រាជធានីភ្នំពេញ ៖ វិទ្យាស្ថានទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ នៃរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា បានសហការជាមួយនឹងស្ថានទូត នៃសាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យប្រជាមានិតឡាវប្រចាំនៅកម្ពុជា រៀបចំខួបលើកទី៥៥ឆ្នាំ នៃទំនាក់ទំនងការទូតរវាងប្រទេសទាំងពីរ។ ពិធីនោះបានរៀបចំឡើងនៅរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជាកាលពីថ្ងៃទី១៣ មិថុនា
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ វិទ្យាស្ថានទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ នៃរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា បានសហការជាមួយនឹងស្ថានទូត នៃសាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យប្រជាមានិតឡាវប្រចាំនៅកម្ពុជា រៀបចំខួបលើកទី៥៥ឆ្នាំ នៃទំនាក់ទំនងការទូតរវាងប្រទេសទាំងពីរ។ ពិធីនោះបានរៀបចំឡើងនៅរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជាកាលពីថ្ងៃទី១៣ មិថុនា ក្រោមអធិបតីភាពលោក Yaseng Lao ឯកអគ្គ រដ្ឋទូតវិសាមញ្ញ និងពេញសមត្ថភាពនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យប្រជាមានិតឡាវប្រចាំនៅកម្ពុជា។
ថ្លែងបាឋកថានៅក្នុងឱកាសនោះលោក Yaseng Lao បានឱ្យដឹងថា កម្ពុជា-ឡាវ បានរឹតចំណងការទូតជាមួយគ្នាចាប់ពីថ្ងៃទី១៥ មិថុនា ឆ្នាំ១៩៥៦ ក្នុងដំណាក់កាលដែលមានសង្គ្រាមត្រជាក់ផ្ទុះឡើង ជាពិសេសគឺក្នុងពេលដែលមានការតស៊ូយ៉ាងប្តូរផ្តាច់រវាងលទ្ធិសង្គមនិយម និងមូលធននិយម ក៏ដូចជាការតស៊ូរវាងបណ្តាប្រទេសដែលរងគ្រោះដោយសារការកាន់កាប់របស់ពួកអាណានិគម និងប្រទេសចក្រពត្តិនិយម។
ប្រទេសទាំងបីឡាវ-កម្ពុជា-វៀតណាម ជាប្រទេសនៅជ្រោយឥណ្ឌូចិន ក្រោមអាណានិគម របស់បារាំង ដែលប្រជាជនប្រទេសទាំងបីក៏ធ្លាប់ ទទួលរងគ្រោះដោយសារការជិះជាន់សង្កត់សង្កិន កេងប្រវ័ញ្ចយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ និងយូរអង្វែង ដែលជាមូលហេតុនាំឱ្យប្រជាជនទាំងនោះមានការប្រមូលផ្តុំមហាសាមគ្គីជាធ្លុងមួយ ដើម្បីធ្វើចលនាក្រោកឡើងតស៊ូរើបំរះរំដោះខ្លួនចេញផុតពីភាពជាទាសករ ខ្ញុំគេឱ្យអាណានិគមបារាំង។ ហើយជាទីបំផុតប្រទេសទាំងបី ឡាវ-កម្ពុជា-វៀតណាម ក៏បានចងសម្ព័ន្ធភាពក្នុងឆ្នាំ១៩៥១ ក្នុងគោលដៅរឹតចំណងសាមគ្គីប្រទេសទាំងបីដើម្បីទប់ទល់ការជ្រៀតជ្រែកឈ្លានពានរបស់ពួកចក្រពត្តិមកលើឥណ្ឌូចិន។ ជាពិសេសយើងបានស្មាកៀកស្មាមោះមុតតស៊ូបណ្តេញពួកអាណានិគមបារាំង ឱ្យបរាជ័យនៅសមរភូមិដៀនបៀនភូ ក្នុងឆ្នាំ១៩៥៤ ដែលជាមូលហេតុនាំឱ្យមានកិច្ចព្រមព្រៀងក្រុងស៊ឺណែវ ថ្ងៃទី២១ កក្កដា ឆ្នាំ១៩៥៤ អំពីការទទួលស្គាល់យ៉ាងពេញលេញឯករាជ្យ អធិបតេយ្យ និងបូរណភាពទឹកដីនៃប្រទេសទាំងបីនៅជ្រោយឥណ្ឌូចិន។
ទោះបីជាប្រទេសឡាវ និងកម្ពុជាទើបនឹងទទួលឯករាជ្យពីបារាំងក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៤ ក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែប្រទេសទាំងពីរក៏បានគោរពឯករាជ្យភាពគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយក៏សម្រេចចិត្តបង្កើតទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយគ្នានៅថ្ងៃទី ១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៥៦ ដើម្បីជាការបង្កើនកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងជាកម្លាំងស្នូលសម្រាប់ការបន្តភារកិច្ចតស៊ូប្រឆាំងការឈ្លានពានពីខាងក្រៅ។ ព្រោះថា ក្នុងដើមឆ្នាំ១៩៥៥ ចក្រពត្តិអាមេរិក និងពួកអាណានិគមថ្មី បានលួចជ្រៀតចូលជំនួសកន្លែងរបស់អាណានិគមបារាំង ដើម្បីបង្ក្រាបចលនាតស៊ូស្របច្បាប់របស់ប្រជាជនឥណ្ឌូចិន និយាយដោយឡែក គឺនៅប្រទេសឡាវ និងវៀតណាម រីឯប្រទេសកម្ពុជារហូតដល់ឆ្នាំ១៩៧០ គឺមានភាពរីកចំរើនរហូតទទួលកិត្តិនាមថា ជា ប៉ារីសទីពីរ។ ប៉ុន្តែគួរអនិច្ចារក្រោយពីសេនាប្រមុខលន់ នល់ បានធ្វើរដ្ឋប្រហារផ្តួលរំលំទម្លាក់សម្តេចព្រះនរោត្តមសីហនុ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ ប្រទេសកម្ពុជាមានការប្រែប្រួលឈានចូលក្នុងដំណាក់កាលនៃភ្នក់ភ្លើងសង្គ្រាមឥណ្ឌូចិនជាលើកទីពីរយ៉ាងពេញទីទៅវិញ។
ចាប់តាំងពីគ្រានោះមក ប្រជាជាតិប្រទេសទាំងបីបានចាប់ផ្តើមពង្រឹង ពង្រីកនូវទំនាក់ទំនងសាមគ្គីភាពដើម្បីតស៊ូប្រឆាំង និងទប់ទល់ការឈ្លានពានរហូតទទួលបានជោគជ័យលើពួកអាណានិគមថ្មី និងចក្រពត្តិនិយមរំដោះប្រទេសជាតិរៀងៗខ្លួនជាស្ថាពរក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ប្រទេសកម្ពុជាបានធ្លាក់ចូលក្នុងរបបប្រល័យពូជសាសន៍ប៉ុលពត លុះដល់ឆ្នាំ១៩៧៩ ទើបមានចលនារណសិរ្យសាមគ្គីសង្គ្រោះស្នេហាជាតិកម្ពុជាគាំទ្រដោយកងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាមបានធ្វើការវាយផ្តួលរំលំរបបដ៏ឃោរឃៅកាចសាហាវព្រៃផ្សៃរហូតទទួលបានជោគជ័យ។ ទោះបីក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ ប្រជាជននៃប្រទេសយើងទាំងបីពុំអាចកាត់ផ្តាច់ពីគ្នាបានទេ ហើយក្នុងស្ថានការណ៍ឥឡូវនេះ វាកាន់តែទាមទារឱ្យប្រទេសយើងទាំងបីត្រូវតែពង្រឹង និងពង្រីកនូវទំនាក់ទំនងមិត្តភាពសាមគ្គីភាព និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការឧបត្ថម្ភគ្នាទៅវិញទៅមកថែមទៀត៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ