កត្តាធ្វើឱ្យចំណីអាហារគ្មានសុវត្ថិភាព
ម្ហូបអាហារជាកត្តាសំខាន់ ដែលផ្តល់នូវអាហារូបត្ថម្ភសម្រាប់ទ្រទ្រងជីវិតរស់នៅ ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងនេះម្ហូបអាហារក៏មានហានិភ័យខ្ពស់គឺមានន័យថា
ម្ហូបអាហារជាកត្តាសំខាន់ ដែលផ្តល់នូវអាហារូបត្ថម្ភសម្រាប់ទ្រទ្រងជីវិតរស់នៅ ។ ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងនេះម្ហូបអាហារក៏មានហានិភ័យខ្ពស់ ចំពោះសុខភាពមនុស្សយើងផងដែរ គឺមានន័យថា សុវត្ថិភាពចំណីអាហារមានឥទ្ធិពល ទៅដល់សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ ក៏ដូចជាសេដ្ឋកិច្ចជាតិ ។
ប្រសិនបើអតិថិជន ឬក៏អ្នកប្រើប្រាស់បរិភោគអាហារដែលគ្មានសុវត្ថិភាព អាចបង្កឱ្យមានជំងឺ ដែលធ្វើឲ្យបាត់បង់ចំណូល ដោយសារការព្យាបាលជំងឺ ។ បើយោងទៅតាមលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្រពុំមានទេ ចំណីអាហារដែលមានសុវត្ថិភាព១០០%នោះ ហើយកត្តាដែលធ្វើឲ្យម្ហូបអាហារគ្មានសុវត្ថិភាព គឺមានច្រើនកត្តា មិនអាស្រ័យទៅលើអាហារផ្អាប់ ឬអាហារស្រស់ទេ ដែលជាទូទៅកត្តាធ្វើឲ្យអាហារគ្មានសុវត្ថិភាពមានកត្តា៣យ៉ាងដូចជា៖
-កត្តាជីវហានិភ័យ៖ គឺមានមេរោគ បាក់តេរី វីរុស ផ្សិត ឬប៉ារ៉ាស៊ីតដែលវាចម្លងទៅក្នុងម្ហូបអាហារ ។
-កត្តាគីមីហានិភ័យ៖ មានសំណល់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត សំណល់ថ្នាំព្យាបាលសត្វ សារធាតុបន្ថែមនៅក្នុងម្ហូបអាហារ ជាតិពុលកើតដោយធម្មជាតិ ឬក៏ការចម្លងឧស្សាហកម្មតែម្តង ។
-រូបវន្តហានិភ័យ៖ ឧទាហណ៍ពេលផលិតមានចម្លងចូលលោហៈដូចជាកម្ទេចដែក កម្ទេចឈើ ឬដុំថ្ម អ្វីដែលមិនមែនជាម្ហូបអាហារ ឬគ្រឿងអលង្ការដែលយើងច្រកចូលក្នុងកំប៉ុងទៅហើយវាចម្លងចូលយើងអត់បានដឹង នៅពេលយកទៅបរិភោគចូលក្នុងពោះ នោះនឹងធ្វើឲ្យរបួស ឬត្រូវការវះកាត់ជាដើម ។ ទាំងនេះគឺជាកត្តាសរុបដែលធ្វើឲ្យម្ហូបអាហារមានការចម្លងដែលធ្វើឲ្យគ្មានសុវត្ថិភាព ។
មូលហេតុចម្បងនៃការពុលអាហារនេះមានដូចជា៖
១-ហូបអាហារដែលមិនស្អាត ឬគ្មានអនាម័យ ឬទឹកកខ្វក់ ដែលមានមេរោគ បាក់តេរី វីរុស ផ្សិត ឬប៉ារ៉ាស៊ីតជាដើម ។ អាហារផ្អាប់ ឬអាហារស្រស់ ដូចជាសាច់គោភ្លាបន្លែ ឬញ៉ាំផ្លែឈើដោយមិនបានលាង ឬលាងដែរតែលាងមិនបានល្អិតល្អន់ ដូច្នេះសុវត្ថិភាពមិនផ្អែកលើអាហារផ្អាប់ ឬស្រស់នោះទេ ។ ឧទារហរណ៍វាមានបាក់តេរីជាច្រើននៅក្នុងដី ខ្យល់ ទឹក។ បាក់តេរីដូចជា អីុកូឡាយ ដែលតែងតែចម្លងលើត្រសក់ ឬប៉េងបោះ ។ ប្រសិនបើយើងយកត្រសក់ ឬប៉េងប៉ោះ ស្ពៃដែលមានចម្លងទៅដោយបាក់តេរីកាំពីឡូប៉ាក់ទែ អុីកូឡា សាលម៉ូណែលឡា ដែលធ្វើមិនស្អាត នៅពេលញ៉ាំ បណ្តាលឱ្យមានរោគ ។
២-ការហូបអាហារមានសារធាតុគីមី៖ ជាតិគីមីមានហានិភ័យ មានសំណល់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត (ប៉េសទីដាយ) សំណល់ថ្នាំព្យាបាលសត្វ សារធាតុបន្ថែមនៅក្នុងអាហារ ជាតិពុលកើតដោយធម្មជាតិ ឬក៏ការចម្លងឧស្សាហកម្មតែម្តង ។ នៅពេលដែលអ្នកដាំដុះយកថ្នាំទៅសម្លាប់សត្វល្អិត យកទៅប្រើប្រាស់ស្រោចលើបន្លែ ឬផ្លែឈើរបស់គាត់ដើម្បីការពារនូវសត្វល្អិត ឬក៏ដង្កូវស៊ី ដូច្នេះថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតទាំងនោះ ប្រសិនបើយើងប្រើមិនបានត្រឹមត្រូវ ឧទាហណ៍ គេកំណត់យើងបាញ់ថ្នាំក្នុងរយៈពេល២៤ថ្ងៃ ឬក៏១ខែទើបបេះ ឬដកយកបន្លែទាំងនោះមកប្រើប្រាស់ ។ ផ្ទុយទៅវិញយើងប្រើតែ១០ថ្ងៃ ឬ១សប្តាហ៍ ដូច្នេះសំណល់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតទាំងនោះវានៅក្នុងបន្លែ នៅពេលយើងបរិភោគបន្លែនោះ ទោះបីជាយើងកម្តៅឆ្អិន ជាសម្ល ឬធ្វើជាកំប៉ុង ឬក៏ញុំាស្រស់ ក៏សំណល់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតវាមិនទៅណាទេ វានៅក្នុងខ្លួនមនុស្សយើង ហើយប្រសើនបើវាខ្លាំងមែនទែននោះនឹងធ្វើឱ្យអ្នកបរិភោគក្អួត ។
តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេចទើបអាចដឹងបាននោះ ? វាជាការលំបាកណាស់ប្រសិនបើបន្លែស្រស់ បើសិនជាយើងទិញនៅផ្សារ លោកអ្នកគួរចៀសវាងទិញបន្លែណាដែលមិនមានដង្កូវស៊ី ឬទិញបន្លែដែលមានដង្កូវស៊ី តិចៗ ឬក៏លោកអ្នកអាចទៅដល់កសិដ្ឋាននោះដើម្បីពិនិត្យមើល ។
នៅតាមហាងនានានៅលើពិភពលោកយើងនេះ គេចង់ឱ្យមានការតាមដានអំពីការដាំដុះ ដែលហៅថាប្រព័ន្ធតាមដានពីការដាំដុះរហូតដល់តុអាហារ។ ប៉ុន្តែនៅលើពិភពលោកយើងនេះការតាមដានបែបនេះគឺមានតិចតួចនៅឡើយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ