ខេត្តស្ទឹងត្រែង៖ តម្បាញសូត្រប្រើឧបករណ៍បុរាណកំពុងរងការបាត់បង់ពីទឹកដីខេត្តស្ទឹងត្រែង ខណៈអតិថិជនកាត់បន្ថយការបញ្ជាទិញហូល ផាមួង ក្រមា ត្បាញដោយដៃ ។ ស្ត្រីឈ្មោះផាន់ សុភ័ណ្ឌ រស់នៅភូមិបាចុង…
ខេត្តស្ទឹងត្រែង៖ តម្បាញសូត្រប្រើឧបករណ៍បុរាណកំពុងរងការបាត់បង់ពីទឹកដីខេត្តស្ទឹងត្រែង ខណៈអតិថិជនកាត់បន្ថយការបញ្ជាទិញហូល ផាមួង ក្រមា ត្បាញដោយដៃ ។ ស្ត្រីឈ្មោះផាន់ សុភ័ណ្ឌ រស់នៅភូមិបាចុង សង្កាត់ព្រះបាទ ក្រុងស្ទឹងត្រែង អង្គុយត្បាញ យ៉ាងញាប់ដៃ ដោយដៃម្ខាងកាន់ត្រល់ស៊កក្រោមអំបោះ ដែលរៀបចំជាស្រេច ហើយដៃម្ខាងទៀតកាន់ក្តារកៀបផ្អឹបសរសៃអំបោះទៅភ្ជាប់នឹងក្រណាត់ហូល ដោយក្នុង១ថ្ងៃត្បាញបានតែ៤ទៅ៥តឹកប៉ុណ្ណោះ បានរៀបរាប់កាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកថា នាងចេះត្បាញនេះនៅឆ្នាំ២០០២ តាមរយៈវគ្គបណ្តុះបណ្តាលដែលអង្គការបានអញ្ជើញគ្រូពីខេត្តតាកែវ បង្ហាត់បង្រៀនរយៈពេល៦ខែទៅលើជំនាញត្បាញ ហូល ក្រមា ផាមួង ។ ក្រោយពីចេះត្បាញហូល ក្រមា ផាមួង នាងបានចាប់យកអាជីពនេះបម្រើការងារនៅមជ្ឈមណ្ឌលស្ត្រីដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ពីឆ្នាំ២០០២ រហូតដល់បច្ចុប្បន្នមានរយៈពេល១៦ឆ្នាំហើយ ក្នុងគោលបំណងរកចំណូលចិញ្ចឹមគ្រួសារ ក្នុង១ខែអាចបានប្រាក់ពីជាង១០០ដុល្លារ ទៅ២០០ដុលា្លរ ទៅតាមការបញ្ជាទិញរបស់អតិថិជនតិចច្រើនក្នុង ១ខែៗ។
ដោយឡែក ស្ត្រីឈ្មោះកែវ សារុន អាយុជាង៣០ឆ្នាំ រស់នៅភូមិស្រែពោធិ៍ សង្កាត់ស្រះឫស្សី ក្រុងស្ទឹងត្រែង រៀបរាប់ថា នាងធ្វើការបានរយៈពេល៦ឆ្នាំហើយនៅអង្គការស្ត្រីនេះ ដោយចេះត្បាញហូល ផាមួង តាមរយៈមិត្តរួមអាជីព មិនមែនចេះបន្តពីដូនតាមកទេ ។ នាងព្យាយាមរៀនបណ្តើរ ធ្វើការបណ្តើរ គ្មានដុងពីកំណើត តែវាជាជម្រើសយកអាជីពនេះ ព្រោះគិតថាអាចរកប្រាក់បានគួរសមសម្រាប់ជីវភាពរបស់នាង និងដើម្បីអភិរក្សប្រពៃណីតម្បាញដោយដៃឱ្យរស់បន្ត ដែលខេត្តស្ទឹងត្រែងស្ទើរតែបាត់បង់១០០ភាគរយទៅហើយ នៅសល់តែមជ្ឈមណ្ឌលស្ត្រីដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍នេះតែមួយគត់ បន្តជីវិតតម្បាញហូល ផាមួង ដោយដៃ ។
លោកគឹម ដារ៉ាចន្ទ ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលស្ត្រីដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ ឱ្យដឹងថា ទីតាំងតម្បាញសូត្រ បានបង្កើតឡើងនាឆ្នាំ២០០២ ហើយមានបុគ្គលិកធ្វើការជាង១០០នាក់ តែក្រោយមកនៅសល់៦០នាក់ និងនៅឆ្នាំ២០១៨នេះនៅតែ១១នាក់ប៉ុណ្ណោះ ។ មូលហេតុថយចុះបុគ្គលិក ដោយសារទី១ប្រាក់ចំណូល តិចតួច គេឈប់ធ្វើទី២ ដោយសារការលក់មិនសូវដាច់ មជ្ឈមណ្ឌល ក៏ត្រូវការកាត់បន្ថយបុគ្គលិកដែរ ។លោកគឹម ដារ៉ាចន ឱ្យដឹងទៀតថា ហួល ផាមួង ក្រមា ដែលផលិតចេញពីមជ្ឈមណ្ឌលនេះ គឺបានលក់ជូនភ្ញៀវទេសចរបរទេស ដែលចូលទស្សនានៅមជ្ឈមណ្ឌល និងមាននាំចេញទៅលក់នៅខេត្តសៀមរាប ហើយក៏មានទីផ្សារនាំចេញទីលក់នៅបរទេសដែរតាមរយៈHotline ដូចជាប្រទេសកូរ៉េ ចិន ជប៉ុន បែ៉កខាងអឺរុប ក្នុងនោះសហរដ្ឋអាមេរិកគឺជាទីផ្សារធំជាងគេ ។
ដោយឡែក រយៈពេល៣ឆ្នាំមកហើយ លក់មិនសូវដាច់សោះខុសពីការលក់នៅនឹងកន្លែងពីមុន ក្នុង១ឆ្នាំៗ ភ្ញៀវចូលមជ្ឈមណ្ឌលរាប់ពាន់អ្នក តែឥឡូវមិនបាន៣០០នាក់ទេក្នុង១ឆ្នាំ គឺមានការថយចុះច្រើន ។
ចំពោះទីផ្សារខេត្តសៀមរាបក៏មានការថយចុះដែរ ហើយការនាំចេញទៅលក់នៅបរទេស មានតែប្រទេសជប៉ុន កាណាដា ប៉ុណ្ណោះ ដែលបញ្ជាទិញរាល់ខែ ។លោកគឹម ដារ៉ាចន្ទ បញ្ជាក់ថា ការធ្លាក់ចុះនៃការលក់ចេញព្រោះចាញ់ទីផ្សារចិន ដែលផលិតដោយម៉ាស៊ីន លក់តម្លៃទាបជាងការផលិតតម្បាញដោយដៃ ដូច្នេះអតិថិជនងាកទៅទិញ ទំនិញចិន តម្លៃថោក និងមានគុណភាពល្អ។លោកប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលបានអំពាវនាវអតិថិជនទាំងក្នុងស្រុក និងក្រៅស្រុក ងាកមក គាំទ្រ ប្រើប្រាស់ ហួល ផាមួង តម្បាញដោយដៃ នៅមជ្ឈមណ្ឌលស្ត្រីដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ ប្រចាំខេត្តស្ទឹងត្រែង ឱ្យបានច្រើនឡើងវិញ ដើម្បីអភិរក្ស ប្រពៃណីតម្បាញដោយដៃផង និងដើម្បីទ្រទ្រង់ដល់បុគ្គលិកផង ព្រោះបើគ្មានអ្នកទិញទេ វានឹងបាត់បង់ការត្បាញហួល ផាមួងដោយដៃ នៅខេត្តស្ទឹងត្រែង ដែលជាប្រពៃណីខ្មែរ បន្សល់ទុកពីដូនតាជាក់ជាពុំខាន ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ