ភាពខឹងឆេវឆាវគឺជាផ្នែកមួយធម្មតានៃការលូតលាស់របស់ក្មេង ។ ក្មេងៗជាច្រើនអាចនឹងដណ្តើមរបស់លេងពីមិត្តរួមថ្នាក់ វ៉ៃគេ ឬស្រែកគំហកដាក់គេ ខ្លាំងៗទៀតផង ។ កាលណាក្មេងកាន់តែក្មេងគឺគេនៅតែត្រូវការសិក្សាអំពីជំនាញថ្មីៗជាច្រើនចាប់ពីការប្រើពាក្យសម្តីនិយាយធម្មតារហូតដល់ប្រយោគ វែងៗ ។…
ភាពខឹងឆេវឆាវគឺជាផ្នែកមួយធម្មតានៃការលូតលាស់របស់ក្មេង ។ ក្មេងៗជាច្រើនអាចនឹងដណ្តើមរបស់លេងពីមិត្តរួមថ្នាក់ វ៉ៃគេ ឬស្រែកគំហកដាក់គេ ខ្លាំងៗទៀតផង ។ កាលណាក្មេងកាន់តែក្មេងគឺគេនៅតែត្រូវការសិក្សាអំពីជំនាញថ្មីៗជាច្រើនចាប់ពីការប្រើពាក្យសម្តីនិយាយធម្មតារហូតដល់ប្រយោគ វែងៗ ។ ប៉ុន្តែគេអាចនឹងងាយមានភាពស៊ាំចិត្តដោយសារតែ អ្វីៗដែលគេកំពុងតែព្យាយាមហើយនោះ បែរជាមិនបានសម្រេច ។
ដូច្នេះមិនខ្វល់ថា អ្វីដែលធ្វើឲ្យគេខឹងទេ ព្រោះវាទំនងជាធ្វើឲ្យមានការរីកចម្រើនខាងខួរក្បាលរបស់គេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលល្អនោះគឺត្រូវឲ្យមានជំនាញក្នុងការប្រើភាពខឹងនោះជាមួយនឹងពាក្យសម្តីចៀសជាងប្រើដៃជើងដោះស្រាយបញ្ហា ។ អ្វីដែលកាន់តែសំខាន់ណោះគឺជួយឲ្យគេដឹងអំពីរឿងនេះឲ្យបានលឿន ។
លើកជាឧទាហរណ៍
មិនខ្វល់ថាគេខឹងបែបនេះ ចូរមិនត្រូវព្យាយាមស្រែកដាក់ ឬវ៉ៃគេ ឬប្រាប់ថាកូនឯងជាក្មេងមិនល្អទេ ព្រោះការធ្វើបែបនេះនឹងក្លាយទៅជាវិធីដែលជំរុញឲ្យគេកាន់តែធ្វើចរិតឆេវឆាវ ឬកាចនេះកាន់តែខ្លាំងទៀត ។ ផ្ទុយទៅវិញចូរបង្កើតជាគំរូដ៏ល្អតាមរយៈការគ្រប់គ្រងកំហឹងរបស់អ្នក និងទាញគេចេញពីសកម្មភាពឆេវឆាវដែលកូនកំពុងតែធ្វើ ។
ប្រតិកម្ម ភ្លាមៗ
ចូរព្យាយាមឆ្លើយតប ភ្លាមៗនៅពេលអ្នកឃើញកូនឆេវឆាវ ឬកាច ។ ចូរកុំព្យាយាមរង់ចាំរហូតដល់គេវាយបងប្អូនខ្លួន ហើយទើបចាប់ផ្តើមទៅបញ្ឈប់គេ ។ អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានគឺចាប់គេចេញឆ្ងាយពីគ្នា និងបន្លប់រឿងដែលធ្វើឲ្យគេខឹងនោះវិញ ។
និយាយជាមួយកូន
ចូរឲ្យកូនបន្ធូរអារម្មណ៍សិនចាំពិភាក្សាថាមានអ្វីកើតឡើង ។ ពេលវេលាដ៏ល្អបំផុតដែលធ្វើធ្វើរឿងនេះគឺក្រោយពីគេបង្កបញ្ហារួច ប៉ុន្តែមុនពេលគេភ្លេច អ្វីៗទាំងអស់ យកល្អគួរតែពិភាក្សាជាមួយនៅរយៈពេល៣០ទៅ១ម៉ោងក្រោយ ។ ចូរឲ្យគេពន្យល់មូលហេតុដែលធ្វើឲ្យឈ្លោះគ្នា និងណែនាំគេកុំឲ្យប្រើដៃជើងដាក់គ្នា ប៉ុន្តែចូរយកដៃជើងនោះទៅជះលើខ្នើយ ឬពូកវិញទៅ ។
ឲ្យរង្វាន់លើកទឹកចិត្តនៅពេលមានអាកប្បកិរិយាល្អ
យកល្អគួរតែកុំយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើអាកប្បកិរិយា អាក្រក់ៗដែលកូនធ្វើ ។ ចូរមើលអ្វីដែលគេធ្វើល្អខ្លះផង ។ អ្នកអាចប្រាប់ថា អ្នកពិតជាមានមោទនភាពណាស់នូវអ្វីដែលកូនធ្វើការងារសាលាបានល្អ ។ អ្នកក៏អាចរៀបចំជាកាដូរសម្រាប់គេជាពិសេសផងដែរនៅពេលដែលគេបានធ្វើអ្វីមួយដែលល្អគ្រប់គ្រាន់នឹងទទួលរង្វាន់ ។
បង្រៀនឲ្យចេះទទួលខុសត្រូវ
បើសិនជាភាពឆេវឆាវរបស់កូនធ្វើឲ្យខូចរបស់របររបស់នរណាម្នាក់ ឬមានភាពរញ៉េរញ៉ៃ អ្នកគួរតែជួយកែប្រែកំហុសមកត្រឹមត្រូវវិញ ។ ឧទាហរណ៍គេអាចយករបស់របរដែលបែកនោះមកផ្គុំចូលគ្នាវិញ ឬបោសសំអាតភាពគគ្រិច ឬប្រឡាក់ដែលគេបានធ្វើ ។ មិនត្រូវយកកំហុសនេះដើម្បីដាក់ទោសដល់គេទេ ប៉ុន្តែត្រូវបង្រៀនគេអំពីរបៀបក្នុងការទទួលខុសត្រូវលើអ្វីដែលខ្លួនបានធ្វើ ថាតើវាមានផលវិបាកបែបណាចំពោះខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ