ខេត្តបាត់ដំបង ៖ យ៉ាងហោចណាស់កូនឈើព្រៃលិចទឹកចំនួន៥.០០០ដើម ត្រូវបានដាំ នៅជុំវិញកន្លែងអភិរក្សត្រីមេពូជ និងព្រៃលិចទឹក បឹងតាឯកសហគមន៍នេសាទរហាលសួង ស្ថិតក្នុងឃុំព្រែកនរិន្ទ ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង កាលពីថ្ងៃទី២៧ មេសា ឆ្នាំ២០១១ ក្នុងដំណើរចុះកម្មសិក្សាដកស្រង់បទពិសោធន៍ពីការគ្រប់គ្រងធនធានធម្មជាតិ
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ យ៉ាងហោចណាស់កូនឈើព្រៃលិចទឹកចំនួន៥.០០០ដើម ត្រូវបានដាំ នៅជុំវិញកន្លែងអភិរក្សត្រីមេពូជ និងព្រៃលិចទឹក បឹងតាឯកសហគមន៍នេសាទរហាលសួង ស្ថិតក្នុងឃុំព្រែកនរិន្ទ ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង កាលពីថ្ងៃទី២៧ មេសា ឆ្នាំ២០១១ ក្នុងដំណើរចុះកម្មសិក្សាដកស្រង់បទពិសោធន៍ពីការគ្រប់គ្រងធនធានធម្មជាតិ និងនិរន្តរភាពនៃមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិតនៃក្រុមនិស្សិតសាកលវិទ្យាល័យបាត់ដំបង ប្រមាណ៨០នាក់ ។ ព្រៃលិចទឹកមានសារសំខាន់បំផុតដល់អាយុជីវិតនៃវិស័យជលផល ។ ព្រៃលិចទឹកក៏ជាផ្នែកមួយនៃដើមចម នៃភាពល្បីល្បាញ និងចាំបាច់របស់បឹងទន្លេសាប ដែលបានផ្តល់ជាជង្រុកត្រីទឹកសាប ប្រចាំភូមិភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ។ ប៉ុន្តែពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ព្រៃលិចទឹកទទួលរងការទន្ទ្រាន ការកាប់រាន ឈូសឆាយ ដុតបំផ្លាញ និងហ៊ុមព័ទ្ធយកដី ដើម្បីបម្រើការដាំ ដុះដំណាំកសិកម្ម និងសកម្មភាពផ្សេងៗ ។ ផ្តើមចេញពីពហុប្រយោជន៍ព្រៃលិចទឹក រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាំងខ្លាំង ដើម្បីទប់ស្កាត់ និងប្រើប្រាស់តំបន់ទំនាបជុំវិញបឹងទន្លេសាប ប្រកបដោយនិរន្តរភាព ដោយដាក់ចេញនូវវិធានការម៉ឺងម៉ាត់ ជាពិសេសបទបញ្ជាលេខ០១បប ចុះថ្ងៃទី២ កក្កដា ឆ្នាំ២០១០ ស្តីពីការចាត់វិធានការ និងការការពារតំបន់ជុំវិញបឹងទន្លេសាប ។
លោកស្រី ឈឹម សំអឿន អ្នកសម្របសម្រួលក្រុមនិស្សិតចុះកម្មសិក្សានៃសាកលវិទ្យាល័យបាត់ដំបង បានលើកឡើងពីគោលបំណងនៃកម្មសិក្សារបស់និស្សិតទាំងអស់នាថ្ងៃនោះថា មានសារសំខាន់ណាស់ សម្រាប់ផ្សារភ្ជាប់រវាងការសិក្សាផ្នែកទ្រឹស្តី និងការអនុវត្តជាក់ស្តែង ។ នៅកម្ពុជាយើង ធនធានធម្មជាតិបានដើរតួសំខាន់ក្នុងការទ្រទ្រង់ជីវភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ជាប្រភពចំណូល និងរក្សានូវលំនឹងបរិស្ថានផងដែរ។ ថ្ងៃនេះ យើងបានមកសិក្សាស្វែងយល់ពីការគ្រប់គ្រងធនធានជលផល តាមរយៈសហគមន៍នេសាទដែលជារបត់គ្រប់គ្រងថ្មីមួយក្រោយការកែទម្រង់វិស័យជលផល កាលពីចុងឆ្នាំ២០០០។ ហេតុនេះ សូមប្អូនៗនិស្សិតទាំងអស់ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់នូវការបកស្រាយបង្ហាញពីគ្រូឧទ្ទេសនាម កត់ត្រា និងលើកជាសំណួរដើម្បីដោះស្រាយរាល់ចម្ងល់ដែលបានសិក្សាផ្នែកទ្រឹស្តីកន្លងមក ដូចពាក្យថា បានឮមួយរយដង មិនស្មើបានឃើញម្តង ។ ក្នុងនាមសាកលវិទ្យាល័យបាត់ដំបង សូមថ្លែងអំណរគុណដល់ខណ្ឌរដ្ឋបាលជលផលបាត់ដំបង និងសហគមន៍នេសាទរហាលសួង ដែលបានផ្តល់ឱកាស និងចាត់ចែងគាំទ្រកម្មសិក្សានេះ ។
លោកខឹម សារិទ្ធ ប្រធានសហគមន៍នេសាទរហាលសួង បានរៀបរាប់ថា សហគមន៍នេះបានរៀបចំឡើងនៅឆ្នាំ២០០១ ក្រោយកំណែទម្រង់វិស័យជលផល ក្រោមការជួយសម្របសម្រួលរៀបចំពីខណ្ឌរដ្ឋបាលជលផល និងអាជ្ញាធរដែនដីគ្រប់ថ្នាក់ ក្រោមការជួយឧបត្ថម្ភពីអង្គការអភិវឌ្ឍន៍ស្ត្រី ។ ក្នុងការគ្រប់គ្រង សហគមន៍ទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលជាច្រើន ដែលបង្កើនបានសមត្ថភាពទាំងការគ្រប់គ្រង និងការអនុវត្ត ។ សហគមន៍បានរៀបចំក្រុមល្បាត រៀបចំកន្លែងអភិរក្ស រៀបចំក្រុមសន្សំ ក្រុមស្ត្រីជួយខ្លួនឯងបានជាច្រើនក្រុម ដែលដំណើរទៅមុខដោយរលូន ។ កន្លែងអភិរក្សបឹងតាឯកនេះ មានទំហំ៧ហិកតា ហើយបានស្តារទំហំ៤០ម៉ែត្របួនជ្រុង ជំរៅ៣ម៉ែត្រ និងមានការដាក់គល់ឈើ លូស៊ីម៉ង់ត៍ជាជម្រក ដាំកូនឈើព្រៃលិចទឹកចំនួន១០.០០០ដើម មានរោងយាម មានប៉មយាម ការពារសកម្មភាពល្មើសច្បាប់នានា ។ ជាលទ្ធផល កន្លែងអភិរក្សនេះបានផ្តល់ជាប្រភពមេពូជត្រីយ៉ាងច្រើន ។ ជាទិសដៅ សហគមន៍មានគម្រោងដាំកូនឈើព្រៃលិចទឹកបន្ថែម (ទោះបី ជាថ្ងៃនេះដាំ៥.០០០កូនទៀតក៏ដោយ) ទៅតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេស ដើម្បីរៀបចំឱ្យក្លាយជាកន្លែងទេសចរធម្មជាតិមួយ និងមានគម្រោងស្តារបឹងបន្ថែមឱ្យបានយ៉ាងហោច២ហិកតាទៀត ។
លោកហេង ពិសិដ្ឋ នាយខណ្ឌរដ្ឋបាលជលផលបាត់ដំបង មានប្រសាសន៍ថា ត្រី និងស្រូវ ជាដៃគូចំបងក្នុងរបបអាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ។ ខ្មែរជាសង្គមបរិភោគត្រី ជាពិសេសប្រហុកបានបង្ហាញពីអត្តសញ្ញាណខ្មែរ។ តាមការសិក្សា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបរិភោគត្រី៥២,៤គីឡូក្រាមក្នុងម្នាក់ ក្នុងមួយឆ្នាំ ។ ប្រូតេអ៊ីនមានប្រភពពីសាច់សត្វប្រមាណ៨០% មានប្រភពពីត្រី ។ ដោយគំនិតដ៏ឈ្លាសវៃរបស់សម្តេចអគ្គមហាសេនាបតី តេជោ ហ៊ុន សែន នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ក្នុងការកែទម្រង់វិស័យជលផល សហគមន៍នេសាទចំនួន៤០ បានបង្កើតឡើង និងបានចុះបញ្ជីត្រឹមត្រូវនៅក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ ដើម្បីរួមចំណែកក្នុងការថែរក្សា ការពារធនធានជលផលនៅតាមមូលដ្ឋាននីមួយៗ ។ នេះបង្ហាញពីការយកចិត្តទុកដាក់របស់រាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងការផ្តល់ឱកាសដល់ប្រជាពលរដ្ឋធ្វើការសម្រេចចិត្ត ក្នុងការគ្រប់គ្រង និងប្រើប្រាស់ធនធាននៅតាមមូលដ្ឋានប្រកបដោយចីរភាព រួមចំណែកក្នុងយុទ្ធសាស្ត្រកាត់បន្ថយភាពក្រីក្ររបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ។តាមរយៈការប្រឹងប្រែងរបស់សហគមន៍នេសាទ និងការគាំទ្រពីមន្ត្រីជំនាញ អាជ្ញាធរដែនដី អង្គការនានា សហគមន៍នីមួយកំពុងបំពេញនូវតួនាទីភារកិច្ចបានជាបន្តបន្ទាប់ ជាពិសេសកន្លែងអភិរក្សត្រីមេពូជរបស់សហគមន៍ទាំង៤០ កំពុងដើរតួនាទីជាប្រភពត្រីមេពូជនៅនឹងកន្លែងយ៉ាងសំខាន់ ។
ដោយឡែកព្រៃលិចទឹកដែលមានសារសំខាន់ជាអាយុជីវិតវិស័យជលផល ត្រូវបានចាត់វិធានការទប់ស្កាត់ ការកាប់រាន ឈូសឆាយ និងដុតព្រៃលិចទឹក ដើម្បីយកដីបម្រើការដាំដុះ និងគោលបំណងផ្សេងៗ ជាពិសេសអនុវត្តតាមបទបញ្ជាលេខ០១ បប ចុះថ្ងៃទី២ កក្កដា ឆ្នាំ២០១០ ស្តីពីការចាត់វិធានការ និងការការពារតំបន់ជុំវិញបឹងទន្លេសាប ។ ថ្ងៃនេះក្រៅពីការសិក្សាស្វែងយល់ពីការគ្រប់គ្រងសហគមន៍នេសាទ នាបន្តិចទៀតនេះ យើងនឹងចូលរួមទាំងអស់គ្នាដាំកូនឈើព្រៃលិចទឹកចំនួន៥ប្រភេទ គឺកូនរាំង កូនរំដេញ សណ្តាន់ ត្រស់ និងផ្ទោល ចំនួន៥.០០០ដើម ដែលកូនឈើទាំងនេះជាការឧបត្ថម្ភរបស់ឡូត៍នេសាទលេខ០៩ និង១២ ។កូនឈើដែលដាំនេះ នឹងក្លាយជាជម្រករបស់មច្ឆជាតិ និងក្លាយជាព្រៃសម្រាប់ទេសចរធម្មជាតិដូចគម្រោងរបស់សហគមន៍នេសាទ ហើយសកម្មភាពដាំកូនឈើព្រៃលិចទឹកនេះ នឹងក្លាយជាសារផ្សព្វផ្សាយដល់សាធារណជនឱ្យឃើញពីតម្លៃនៃព្រៃលិចទឹក និងជំរុញចលនាចូលរួមថែរក្សាការពារព្រៃលិចទឹកឱ្យបានកាន់តែទូលំទូលាយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ