ្នាំ២០១៣ រហូតមកដល់ឆ្នាំ២០១៧ ខាងអប់រំស្រុក-ខេត្តបានបន្ថែម និងផ្លាស់ប្តូរគ្រូជាប់កិច្ចសន្យានិងគ្រូក្របខ័ណ្ឌចំនួន២នាក់មកជាបន្តបន្ទាប់ ព្រោះគ្រូដែលមកនៅទីនេះមិនបានយូរទេ ក៏សុំត្រលប់ទៅវិញ ព្រោះមានការលំបាកក្នុងការស្នាក់នៅព្រោះស្នាក់នៅក្នុងសាលា ។ ដោយមើលឃើញការតស៑ូរបស់អ្នកគ្រូ ផៃ សុភ័ណ្ឌ នៅឆ្នាំ២០១៧ និងឆ្នាំ២០១៨ លោកខៀវ ជីវ័ន្តរ័ត្ន ប្រធានការិយាល័យអប់រំស្រុក និង លោកប្រាក់ វិចិត្រ ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាស្រុក បានធ្វើសំណើចំនួន២លើកទៅមន្ទីរអប់រំខេត្ត ដើម្បីសុំបញ្ចូលអ្នកគ្រូជាគ្រូក្របខ័ណ្ឌពេញសិទ្ធិ តែត្រូវបានខាងមន្ទីរអប់រំបដិសេធទាំង២លើកថា«ជួយអត់បានទេសុំទោស» ។
នៅព្រឹកថ្ងៃទី១៩ មីនា ឆ្នាំ២០១៨ កោះសន្តិភាពបានទាក់ទងទូរស័ព្ទទៅលោក ង៉ែត ឡឹង ប្រធានមន្ទីរអប់រំខេត្ត ដើម្បីសុំការបញ្ជាក់ជុំវិញការបដិសេធមិនបញ្ចូលក្របខណ្ឌពេញសិទ្ធិជូនអ្នកគ្រូ ផៃ សុភ័ណ្ឌ និងបញ្ហាមួយចំនួនទៀតផងដែរ តែលោកប្រធានឆ្លើយថា «ជាប់រវល់សន្និបាតនៅក្រសួង ចាំលោកត្រលប់មកវិញសិន» ។
ដោយមើលឃើញការតស៊ូដឹកសិស្សតាមកាណូតតូច និងមានការបារម្ភពីសុវត្ថិភាពសិស្សផង នៅថ្ងៃទី១៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៨កន្លងទៅថ្មីៗនេះ លោកស្រី មិថុនា ភូថង អភិបាលខេត្ត បាននាំយកសំបកអូប័រធំ១និងម៉ាសុីនមួយគ្រឿង ដែលអាចផ្ទុកសិស្សបាន៤០នាក់ ជូនដល់អ្នកគ្រូផងដែរ និងសន្យាថា នឹងរិះរកវិធីស្នើសុំបញ្ចូលក្របខណ្ឌពេញសិទ្ធិជូនអ្នកគ្រូផងដែរ ។ប៉ុន្តែមតិខ្លះមិនសង្ឃឹមថា ជួយបានទេ ព្រោះលោកប្រធានមន្ទីរអប់រំខេត្ត ជាខ្សែបណ្តោយនោះ ហាក់ដូចជាប៉ក់ល្វើយ២ដងមកហើយថា «ជួយអត់បានទេ…
សុំទោស !» ។
ក្នុងករណីនេះដែរ ប្រសិនបើលោករដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអប់រំបានជ្រាប មហាជនប្រាកដជាសង្ឃឹមថា គ្មានអ្វីដែលថា ជួួយអត់បាននោះទេ ។ ដែលថា ជួយមិនបាននោះ ជាសម្តីលោកប្រធានមន្ទីរថ្នាក់ខេត្តតែប៉ុណ្ណោះ ។
មហាជននឹងរង់ចាំមើល តើក្រសួងជួយបានដែរឬអត់?
ចែករំលែកព័តមាននេះ