ល្បិចកលបៀតបៀនគ្នាជាប្រភពនៃអសន្តិសុខ
បើមនុស្សទាំងអស់ក្នុងលោកខ្មាសបាប ខ្លាចក្រែងអំពើអាក្រក់ដូចគ្នានោះ សន្តិភាពប្រាកដជាកើតមាន ហើយភាពសុខសាន្តក៏មានក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរ ព្រោះតែប្រាសចាកការ
បើមនុស្សទាំងអស់ក្នុងលោកខ្មាសបាប ខ្លាចក្រែងអំពើអាក្រក់ដូចគ្នានោះ សន្តិភាពប្រាកដជាកើតមាន ហើយភាពសុខសាន្តក៏មានក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរ ព្រោះតែប្រាសចាកការ
បើមនុស្សទាំងអស់ក្នុងលោកខ្មាសបាប ខ្លាចក្រែងអំពើអាក្រក់ដូចគ្នានោះ សន្តិភាពប្រាកដជាកើតមាន ហើយភាពសុខសាន្តក៏មានក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរ ព្រោះតែប្រាសចាកការបៀតបៀនគ្នា ការលាបពណ៌គ្នា ការប្រជែងអំណាចគ្នា ការលោភលន់ ការញុះញង់ ពាក្យចាក់ដោត សម្តីស៊កសៀត… ដែលទាំងអស់នេះជាប្រភពនៃការនាំរឿងទៅរកភាពច្របូកច្របល់ ក្រឡាប់ចាក់ស្រុកទេស តែបើទាំងអស់គ្នាលះបាន សុខសន្តិភាពក្នុងលោកទាំងមូលនឹងកើតមានយា៉ងបរិបូរសមដូចពុទ្ធភាសិតមួយឃ្លាត្រាស់ថាៈ អារតី វិរតី បាបា មជ្ជបានា ច ឯតម្មង្គលមុត្តមំ ការមិនត្រេកអរក្នុងបាប និងកិរិយាវៀរចាកអំពើអាក្រក់ចេញឱ្យអស់ជាមង្គលដ៏ឧត្តម ។
ពាក្យថា វិរតិ ប្រែថា ការវៀរលែង ការតមដាច់ខាត ការកាន់ត្រណម ការវៀរដោយកាយ និងវាចាដោយអំណាចនៃកម្មនិងទ្វារនោះមាន៣យា៉ងគឺ ៈ
១-សម្បត្តវិរតិ ការវៀរចំពោះវត្ថុដែលដល់ព្រមដោយបានពិចារណានូវជាតិ វ័យ និងសេចក្តីចេះដឹងរបស់ខ្លួនថាមិនគួរនឹងធ្វើបែបនោះ ហើយក៏អាក់ខានលែងធ្វើអំពើលាមកនោះទៅវិញ ។
២-សមាទានវិរតិ វៀរចាកអំពើដ៏លាមកមានការសម្លាប់ ការប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម ការនិយាយញុះញង់ជាដើមដោយបានសមាទានសីល មានសីល៥ សីលប្រាំបី ឬសីល១០តាមសមគួរដល់បំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន ។
៣-សមុច្ឆេទវិរតិ ការវៀរដាច់ស្រឡះមិនធ្វើបាបកម្មតាំងពីកំណើតមក ។ បាបគឺជាអំពើដ៏លាមកជាគ្រឿងញាំុងចិត្តសត្វឱ្យសៅហ្មង ក្នុងទីនេះសំដៅយកកម្មកិលេស៤យា៉ងគឺ បាណាតិបាត ការសម្លាប់សត្វ១, អទិន្នាទាន ការលួចទ្រព្យរបស់គេ១, កាមេសុមិច្ឆាចារ ការប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម១ និងមុសាវាទ ការពោលពាក្យកុហក១។
អំពើអាក្រក់ទាំងនេះបុគ្គលគួរវៀរឱ្យផុតស្រឡះពីសន្តានចិត្ត ព្រោះជាហេតុនាំឱ្យមានទោសដល់ខ្លួន ទីបំផុតរស់រងឃើញតែភាពអន្ធការ។ ដូច្នេះបើមនុស្សគ្រប់រូបប្រព្រឹត្តព្រមដោយលោកបាលធម៌ ម្ល៉េះសង្គមជាតិនឹងមានសុខសន្តិភាពយា៉ងបរិបូរដោយហេតុថាធម៌២យា៉ងគឺ ហិរិ ប្រែថាសេចក្តីខ្មាស បានដល់ខ្មាសទុច្ចរិត ឬខ្មាសអំពើអាក្រក់មិនហា៊នប្រព្រឹត្តខុស និងឱត្តប្បៈ ប្រែថា ខ្លាចក្រែងបាប បានដល់សេចក្តីក្រែងខ្លាចបាប មិនហា៊នធ្វើអំពើអាក្រក់រួញស្រៀវខ្លាច ព្រោះគិតឃើញភ័យដែលកើតអំពីការធ្វើអាក្រក់នោះ នឹងដុតកម្តៅមកលើខ្លួនឯងវិញក្នុងពេលជាខាងក្រោយ ។
ជារួមមកគឺថា កាលបើបុគ្គលឯណាមិនធ្វើអំពើអាក្រក់ដោយកាយ វាចា ចិត្តហើយ សិរីសួស្តីរបស់បុគ្គលនោះរមែងតាំងនៅដោយល្អរហូតអស់កាលដែលគេមានជីវិតរស់នៅ ៕ (ឈ្វេងយល់ឱវាទពុទ្ធសាសនាចេញផ្សាយ សម្រាប់ថ្ងៃសីល ៨កើត ខែអាសាឍ)
ចែករំលែកព័តមាននេះ