កំណាព្យ (កូនខូច ឳខឹង) បទកាកគតិ ដោយ ព្រុំ គឹមជឿន
– ជាតិជាឪ ម៉ែ ខំប្រឹងគ្មានល្ហែ ដើម្បីកូនចៅ
មិនត្រឹមចិញ្ចឹម ថែមប្រៀនប្រដៅ ឱ្យស្គាល់ស ខ្មៅ អាក្រក់ ឬល្អ ។
– ជាតិជាឪ ម៉ែ ខំប្រឹងគ្មានល្ហែ ដើម្បីកូនចៅ
មិនត្រឹមចិញ្ចឹម ថែមប្រៀនប្រដៅ ឱ្យស្គាល់ស ខ្មៅ អាក្រក់ ឬល្អ ។
កូនខូច ឳខឹង
– ជាតិជាឪ ម៉ែ ខំប្រឹងគ្មានល្ហែ ដើម្បីកូនចៅ
មិនត្រឹមចិញ្ចឹម ថែមប្រៀនប្រដៅ ឱ្យស្គាល់ស ខ្មៅ អាក្រក់ ឬល្អ ។
– តាំងពីក្មេងខ្ចី រហូតពេញវ័យ នៅតែបន្ដរ
ស្រឡាញ់ថ្នមចិត្ដ ឥតល្អក់កករ ឱ្យកូនបវរ ទាំងស្រី ទាំងប្រុស។
– ខ្លះក៏ដោយធម៍ កូនខ្លះមិនល្អ ដើរលើផ្លូវខុស
ពាក្យប្រៀនប្រដៅ ខ្លៅមិនចំណុះ ជ្រួលជ្រើមឡើងចុះ លង់ឧបាយមុខ ។
– ចំណែកម៉ែឪ តែងគិតផ្លូវត្រូវ ស្មានថាសាន្ដសុខ
ឃើញកូនធ្វើល្អ នៅចំពោះមុខ មិនដឹងថាទុក្ខ ខិតជិតអាត្មា ។
– គេប្រាប់តាំងខឹង មិនបានសព្ជាឹង ក៏ខឹងមុសា
ថាគេបង្ខូច បុត្រី បុត្រា ស្រែកជេរផ្លែផ្កា សម្រន់កំហឹង។
– ស្មានស្គាល់កូនច្បាស់ តែផ្ទុយស្រឡះ កូនខូចមិនដឹង
វាធ្វើរាបសា ឪជឿអញ្ចឹង មិនបានសម្លឹង ថ្លែងថ្លឹងពិចារ ។
– ភ្នែកគេដូចម្នាស់ គេឃើញគេទាស់ ទើបបានគេថា
ភ្នែកឯងមួយគូរ ដូចជាអន្ធកា មើលឆ្ងាយឯណា ឱ្យបានដិតដល់ ?
– កូនខូច ឪខឹង ព្រោះគាត់មិនដឹង កូនមានល្បិចកល
ភូតភរមុខក្រោយ មិនឱ្យឪឆ្ងល់ ដល់ខូចអស់ខ្យល់ បកក្រោយលែងបាន។
ចែករំលែកព័តមាននេះ