រាជធានីភ្នំពេញ ៖ តាមលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវបឋមមួយបានរកឃើញថា កម្មករ-កម្មការិនីបម្រើការងារក្នុងវិស័យវាយនភ័ណ្ឌ កាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងភាគច្រើន មាន
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ តាមលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវបឋមមួយបានរកឃើញថា កម្មករ-កម្មការិនីបម្រើការងារក្នុងវិស័យវាយនភ័ណ្ឌ កាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងភាគច្រើន មានសុវត្ថិភាពគ្រប់ស្ថានភាព ប៉ុន្ដែមានការភ័យខ្លាចគ្រោះថ្នាក់ពេលធ្វើដំណើរទៅមកនៅលើដងផ្លូវ ។
ការស្រាវជ្រាវនេះបានធ្វើឡើងដោយក្រុមហ៊ុនអង្គរស្រាវជ្រាវ និងប្រឹក្សាយោបល់ ក្រោមគម្រោងសុខភាពកម្មករ គាំទ្រដោយ USAID ទៅលើកម្មករចំនួន១២.៦០០នាក់នៅក្នុងរោងចក្រចំនួន៥ ដែលមានទីតាំងនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ខេត្តកណ្ដាល និងកំពង់ស្ពឺ និងត្រូវបានលើកមកធ្វើបទបង្ហាញក្នុងសិក្ខាសាលាមួយដែលរៀបចំឡើងកាលពីថ្ងៃទី២ សីហា កន្លងមក នៅសណ្ឋាគារអាំងទែរកុងទីណង់តាល់ ដោយមានការចូលរួមពីភាគីបញ្ជាទិញ តំណាងរាជរដ្ឋាភិបាល អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងតំណាងសហជីពកម្មករ។
លទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវនេះបានបង្ហាញថា កម្មករនិយោជិតដែលបម្រើការងារក្នុងវិស័យនេះភាគច្រើនយល់ថា មានសុវត្ថិភាពគ្រប់ស្ថានភាព ទាំងការបំពេញការងារក្នុងរោងចក្រ, ការធ្វើដំណើរទៅមក, ការស្នាក់នៅ និងក្នុងបន្ទប់ជួលនៅពេលយប់ ។ ទោះបីយ៉ាងណា ការស្រាវជ្រាវក៏រកឃើញពីការព្រួយបារម្ភអំពីគ្រោះថ្នាក់លើដងផ្លូវនៅពេលធ្វើដំណើរទៅមក ខណៈដែលការធ្វើដំណើរមករោងចក្រ ត្រូវបានគេរកឃើញថា គិតជាមធ្យមប្រើថេរវេលា២២នាទី។ ចំណែកអ្នកដែលរស់នៅផ្ទះផ្ទាល់ខ្លួនត្រូវចំណាយពេលច្រើនជាងនេះ៣ដង ដោយមធ្យោបាយធ្វើដំណើរមានដូចជា ជិះម៉ូតូមាន៤៣%, ជិះរថយន្ដរួមគ្នា៤៣% និងដើរមកធ្វើការ៨០%សម្រាប់អ្នករស់នៅបន្ទប់ជួល ឬរោងចក្រ ។
ការស្រាវជ្រាវនេះក៏បានរកឃើញថា កម្មករទូទៅទទួលបានអគ្គិសនីប្រើប្រាស់៩៩,៨%, អ្នករស់នៅលំនៅឋាន៩៩,៤% និងអ្នកជួលផ្ទះឬរោងចក្រ១០០% ខណៈដែលលទ្ធភាពនៃការចំណាយលើអគ្គិសនីវិញ កម្មករទូទៅ៩៤,២% អ្នករស់នៅលំនៅឋាន៩១,៦% និងអ្នកជួលផ្ទះឬរោងចក្រ៩៥,៦% ដោយក្នុង១ខែ គិតជាមធ្យម ពួកគេចំណាយជាង៣ម៉ឺនរៀលសម្រាប់កម្មករទូទៅ, ជាង៥ម៉ឺនរៀលសម្រាប់អ្នករស់នៅលំនៅឋាន និងអ្នកជួលផ្ទះឬរោងចក្រ ប្រហែលជិត២ម៉ឺនរៀល ។
អគ្គលេខាធិការនៃសហភាពចលនាកម្មករកម្ពុជា ហៅកាត់ថា CCW បានឲ្យដឹងតាមទូរស័ព្ទកាលពីថ្ងៃទី៣ សីហា ថា ទាក់ទងជាមួយនឹងលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវនេះ ថ្វីដ្បិតតែវាមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឆ្លុះបញ្ចាំងពីស្ថានភាពទាំងមូលនៃឧស្សាហកម្មកាត់ដេរទូទាំងប្រទេស ប៉ុន្ដែវាជាតួលេខគោលមួយសម្រាប់ផ្ទៀងផ្ទាត់ជាមួយលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវរបស់ភាគីពាក់ព័ន្ធដទៃទៀត ដើម្បីឈានទៅចរចាប្រាក់ខែអប្បបរមា ឆ្នាំ២០១៨ នាពេលខាងមុខ ។
លោក ព្រាប មុន្នីសុវណ្ណ អគ្គលេខាធិការរូបនេះថ្លែងថា ៖« ការស្រាវជ្រាវនេះធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងឈ្វេងយល់ពីស្ថានភាពរស់នៅរបស់កម្មករ បញ្ហាសុខភាព និងការចំណាយផ្សេងៗដើម្បីឈានទៅចរចាប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមានាពេលខាងមុខ » ។
លោកបន្ដថា ៖« យើងបានជជែកពិភាក្សាគ្នាអំពីលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវផ្សេងៗគ្នា ដើម្បីធ្វើការប្រៀបធៀបថា តើវាមានលក្ខណៈខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច ដើម្បីឈានទៅធ្វើការងារនេះឲ្យរលូន និងកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព ហើយអាចទទួលយកបានពីស្ថាប័នផ្សេងៗ ក៏ដូចជាផ្លូវការទាំងមូលតែម្ដង » ។
ក្រសួងការងារ កាលពីថ្ងៃទី១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៧ បានកំណត់ពីការពិភាក្សាប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាសម្រាប់ឆ្នាំ២០១៨ ត្រូវអនុវត្តតាមប្រតិទិនដូចតទៅ ៖
-កំណត់យកខែសីហា និងកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៧ សម្រាប់ពិភាក្សាប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាជាលក្ខណៈ ទ្វេភាគី និងជាលក្ខណៈត្រីភាគី ។
-កំណត់យកដើមខែតុលា ឆ្នាំ២០១៧ ជាការបើកកិច្ចប្រជុំគណៈកម្មការប្រឹក្សាការងារដើម្បី សម្រេចប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាផ្នែកវាយនភ័ណ្ឌកាត់ដេរ និងផលិតស្បែកជើង សម្រាប់ឆ្នាំ២០១៨ ។
-ក្រសួងការងារបានស្នើគ្រប់ភាគីទាំងអស់ត្រូវប្រើលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យបែបសង្គម(ស្ថានភាពគ្រួសារ អាត្រាអតិផរណា និងការចំណាយក្នុងការរស់នៅ) និងលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យបែបសេដ្ឋកិច្ច(ផលិតភាពភាពប្រកួតប្រជែងរបស់ប្រទេស ស្ថានភាពពីទីផ្សារការងារ និងកម្រិតចំណេញរបស់វិស័យ) ក៏ដូចជាបន្ទាត់ភាពក្រីក្រ សម្រាប់ធ្វើការជាមូលដ្ឋានក្នុងការពិភាក្សាប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមានៅកម្ពុជា ។
-ថ្ងៃទី១ មករា ឆ្នាំ២០១៨ ជាកាលបរិច្ឆេទ ចូលជាធរមានប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាឆ្នាំ២០១៨ ។
វិស័យឧស្សាហកម្មកាត់ដេរ គឺស្មើជាង៨០%នៃការនាំចេញរបស់ប្រទេស ដែលទទួលបានប្រាក់ចំណូលប្រចាំឆ្នាំចំនួន៥ពាន់លានដុល្លារ ។
វិស័យនេះ នៅតែជាផ្នែកសំខាន់បំផុតនៃការនាំចេញរបស់កម្ពុជា ដោយការនាំចេញសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើង មានចំនួន៧៨%នៃការនាំចេញសរុបរបស់ប្រទេសនៅឆ្នាំ២០១៦ ដោយបានស្រូបកម្លាំងពលកម្មប្រមាណ៧០ម៉ឺននាក់ ក្នុងនោះស្ត្រីប្រហែល៨៥% ដែលមានអាយុក្រោម៣០ឆ្នាំ និងទទួលបានប្រាក់ខែអប្បបរមា១៥៣ដុល្លារក្នុង១ខែ មិនបូកបញ្ចូលប្រាក់អត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងទៀត ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ