កំណាព្យ (បើកភ្លៅ “ទិន និង តុក ៧”) បទពាក្យ៨ ដោយ ព្រុំ គឹមជឿន
តុក- ទិនមុខមិនស្រស់ក្រៀមក្រោះឈ្ងោកដី តើមានទុក្ខអ្វីនៅក្នុងឱរ៉ា
ជាមិត្ដប្ដូរផ្ដាច់ទាំងសាច់សង្ខារ ម្ដេចមិនវាចាលាក់បាំងធ្វើអ្វី?
តុក- ទិនមុខមិនស្រស់ក្រៀមក្រោះឈ្ងោកដី តើមានទុក្ខអ្វីនៅក្នុងឱរ៉ា
ជាមិត្ដប្ដូរផ្ដាច់ទាំងសាច់សង្ខារ ម្ដេចមិនវាចាលាក់បាំងធ្វើអ្វី?
តុក- ទិនមុខមិនស្រស់ក្រៀមក្រោះឈ្ងោកដី តើមានទុក្ខអ្វីនៅក្នុងឱរ៉ា
ជាមិត្ដប្ដូរផ្ដាច់ទាំងសាច់សង្ខារ ម្ដេចមិនវាចាលាក់បាំងធ្វើអ្វី?
ទិន- អញទើបជួបស្នេហ៍បានមួយខែគត់ ឥឡូវរលត់ប្រែអត់រស្មី
អញកំពុងឆ្ងល់ថាអញខុសអី ម្ដេចបានជាស្រីដាច់ក្ដីមេត្ដា ។
តុក- អញមិនទាន់ស្គាល់សង្សារឯងផង ឥឡូវផ្ដោះផ្ដងថាបាត់ស្នេហា
បរិយាយមកមើលរឿងហេតុយ៉ាងណា ម្ដេចក៏ប្រេះឆាដូចមិនទំនង ។
ទិន- អញប្រុងឱ្យម៉ែចូលស្ដីដណ្ដឹង ស្រីតូចច្រឡឹងធ្វើជាគូរគ្រង
ត្រូវសួរចិត្ដមុនទើបមិនខុសឆ្គង បើធ្វើរំលងនាំអាក់ហរទ័យ ។
ទិន- តែអញអៀនមាត់មិនហ៊ានវាចា ទើបតែងអក្ខរាសារស័ព្ទសំដី
ពេលនាងអានចប់មានត្រេកអរអី បែរខឹងជេរស្ដីថាអញមើលងាយ។
តុក- ក្នុងសំបុត្រឯងសរសេរពីអ្វី? បើគ្មានទោសពៃរ៍គេមិននិយាយ
អត្ថន័យយ៉ាងណាទើបថាមើលងាយ ចូរឯងបកស្រាយឱ្យអញសណ្ដាប់។
ទិន- សំបុត្រអញខ្លីមានន័យត្រឹមត្រូវ សុំនាងបើកផ្លូវឱ្យចូលតាមច្បាប់
នេះនែ៎សំបុត្រក្នុងដៃអញស្រាប់ មិនបាច់ចាំស្ដាប់អានខ្លួនឯងទៅ។
(នាយតុកទទួលយកសំបុត្ររបស់ នាយទិនមកអាន)
តុក- ពុទ្ធោទិនអើយនេះហើយកំហុស កន្លែងដែលខុសគឺពាក្យថា“ផ្លូវ”
ពេលឯងប្រកបជាមួយ“ភ”ទៅ ន័យនេះសំដៅទៅលើភ្លៅមនុស្ស។
ទិន- អញ្ចឹងទើបនាងខឹងអញខ្លាំងម្លេះ អញធ្វេសប្រហែសទើបប្រកបខុស
អញត្រូវតែទៅចរចាសុំទោស តែខ្លាចទោមនស្សនាងមិនប្រណី។
តុក- ប្រុសទ្រូងប្រាំហត្ថប្រម៉ាត់ប្រាំផឹង រឿងតូចប៉ុណ្ណឹងទៅព្រួយធ្វើអ្វី?
ចរចាមិនបាន មិនចេះរកថ្មី ? មានទៅខ្វះស្អីស្រីល្អពេញភូមិ។
ដោយ ព្រុំ គឹម ជឿន prumkimchoeun@gmail.com
ចែករំលែកព័តមាននេះ