ខេត្តកំពត ៖ កសិករអ្នកផលិតអំបិលជាច្រើននាក់រអ៊ូថា អំបិលកំពតដែលផលិតឡើងពីទឹកសមុទ្រធម្មជាតិសុទ្ធសាធ និងមានគុណភាពល្អផ្តាច់គេក្នុងតំបន់ គឺគ្មានទីផ្សារប្រកួតប្រជែងទេ ហើយតម្លៃវិញត្រូវពឹងផ្អែក
ខេត្តកំពត ៖ កសិករអ្នកផលិតអំបិលជាច្រើននាក់រអ៊ូថា អំបិលកំពតដែលផលិតឡើងពីទឹកសមុទ្រធម្មជាតិសុទ្ធសាធ និងមានគុណភាពល្អផ្តាច់គេក្នុងតំបន់ គឺគ្មានទីផ្សារប្រកួតប្រជែងទេ ហើយតម្លៃវិញត្រូវពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើសហគមន៍ផលិតអំបិលខេត្តកំពត-កែបតែមួយគត់ ។
អ្នកផលិតទាំងនោះនិយាយថា តម្លៃអំបិលដែលពួកគាត់លក់ចេញឲ្យសហគមន៍ ក្នុង១បាវ គឺត្រឹម៥ពាន់រៀលប៉ុណ្ណោះ ។ កត្តាទាំងនេះហើយដែលធ្វើឲ្យពួកគាត់គ្មានកម្លាំងក្នុងការផលិត និងបង្កើនទិន្នផល ។
បុរសមេការមើលការខុសត្រូវកម្មករនៅក្នុងតំបន់ស្រែអំបិលដ៏ធំមួយស្ថិតក្នុងភូមិជុំគ្រៀល ឃុំជុំគ្រៀល ស្រុកទឹកឈូ និយាយថា ៖ « ការផលិតអំបិលពិបាកណាស់ ព្រោះយើងធ្វើតាមបែបធម្មជាតិ គឺពឹងទៅលើអាកាសធាតុ និងប្រើទឹកសមុទ្រសុទ្ធសាធ មិនមែនធ្វើពីរ៉ែភ្នំដូចអំបិលប្រទេសគេទេ។ កសិករត្រូវកោសស្លែស្រែថ្នាល បន្ទាប់មកបញ្ចូលទឹកប្រៃ រាស់ឲ្យបែកអាចម៍ដី និងរាបស្មើ បុកបង្ហាប់ដីរួចប្រដេញទឹក (ដាក់ទឹកចូលបណ្តុះអំបិល) គឺត្រូវប្រើពេលប្រហែល១ខែកន្លះ ទើបអាចប្រមូលផលបាន » ។
លោកបន្តថា ចំពោះកម្មករ សម្រាប់១ព្រឹកឬ១ថ្ងៃ គឺចំណាយពី២ ទៅ៤ម៉ឺនរៀលតាមអ្នកមានកម្លាំងខ្លាំងឬខ្សោយ ពីព្រោះការធ្វើពលកម្មផលិត ឬប្រមូលផលអំបិលតាមស្រែនីមួយៗ គេធ្វើឡើងរបៀបម៉ៅការ ធ្វើតិចបានកម្រៃតិច ធ្វើច្រើនបានកម្រៃច្រើន ។ រីឯការប្រមូលផលយកទៅលក់ឲ្យសហគមន៍ ក្នុងតម្លៃទាប និងគ្មានទីផ្សារប្រកួតប្រជែងផ្សេងឡើយ។ ហេតុនេះ ចង់ឬមិនចង់ ត្រូវលក់ឲ្យសហគមន៍ ពីព្រោះពេលយើងចូលជាសមាជិកសហគមន៍ និងដល់រដូវផលិតអំបិល គឺត្រូវពឹងផ្អែកដើមទុនទាំងស្រុងពីសហគមន៍ដើម្បីយកមកផលិត ។ ដូច្នេះហើយទើបការផលិតបានអំបិលហើយ បើសហគមន៍គ្មានទីផ្សារនាំចេញ គឺអំបិលត្រូវសល់ក្នុងឃ្លាំង ។ អ្នកផលិតអំបិលត្រូវជួបនឹងការខ្វះខាតថវិកាក្នុងការផលិតបន្តទៀត ។
ឆ្លើយតបនឹងការលើកឡើងរបស់កសិករអ្នកផលិតអំបិលខាងលើ អគ្គលេខាធិការ និងជាប្រធានការិយាល័យរដ្ឋបាលរបស់សហគមន៍អ្នកផលិតអំបិល លោក អ៊ុំ ឈុន មានប្រសាសន៍កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី១ កុម្ភៈថា ៖ « ទិន្នផលអំបិលឆ្នាំ២០១៦ មានការថយចុះជាងឆ្នាំ២០១៥ ប៉ុន្តែការផលិតនៅលើផ្ទៃដីដដែល គឺ៤.៥០០ហិកតា » ។
លោកបន្តថា ទិន្នផលថយចុះ គឺដោយសារ កត្តាអាកាសធាតុមិនអំណោយផល មានភ្លៀងធ្លាក់ច្រើន និងម្យ៉ាងទៀត ខ្វះកម្លាំងកម្មករ ធ្វើឲ្យទិន្នផលអំបិលប្រមូលបានត្រឹមតែ៤២.២៤១តោនប៉ុណ្ណោះ ខណៈឆ្នាំកន្លងមកធ្វើបានជាង១០ម៉ឺនតោន ។
ដោយឡែក ចំពោះតម្លៃវិញ សហគមន៍លក់ចេញ១ម៉ឺន២ពាន់រៀលក្នុង១បាវសម្រាប់អំបិលលេខ១ និងលេខ២ តម្លៃ១ម៉ឺនរៀល ។ សហគមន៍ចង់ធ្វើឲ្យទីផ្សារអំបិលល្អប្រសើរ និងមានតម្លៃខ្ពស់ ប៉ុន្តែសហគមន៍ធ្វើមិនទាន់បានទេ ដោយសារថា បើអំបិលយើងថ្លៃពេក អាជីវករនឹងនាំចូលអំបិលពីក្រៅប្រទេសមកលក់ក្នុងទីផ្សារ ។
លោក អ៊ុំ ឈុន បន្តថា ៖ « ថ្មីៗនេះ មានក្រុមហ៊ុនមួយបានមកពិនិត្យសិក្សាដើម្បីនាំចេញអំបិលខ្មែរទៅប្រទេសបារាំង ហើយប្រសិនបើអំបិលខ្មែរត្រូវតាមការចង់បានរបស់ក្រុមហ៊ុននោះមែន ក្រុមហ៊ុននឹងអាចមានលទ្ធភាពនាំចេញអំបិល២ម៉ឺនតោនក្នុង១ឆ្នាំ » ។
ទន្ទឹមនឹងនេះ លោកក៏បានអំពាវនាវឲ្យកសិករ និងអ្នកផលិតអំបិលទាំងអស់ខំប្រឹងប្រែងផលិតអំបិលដោយផ្តោតទៅលើគុណភាពជាសំខាន់ ។ នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៧នេះ សហគមន៍មានផែនការផលិតអំបិលឲ្យបានពី៩ ទៅ១០ម៉ឺនតោនឡើងវិញក្នុង១ឆ្នាំ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ