រឿងពិតនៃជីវិតការងារជាអ្នកបើកបររថយន្ដ
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ជីវិតការងារប្រចាំថ្ងៃ មិនថាក្នុងវិស័យរដ្ឋ ឯកជន អង្គការ ឬអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួនទេ តែងតែជួបរឿងរ៉ាវរាប់មិនអស់ ទាំងភាពសប្បាយរីករាយ និង
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ជីវិតការងារប្រចាំថ្ងៃ មិនថាក្នុងវិស័យរដ្ឋ ឯកជន អង្គការ ឬអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួនទេ តែងតែជួបរឿងរ៉ាវរាប់មិនអស់ ទាំងភាពសប្បាយរីករាយ និង
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ជីវិតការងារប្រចាំថ្ងៃ មិនថាក្នុងវិស័យរដ្ឋ ឯកជន អង្គការ ឬអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួនទេ តែងតែជួបរឿងរ៉ាវរាប់មិនអស់ ទាំងភាពសប្បាយរីករាយ និងក្ដីអាក់អន់ស្រពន់ចិត្តដោយហេតុផលផ្សេងៗគ្នាទៅតាមស្ថានភាពរៀងៗខ្លួន ។
សារព័ត៌មានកោះសន្ដិភាព ផ្នែករថយន្ដ និងបច្ចេកវិទ្យា នៅថ្ងៃនេះ បានលើកយករឿងរ៉ាវខ្លះៗនៃជីវិតជាអ្នកបើកបររថយន្ដឲ្យថៅកែ ឬក្រុមហ៊ុន ស្ថាប័ននានា មកធ្វើអត្ថាធិប្បាយ ថ្វីដ្បិតតែជាអ្នកបើកបរដូចគ្នា ប៉ុន្ដែមានវាសនាខុសៗគ្នា ។
បុរសមាឌធំម្នាក់ដែលកំពុងជូតអង្អែលរថយន្ដ Range Rover ពណ៌ខ្មៅ ស៊េរីឆ្នាំ២០១៦ បានរៀបរាប់ថា ការងារជាអ្នកបើកបរ ថ្វីដ្បិតតែមិនសូវប្រើខួរក្បាល និងកម្លាំងកាយ ប៉ុន្ដែមិនស្រួលចិត្តទេ ហើយបើជាអ្នកបើកបរឲ្យគេតាមផ្ទះវិញ កាន់តែវេទនាថែមទៀត ព្រោះគេមិនគិតពីពេលវេលា ថ្ងៃសៅរ៍-អាទិត្យ បុណ្យទាន ឬមានច្បាប់ទម្លាប់អ្វីនោះទេ មានន័យថា ថៅកែត្រូវការពេលណា គឺភ្លែតពេលនោះតែម្ដង។
អ្នកបើកបរដែលសុំរៀបរាប់ដោយមិនបញ្ចេញឈ្មោះរូបនេះបានត្អូញត្អែរថា ៖« ជីវិតតៃកុងឡាន មិនស្រួលទេ គេហៅពេលណា ទៅពេលហ្នឹង មិនថាកំពុងហូបបាយ ឬយប់ព្រលប់ទេ ។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំត្រូវអង្គុយចាំថៅកែ និងយាមរថយន្ដទាំងហេវហត់ ព្រោះខ្លាចជនខិលខូចមកដោះនេះ ដោះនោះជាដើម ដោយសារតែរថយន្ដថៅកែហ្នឹងវាមានតម្លៃថ្លៃ។ គ្រាន់តែកញ្ចក់វា១គូនេះជាង១ពាន់ដុល្លារទៅហើយ បើបាត់ទៅ ខ្ញុំមិនដឹងរកលុយឯណាសងគាត់ទេ » ។
អ្នកបើកបររូបនេះបន្ដថា ៖« ជីវិតអ្នកបើកបរតាមផ្ទះ ប្រៀបដូចជាខ្ញុំបម្រើអីចឹង មិនត្រឹមតែដឹកទៅណាមកណាទេ សូម្បីតែការងារផ្ទះក៏ត្រូវធ្វើដែរ គឺមិនទុកឲ្យយើងទំនេរទេ ។ ចំណែកប្រាក់ឈ្នួលវិញ ស្ទើរមិនស្មើធ្វើការនៅរោងចក្រផង ប៉ុន្ដែធ្វើម៉េច បើយើងសម្រេចដើរផ្លូវនេះហើយនោះ ។ បើខ្ញុំងាកទៅធ្វើការអីផ្សេង ក៏ចង់យឺតពេលដែរ ព្រោះវ័យជាងពាក់កណ្ដាលទៅហើយ ណាមួយថ្វីដ្បិតតែពិបាកផ្លូវចិត្តបន្ដិច តែមើលទៅក៏មិនដល់ថ្នាក់ទ្រាំមិនបានដែរ ព្រោះយើងធ្វើការបម្រើថៅកែ » ។
ចំណែកបុរសម្នាក់ទៀត មានស្មារតីរហ័សរហួន និងទឹកមុខសប្បាយរីករាយ ហាក់ដូចពេញចិត្តនឹងការងារដែលកំពុងធ្វើសព្វថ្ងៃ បានឲ្យដឹងដែរថា លោកឆ្លងកាត់អាជីពជាអ្នកបើកបរឲ្យថៅកែ
ស្ថាប័ន និងក្រុមហ៊ុនអស់រយៈពេលជាង២០ឆ្នាំហើយ និងបានជួបរឿងរ៉ាវរាប់មិនអស់ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ លោកនៅតែពេញចិត្តចំពោះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលខ្លួនឯងកំពុងមានសព្វថ្ងៃ ។
លោក មឿន គឹមស្រៀន ដែលកំពុងបើកបរឲ្យក្រុមហ៊ុនវិនិយោគក្នុងស្រុកមួយបានរៀបរាប់កាលពីថ្ងៃទី២៧ កញ្ញា ថា រហូតមកដល់ពេលនេះជិត២១ឆ្នាំហើយ ដែលលោកចាប់អាជីពជាអ្នកបើកបរ ។ លោកមិនហ៊ានថា មានជំនាញបើកបរពេញខ្លួននោះទេ ព្រោះអ្នកខ្លះក៏មានបទពិសោធន៍ច្រើនឆ្នាំដែរ តែអ្វីដែលលោកចង់ចែករំលែកនៅពេលនេះ គឺក្នុងនាមជាអ្នកបើកបរ ត្រូវដឹងពីតួនាទីខ្លួនឯង ។
លោកនិយាយថា ៖« ការងារអ្វីក៏មិនស្រួលដែរ ទាមទារឲ្យយើងចេះអី ចេះឲ្យប្រាកដ ហើយការងារជាអ្នកបើកបរកាន់តែមិនស្រួលទៅទៀត ព្រោះជីវិតនៅលើផ្លូវគ្រប់ពេល ហើយថៅកែក៏ផ្ញើក្ដីសង្ឃឹមលើយើង ចំណែកយើងត្រូវផ្ញើជីវិតលើរថយន្ដដែរ អីចឹងរថយន្ដហាក់ដូចជាចំណែកមួយនៃជីវិតរបស់យើង » ។
លោកគឹមស្រៀន បន្ដថា ឆ្លងកាត់ជីវិតជាអ្នកបើកបររយៈពេលជាង២ទសវត្សរ៍មកនេះ លោកបើកបរឲ្យថៅកែតាមផ្ទះ, ក្រុមហ៊ុន, ស្ថានទូត និងអង្គការ ចំនួន១៦កន្លែងហើយ និងមានរឿងរ៉ាវរាប់មិនអស់ តែអ្នកបើកបរដែលពិបាកបំផុតនោះគឺបើកបរតាមផ្ទះ ពិសេស ថៅកែចូលចិត្តដើរលេងពេលយប់ និងមានស្រី ។
លោកថា ៖« ពេលខ្លះ ខ្ញុំត្រូវអង្គុយចាំក្បែររថយន្ដតាំងពីក្បាលព្រលប់ រហូតដល់កណ្ដាលអធ្រាត្រ ។ ចំណែកថៅកែចេញពីហាងមួយទៅហាងមួយ ដោយឡើងរថយន្ដទៅជាមួយមិត្តភក្ដិគាត់ មិនប្រាប់ខ្ញុំឲ្យដឹង ហើយស្អែកឡើងត្រូវមាត់ទៀត ។ ចំណែកថៅកែមានស្រីវិញ ឲ្យលុយធីបសុទ្ធតែ៥០-១០០ដុល្លារ ត្រង់តៃកុងឡានវិញបើកដឹករាល់ថ្ងៃ អាវមួយចង្កេះឆ្អេះជាប់ខ្លួន ហើយពេលខ្លះ១អាទិត្យទើបជួបប្រពន្ធកូនក៏មាន » ។
ទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយ សព្វថ្ងៃនេះ លោកហាក់ដូចជាមានសំណាងជាងអ្នកដែលកំពុងបើកបរឲ្យថៅកែតាមផ្ទះ ព្រោះលោកកំពុងបើកបរឲ្យក្រុមហ៊ុនធំមួយដែលមានច្បាប់ទម្លាប់ត្រឹមត្រូវ បើទោះបីជាក្នុង១សប្ដាហ៍ ត្រូវធ្វើដំណើរទៅតាមខេត្តរាប់រយគីឡូម៉ែត្រក៏ដោយ ។
លោកគឹមស្រៀន និយាយថា ៖« សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំបើករថយន្ដដឹកប្រធានគ្រប់គ្រងនៅក្រុមហ៊ុនឯកជនធំមួយដែលមានស្ដង់ដាត្រឹមត្រូវ ខ្ញុំត្រូវធ្វើការពេញម៉ោងដូចបុគ្គលិកជំនាញដទៃទៀតដែរ មានន័យថា ប្រធានខ្ញុំចូលធ្វើការម៉ោងប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏មកដល់ម៉ោងនោះដែរ ហើយនៅពេលបុគ្គលិកឈប់សម្រាក ខ្ញុំក៏ឈប់សម្រាកដែរ ដូចជាថ្ងៃបុណ្យជាតិជាដើម គឺក្រុមហ៊ុនគេមិនប្រើយើងទេ ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំមានពេលវេលាជួបជុំប្រពន្ធកូនច្រើន ហើយប្រសិនបើគេប្រើយើងលើសម៉ោង ឬខុសពេល គឺក្រុមហ៊ុនគិតលុយឲ្យតាមនោះដែរ » ។
លោកបន្ដថា អ្វីដែលលោករីករាយ និងពេញចិត្តបើកបរឲ្យក្រុមហ៊ុននេះ គឺការគោរពច្បាប់ ។ ច្បាប់ គឺធ្វើឲ្យមនុស្សគោរពគ្នា និងចេះគោរពការងាររបស់ខ្លួន ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ក្នុងនាមជាបុគ្គលិក ក៏ត្រូវដឹងពីតួនាទីខ្លួនឯងដែរ មានន័យថា ត្រូវគោរពតាមច្បាប់ការងារក្រុមហ៊ុន ។
ជាមួយគ្នានេះ លោកក៏បានផ្ដាំផ្ញើដល់បងប្អូនដែលមានការងារជាអ្នកបើកបរ ត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវតួនាទីរបស់ខ្លួន ហើយធ្វើជាអ្នកបើកបរ មិនត្រឹមតែចេះបើករថយន្ដប៉ុណ្ណោះទេ ត្រូវចេះស្រឡាញ់រថយន្ដថែមទៀត ពិសេសត្រូវដឹង និងរាយការណ៍ទៅថៅកែ នៅពេលវាមានបញ្ហា ដើម្បីយកទៅឲ្យជាងពិនិត្យ ទោះបីជារថយន្ដរបស់ក្រុមហ៊ុនក៏ដោយ ព្រោះវាជាចំណែកនៃជីវិតយើង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ