ខេត្តបាត់ដំបង ៖ កសិករប្រមាណជាង២០% ដែលនិយមដាំដំណាំស្ពៃជើងទា នៅក្នុងឃុំបួរ ស្រុកភ្នំព្រឹក បានអះអាងថា ពួកគាត់នៅតែអាចសល់ប្រាក់ចំណេញ និងងាយស្រួលរកទីផ្សារ មិនសល់ស្អុយចោលពេញចម្ការដូចឆ្នាំមុន…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ កសិករប្រមាណជាង២០% ដែលនិយមដាំដំណាំស្ពៃជើងទា នៅក្នុងឃុំបួរ ស្រុកភ្នំព្រឹក បានអះអាងថា ពួកគាត់នៅតែអាចសល់ប្រាក់ចំណេញ និងងាយស្រួលរកទីផ្សារ មិនសល់ស្អុយចោលពេញចម្ការដូចឆ្នាំមុន ទេ បើទោះជាតម្លៃស្ពៃជើងទាក្នុងឆ្នាំនេះធ្លាក់ថ្លៃទាបជាងឆ្នាំមុនបន្តិចក្ដី ។
លោក ផាត ផា ជាកសិករមួយរូបដែលដាំបន្លែនេះ បាននិយាយថា ឆ្នាំនេះ តម្លៃស្ពៃជើងទា ហាក់ធ្លាក់ថ្លៃជាងឆ្នាំមុនបន្តិច ប៉ុន្តែកសិករមិនខាតបង់ទេ ។ លោកប្រាប់ថា លោកមានដីសម្រាប់ដាំដំណាំស្ពៃជាង១ហិកតា តែមិនមែនដាំតែស្ពៃជើងទាមួយមុខទេ គឺមានដាំស្ពៃក្ដោប និងស្ពៃផ្កាផងដែរ ប៉ុន្តែពេលនេះ កសិករបានចាប់ផ្ដើមប្រមូលផលស្ពៃជើងទាមុនគេ ។
កសិករវ័យ៤៥ឆ្នាំរូបនេះបញ្ជាក់ថា ៖« កាលពីឆ្នាំមុនក្នុងខែនេះ តម្លៃស្ពៃជើងទា១គីឡូក្រាមថ្លៃ១ពាន់រៀល ប៉ុន្តែពេលខ្លះរកម៉ូយទិញមិនបានទេ ។ ចំណែកឆ្នាំនេះវិញ តម្លៃស្ពៃជើងទា ១គីឡូក្រាមថ្លៃតែ៧០០រៀលប៉ុណ្ណោះ តែសម្បូរម៉ូយចាំទិញច្រើន ហើយក៏មិនទាន់មានកសិករណាសល់ស្ពៃក្នុងចម្ការដូចឆ្នាំមុនដែរ »។
កសិករម្នាក់ទៀត លោក អ៊ាម ប៊ុនសាន អាយុ៣៨ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ដែរថា នៅឆ្នាំនេះ មិនមែនមានតែកសិករក្នុងឃុំបួរទេដែលដាំស្ពៃកសិករមកពីតាមបណ្ដាស្រុកផ្សេង ក៏បានមកជួលដីដាំស្ពៃនៅក្នុងឃុំបួរផងដែរ ។ លោកថា កសិករម្នាក់ៗមានដំណាំស្ពៃចម្រុះនេះរហូតដល់ជាង១ហិកតា ប៉ុន្តែស្ពៃជើងទាឆ្នាំនេះមិនសូវល្អទេ ដូច្នេះទើបលក់បានតម្លៃទាបជាងឆ្នាំមុន ។
លោកប៊ុនសាន អះអាងថា ៖« ពិតមែនតែតម្លៃថោកជាងឆ្នាំមុនបន្តិច ប៉ុន្តែសម្បូរម៉ូយចាំទិញ និងទៅចូលដឹកដល់ចម្ការតែម្ដង »។ បើតាមលោកធ្លាប់ដាំស្ពៃជើងទាកន្លងមក នៅលើផ្ទៃដី១រៃ លោកអាចលក់បានប្រាក់ជាង៣លានរៀល ហើយកាត់កងថ្លៃដើម គឺសល់ប្រាក់ចំណេញជាងពាក់កណ្ដាលដែរ ប៉ុន្តែឆ្នាំនេះ បើទោះជាធ្លាក់ថ្លៃ ក៏កសិករមិនខាតដែរ ។
ជុំវិញការលើកឡើងរបស់កសិករខាងលើ លោក កើត ចិន្តា មេឃុំបួរ ស្រុកភ្នំព្រឹក មានប្រសាសន៍ថា ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ពលរដ្ឋនៅក្នុងឃុំបួរហាក់ចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងទៅលើដំណាំស្ពៃ ។ បច្ចុប្បន្ន កសិករនៅក្នុងឃុំរបស់លោកប្រមាណ២០% បាននាំគ្នាសម្រុកដាំដំណាំស្ពៃគ្រប់ប្រភេទ បន្ទាប់ពីប្រមូលផលស្រូវ ដំឡូង និងពោតរួចរាល់ ។
ប៉ុន្តែលោកមេឃុំបានទទួលស្គាល់ដែរថា ឆ្នាំនេះ តម្លៃស្ពៃជើងទាពិតជាធ្លាក់ថ្លៃជាងឆ្នាំមុនមែន ។ លោកថា ៖«ឆ្នាំនេះ ដំណាំស្ពៃរបស់កសិករមិនសូវល្អទេ នេះបើតាមលោកចុះពិនិត្យជាក់ស្ដែង ហើយជួបបញ្ហាសត្វល្អិតទៀត » ។
លោក កើត ចិន្តា បន្តថា បើតាមរបាយការណ៍ក្នុងឆ្នាំនេះ កសិករនៅក្នុងឃុំបួរបានដាំដំណាំស្ពៃគ្រប់មុខនៅលើផ្ទៃដីចន្លោះពី៣០ ទៅ៤០ហិកតា ប៉ុន្តែអ្វីដែលកសិករប្រឈមបំផុតនោះ គឺបញ្ហាប្រភពទឹកស្រោចស្រព ។
លោកបញ្ជាក់ថា ៖« ដំណាំកសិកម្មនៅក្នុងឃុំបួរ គឺពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើប្រភពទឹកអូរធម្មជាតិ ព្រោះក្នុងឃុំទាំងមូលគ្មានប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រសម្រាប់ជាប្រភពទឹកប្រើប្រាស់ទេ»។
លោកមេឃុំយល់ថា បើមានប្រភពទឹកគ្រប់គ្រាន់ កសិករនៅក្នុងឃុំនេះអាចបង្កបង្កើនផលតាមរយៈការដាំដំណាំកសិកម្មវិលជុំបានច្រើនរដូវណាស់ ។ លោកក៏បានអំពាវនាវ និងសំណូមពរសុំឲ្យថ្នាក់ដឹកនាំជួយត្រួតពិនិត្យ និងដោះស្រាយប្រព័ន្ធស្រោចស្រពនេះផង ដើម្បីឲ្យពលរដ្ឋនៅក្នុងឃុំបានបង្កបង្កើនផលតាមរយៈការដាំដំណាំវិលជុំ សម្រាប់រកចំណូលជួយទ្រទ្រង់ជីវភាពគ្រួសារ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ