ទីក្រុងសេអ៊ូល ៖ ការលូតលាស់សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសក្នុងទ្វីបអាស៊ី បានជួយឲ្យពលរដ្ឋជាច្រើនរយលាននាក់ចាកចេញពីភាពក្រីក្រនាប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ថ្មីៗនេះ ។ ទោះជាយ៉ាងណា ការចែកចាយប្រាក់ចំណូលកាន់តែមិនល្អឡើង ដែលធ្វើឲ្យវិសមភាពនាពេលនេះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរនៅអាស៊ី ជាងប្រទេសដទៃនៅលោកខាងលិច ។…
ទីក្រុងសេអ៊ូល ៖ ការលូតលាស់សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសក្នុងទ្វីបអាស៊ី បានជួយឲ្យពលរដ្ឋជាច្រើនរយលាននាក់ចាកចេញពីភាពក្រីក្រនាប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ថ្មីៗនេះ ។ ទោះជាយ៉ាងណា ការចែកចាយប្រាក់ចំណូលកាន់តែមិនល្អឡើង ដែលធ្វើឲ្យវិសមភាពនាពេលនេះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរនៅអាស៊ី ជាងប្រទេសដទៃនៅលោកខាងលិច ។
ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៩០ ដល់២០១២ សន្ទស្សន៍វាស់វិសមភាពប្រាក់ចំណូល បានកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងប្រទេសចិន ពី០.៣១ ដល់០.៥១ ឯណោះ (ចំណុច០ មានន័យថា គ្មានវិសមភាព និង១ មានវិសមភាពខ្ពស់ជាងគេ) ។
សន្ទស្សន៍នេះក៏បានកើនឡើងក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាផងដែរ ដោយកើនពី០.៤៣ ដល់០.៤៨។ សូម្បីតែនៅហុងកុង សិង្ហបុរី កូរ៉េខាងត្បូង និងតៃវ៉ាន់ ក៏ជួបប្រទះនឹងកម្រិតវិសមភាពកើនឡើងដែរ ។
និន្នាការនេះបានជំរុញភាគច្រើនដោយកត្តាតែមួយ ដែលជំរុញដល់ការលូតលាស់សេដ្ឋកិច្ចក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍មកនេះ គឺការធ្វើសកលភាវូបនីយកម្ម និងការអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យា។ ការបើកទូលាយព្រំប្រទល់បានធ្វើឲ្យអាជីវកម្មងាយស្រួលស្វែងរកទីតាំងដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ដំណើរការ ជាពិសេស ប្រទេសចិនបានចូលទៅកាន់ទីផ្សារសកល និងដាក់សម្ពាធទៅលើប្រាក់បៀវត្សរ៍របស់ពលករជំនាញទាបនៅបណ្តាប្រទេសជាច្រើន ។
ជាមួយគ្នានេះ បច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗបានបង្កឲ្យតម្រូវការពលករមានជំនាញខ្ពស់កើនឡើង ខណៈតម្រូវការពលករជំនាញទាបធ្លាក់ចុះវិញ ។ និន្នាការនេះជំរុញដល់ការពង្រីកចន្លោះប្រាក់បៀវត្សរ៍រវាងពលករមានជំនាញ និងគ្មានជំនាញ ។
ម្ចាស់មូលធនក៏អាចទាញអត្ថប្រយោជន៍បានពីការអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យាដែរ ។ វាបង្កើនឱកាសថ្មីៗសម្រាប់ក្រុមមនុស្សមួយចំនួន ប៉ុន្តែវាប៉ះពាល់ដល់ប្រាក់បៀវត្សរ៍របស់មនុស្សមួយក្រុមទៀតទៅវិញ ។
វិសមភាពនៃប្រាក់ចំណូល ជាធម្មតា តែងដើរស្របគ្នាជាមួយវិសមភាពនៃឱកាស ព្រោះតែទស្សនវិស័យផ្នែកអប់រំ និងសេដ្ឋកិច្ចនៅមានកម្រិត ហើយយុវជនមកពីគ្រួសារក្រីក្រតែងតែមិនអាចរីកចម្រើនបាន ។
ដោយវិសមភាពកាន់តែចាក់ដោតឫសក្នុងសង្គម ពលរដ្ឋមិនអាចយល់ស្របគ្នាលើការចេញគោលនយោបាយគាំទ្រការលូតលាស់សេដ្ឋកិច្ច ប៉ះពាល់ដល់សាមគ្គីភាព និងជំរុញឲ្យមានអស្ថិរភាពផ្នែកនយោបាយថែមទៀត ។
ប្រទេសនៅអាស៊ីត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរកត្តាមួយចំនួន ដូចជា ផ្តល់ឱកាសបន្ថែមដល់យុវជន មិនថាពួកគេមកពីគ្រួសារមានទ្រព្យសម្បត្តិ ឬក្រីក្រទេ ។ វិធានការក្នុងទីផ្សារ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ឡើយក្នុងការសម្រេចគោលដៅនេះ ។ រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែចេញសកម្មភាព និងបន្ថែមគោលនយោបាយដែលអាចធានាថា អត្ថប្រយោជន៍ត្រូវបានចែករំលែកស្មើភាព និងមានស្ថិរភាព ។
ប្រាកដណាស់ ប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ីបានព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហានេះ ដោយប្រើប្រាស់គោលនយោបាយចែករំលែកប្រាក់ចំណូលជាថ្មី។ ជាក់ស្តែង រដ្ឋាភិបាលកូរ៉េខាងត្បូងទើបតែប្រកាសថា នឹងបង្កើនប្រាក់បៀវត្សរ៍អប្បបរមានៅឆ្នាំក្រោយប្រមាណ១៦,៤% មកស្មើ៦,៧០ដុល្លារក្នុង១ម៉ោង ។ ពួកគេនឹងបង្កើនពន្ធសម្រាប់ពលរដ្ឋ និងក្រុមហ៊ុនដែលមានប្រាក់ចំណូលច្រើនផងដែរ ។
ទោះជាគោលនយោបាយទាំងនេះទទួលបានការគាំទ្រខ្លាំងពីសំណាក់ពលរដ្ឋក្តី ប៉ុន្តែវាអាចប៉ះពាល់ដល់សេដ្ឋកិច្ចទៅវិញទេ ព្រោះវាកាត់បន្ថយការវិនិយោគ និងប៉ះពាល់ដល់ការបង្កើតការងារបន្ថែម ។
វិធីល្អបំផុតដើម្បីបង្កើនសមធម៌ និងការលូតលាស់ គឺការអភិវឌ្ឍធនធានមនុស្ស ដែលមិនត្រឹមតែជួយរកប្រាក់ចំណូលបានខ្ពស់ទេ ប៉ុន្តែក៏អាចធានាថា នឹងជំរុញឲ្យមានចលនាមនុស្សផងដែរ ។
ប្រទេសនៅអាស៊ីខាងកើតជាច្រើនកំពុងតែវិនិយោគប្រាក់ក្នុងវិស័យអប់រំសាធារណៈ ដើម្បីបង្កើនឱកាសដល់ពលរដ្ឋគ្រប់ក្រុម ។ ទោះជាយ៉ាងណា វានៅតែមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់នៅឡើយ ។
អាស៊ីត្រូវតែបង្កើនគុណភាពអប់រំ និងធ្វើកំណែទម្រង់កាលវិភាគដើម្បីធានាថា ក្មេងជំនាន់ក្រោយទទួលបានចំណេះដឹង និងជំនាញដែលពួកគេត្រូវការដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ទីផ្សារការងារ ។ ជាមួយគ្នានេះ ទីផ្សារការងារគួរតែមានប្រសិទ្ធភាព និងមានភាពបត់បែនជាងមុន ដើម្បីអាចផ្គូផ្គងមនុស្សជាមួយការងារត្រឹមត្រូវ ។
ការជំរុញឲ្យក្មេងស្រី និងស្ត្រីទទួលបានការអប់រំ និងសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ច ក៏មានសារសំខាន់ផងដែរ ។ លើសពីនេះ រដ្ឋាភិបាលគួរតែបង្កើតបរិស្ថានមួយដែលអាចជំរុញឲ្យមានក្រុមហ៊ុនបង្កើតថ្មី ។ ពួកគេគួរតែបន្តគោលនយោបាយជំរុញការលូតលាស់សេដ្ឋកិច្ច ដើម្បីបង្កើតការងារ និងកាត់បន្ថយអត្រាអ្នកគ្មានការងារធ្វើ ខណៈប្រឆាំងនឹងឧបសគ្គនៃការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម ឬការបង្កើតថ្មីជាដើម ៕
ដកស្រង់ពី Project-syndicate
ចែករំលែកព័តមាននេះ