រាជធានីភ្នំពេញ ៖ បញ្ហាកសិផលខ្មែរគ្មានទីផ្សារ ឬលក់ក្នុងតម្លៃថោកកំពុងតែកើតមាននៅក្នុងសង្គមកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន ខណៈដែលក្រសួងពាក់ព័ន្ធហាក់ដូចជាប្រឹងប្រែងដាក់ផែនការយុទ្ធសាស្ត្រដើម្បីដោះស្រាយដែរ តែពុំទាន់មានប្រសិទ្ធភាពនៅឡើយ ហើយថ្មីៗនេះ ប្រជាពលរដ្ឋបានរិះគន់ខ្លាំងៗទៅលើក្រសួងពាណិជ្ជកម្មថា មិនបានធ្វើអ្វីទាល់តែសោះ ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគាត់ ។
ឆ្លើយតបនឹងការរិះគន់នេះ ក្រសួងបានចេញសេចក្ដីជូនដំណឹងមួយដើម្បីបង្ហាញពីផែនការ យុទ្ធនាការ និងសកម្មភាពនានាដែលក្រសួងបានអនុវត្តកន្លងមក ។
យោងតាមសេចក្ដីជូនដំណឹងនេះ ក្រសួងបានខិតខំយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការចរចាបើកទីផ្សារ ដើម្បីលក់ទំនិញកម្ពុជា ក្នុងឋានៈកម្ពុជាជាប្រទេសក្រីក្រ ដែលត្រូវបានអនុគ្រោះពន្ធនាំចូល និងគ្មានកំណត់កូតានៅតាមបណ្ដាប្រទេសមួយចំនួនដូចជា អាមេរិក កាណាដា សហគមន៍អឺរ៉ុប ជប៉ុន កូរ៉េ ចិន និងទីផ្សារនៃបណ្ដាប្រទេសមួយចំនួនទៀតនៅក្នុងតំបន់ និងពិភពលោក ។
ទន្ទឹមនឹងនេះ ក្រសួងបានជំរុញសកម្មភាពទីផ្សារទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស តាមរយៈការតាំងពិព័រណ៍ពាណិជ្ជកម្មក្នុងប្រទេស និងអន្តរជាតិជាច្រើនលើកក្នុង១ឆ្នាំៗ ។ ការរៀបចំបេសកកម្មពាណិជ្ជកម្ម តាមរយៈការចាត់បញ្ជូនក្រុមហ៊ុនកម្ពុជាទៅស្វែងរកដៃគូពាណិជ្ជកម្មជាមួយពាណិជ្ជករបរទេស ។ ការរៀបចំជំនួបស្វែងរកដៃគូពាណិជ្ជកម្ម ដោយធ្វើការផ្គូផ្គងរវាងអ្នកលក់ និងអ្នកទិញបានជួបគ្នាដើម្បីចរចាទិញលក់ផលិតផលដោយផ្ទាល់ ។ ការរៀបចំយុទ្ធសាស្ត្រទិញផលិតផលខ្មែរ ដើម្បីជំរុញចលនាឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់ទូទៅក្នុងប្រទេសងាកមកគាំទ្រ និងប្រើប្រាស់ផលិតផលខ្មែរឲ្យបានច្រើនជាអតិបរមា ។ ការបង្កើតកម្មវិធីបណ្ដុះបណ្ដាល អប់រំ ណែនាំដល់ផលិតករ ពាណិជ្ជករកម្ពុជាឲ្យមានការយល់ដឹងពីសកម្មភាពនៃការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម និងការរៀបចំបែបបទសម្រាប់ធ្វើការនាំចេញ ។ ការអភិវឌ្ឍផលិតផលតម្រូវតាមការចង់បានរបស់ទីផ្សារ ដែលសកម្មភាពទាំងនេះ ក្រសួងបានធ្វើជាប្រចាំដើម្បីជួយផលិតករ និងកសិករកម្ពុជាបាននាំយកទំនិញរបស់ខ្លួនទៅដាក់លក់លើទីផ្សារជាដើម ។
ទោះបីជាមានការខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំង និងទទួលបានលទ្ធផលយ៉ាងច្រើនក៏ពិតមែន ក៏ទំនិញកសិផលកម្ពុជាយើង នៅតែប្រឈមនឹងការធ្លាក់ថ្លៃ និងការនាំចេញមានការលំបាកនៅឡើយ ដែលបណ្ដាលមកពីកត្តាសត្យានុម័តិ និងអត្តនោម័តិមួយចំនួនដូចខាងក្រោម ៖
១-ក្រឹត្យក្រមតម្លៃ «បរិមាណផ្គត់ផ្គង់លើសតម្រូវការ» ដូចជា ម្រេច ដំឡូង និងល្ពៅ ជាដើម ។
២-តម្លៃកសិផលយើងមិនអាចប្រកួតប្រជែងនឹងកសិផលបរទេសបាន ដូចជា ដំឡូង និងម្រេច ជាដើម ដែលបណ្ដាលមកពីផលិតភាពនៅទាប ។
៣-ការចំណាយក្រៅផ្លូវការនានារហូតដល់ការនាំចេញនៅខ្ពស់នៅឡើយ បើធៀបជាមួយប្រទេសជិតខាង តួយ៉ាង ការនាំចេញម្រេចក្នុង១កុងតឺន័រ២ហ្វីត ចំណាយរហូតដល់៣ពាន់ដុល្លារ ដល់កំពង់ផែក្រុងព្រះសីហនុ ។
៤-មិនទាន់ទាញយកទំនុកចិត្តលើគុណភាព និងសុវត្ថិភាពពីអ្នកនាំចូល និងអ្នកប្រើប្រាស់នៅឡើយ ដែលទាមទារឲ្យកសិករកម្ពុជា ត្រូវខិតខំដោយខ្លួនឯងក្នុងការផលិត ថែទាំ និងអភិវឌ្ឍន៍ ។
៥-ទម្លាប់នៃការដាំដុះផលដំណាំរបស់កសិកកម្ពុជា គឺធ្វើតាមគ្នា មានន័យថា ឃើញគេដាំនេះបាន កសិករផ្សេងៗទៀតនាំគ្នាសម្រុកដាំតៗគ្នា ដោយមិនបានគិតពីទំហំទីផ្សារជាមុន…។ល។
ដើម្បីជម្នះបាននូវកត្ដាសត្យានុម័តិ និងអត្តនោម័តិមួយចំនួនខាងលើ ក្រសួងពាណិជ្ជកម្មបាននិងកំពុងខិតខំជំរុញ និងអនុវត្តកិច្ចការនេះឲ្យបានខ្លាំងក្លាថែមទៀត ព្រមទាំងដាក់ចេញនូវវិធានការជាក់ស្ដែងមួយចំនួនដូចខាងក្រោម ដោយសហការជាមួយក្រសួងពាក់ព័ន្ធនានា ៖
១-ផលិតករត្រូវចេះស្រាវជ្រាវអំពីចំណុចខ្លាំង និងខ្សោយក្នុងផលិតកម្ម និងការនាំចេញ ពិសេស រចនាសម្ព័ន្ធតម្លៃរបស់កសិផលមួយមុខៗ។ ជាក់ស្ដែង ដើម្បីចូលរួមកាត់បន្ថយថ្លៃដើមផលិតកម្ម និងនាំចេញ និងកាត់បន្ថយចំណាយក្រៅផ្លូវការ ។
២-ត្រូវចេះកសាងទំនុកចិត្តអំពីគុណភាព និងសុវត្ថិភាពពីអ្នកនាំចូល និងអ្នកប្រើប្រាស់ តាមរយៈការផលិតទំនិញមានស្ដង់ដា ការប្រើប្រាស់ម៉ាក ម៉ាកសម្គាល់ភូមិសាស្ត្រទំនិញ ម៉ាកសមូហភាព និងម៉ាកវិញ្ញត្តិកម្ម ដើម្បីឲ្យមានការបញ្ជាក់អំពីគុណភាពពីអង្គភាពត្រួតពិនិត្យគុណភាពថ្នាក់ជាតិ និងអន្តរជាតិជាដើម ដូចជា ករណី «ម្រេចកំពត» ជាដើម ។
៣-ណែនាំ និងផ្សព្វផ្សាយកសិករកម្ពុជា កុំឲ្យបន្ដទម្លាប់នៃការដាំដុះដំណាំតាមគ្នា ដោយមិនបានគិតពីទំហំទីផ្សារជាមុន ។ ត្រូវយល់ដឹងពីបច្ចេកទេសដាំដុះដំណាំនីមួយៗឲ្យច្បាស់ មុននឹងចំណាយទុនផលិតទំនិញអ្វីមួយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ