នៅក្នុងសៀវភៅទក្ខិណានុប្បទានបានពន្យល់ថា ហេតុដែលនាំឱ្យកើតបុណ្យមានតែបីចំណុចប៉ុណ្ណោះគឺចេតនាទាំងបីហ្នឹងឯងជាប្រភពនាំឱ្យកើតបុណ្យ ដែលពាក្យថាចេតនានេះប្រែថា ការជ្រះថ្លា សប្បាយរីករាយ ពេញចិត្តក្នុងទង្វើល្អផ្សេងៗ មានចំណាយទ្រព្យធ្វើបុណ្យជាដើម ។ ១-ចេតនាមុនដំបូង បានដល់ការតាំងចិត្តត្រៀម…
នៅក្នុងសៀវភៅទក្ខិណានុប្បទានបានពន្យល់ថា ហេតុដែលនាំឱ្យកើតបុណ្យមានតែបីចំណុចប៉ុណ្ណោះគឺចេតនាទាំងបីហ្នឹងឯងជាប្រភពនាំឱ្យកើតបុណ្យ ដែលពាក្យថាចេតនានេះប្រែថា ការជ្រះថ្លា សប្បាយរីករាយ ពេញចិត្តក្នុងទង្វើល្អផ្សេងៗ មានចំណាយទ្រព្យធ្វើបុណ្យជាដើម ។
១-ចេតនាមុនដំបូង បានដល់ការតាំងចិត្តត្រៀម រៀបចំទុកជាមុន ដោយចិត្តជ្រះថ្លា ។
២-ចេតនាកំពុងធ្វើ បានដល់រាល់សកម្មភាព ដែលកំពុងខ្វល់ខ្វាយ ចាត់ចែង ខ្នះខ្នែងគឺតាំងចិត្តជ្រះថ្លាជានិច្ច ។
៣-ចេតនាក្រោយពេលធ្វើហើយ បានដល់ពេលធ្វើរួចហើយ ក៏រឹងរឹតតែជ្រះថ្លា រីករាយ ពេញចិត្ត ថែមទៀត បើទោះបីចំណាយអស់ប៉ុន្មានក៏មិនស្តាយក្រោយ ។
ចេតនាទាំងបីនេះជាប្រភពនាំឱ្យកើតបុណ្យកុសល តែបើធ្វើបុណ្យហើយខ្វះចេតនាណាមួយក្នុងចំណោមចេតនាទាំងបីនេះ មិនឈ្មោះថាបានបុណ្យពេញលក្ខណៈឡើយ។
ដោយឡែក ការចែកចំណែកផលបុណ្យនេះមាន២ ប្រភេទគឺ៖ បើយើងចែកចំណែកផលបុណ្យនេះ ដល់អ្នកដែលកំពុងរស់នៅដូចគ្នា ហៅថា ប្រគេន ថ្វាយ ឬជូនបុណ្យ។ នេះជាពាក្យសម្រាប់ជូនបុណ្យដល់គ្នានិងគ្នា។ បើចែកចំណែកផលបុណ្យដល់អ្នកដែលស្លា.ប់ ចែកឋានទៅហើយ ហៅថាឧទ្ទិស។ នេះជាពាក្យសម្រាប់ឧទ្ទិសផលបុណ្យដល់អ្នកស្លា.ប់៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ