ខេត្តសៀមរាប ៖ ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងស្រុកប្រាសាទបាគង ដែលប្រកបមុខរបរលក់មាន់អាំងនៅចំណុចផ្លូវជាតិលេខ៦ ក្បែរគល់ស្ពានក្អែក ស្ថិតក្នុងភូមិលលៃ ស្រុកប្រាសាទបាគង អាចរកប្រាក់ចំណូលបានពី២០ម៉ឺនរៀល ទៅ១លានរៀលក្នុងមួយថ្ងៃឯណោះ ដោយអ្នកខ្លះគិតថា…
ខេត្តសៀមរាប ៖ ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងស្រុកប្រាសាទបាគង ដែលប្រកបមុខរបរលក់មាន់អាំងនៅចំណុចផ្លូវជាតិលេខ៦ ក្បែរគល់ស្ពានក្អែក ស្ថិតក្នុងភូមិលលៃ ស្រុកប្រាសាទបាគង អាចរកប្រាក់ចំណូលបានពី២០ម៉ឺនរៀល ទៅ១លានរៀលក្នុងមួយថ្ងៃឯណោះ ដោយអ្នកខ្លះគិតថា មិនបាច់ចេញទៅក្រៅប្រទេសស៊ីឈ្នួលគេទេ។
ក្នុងបទសម្ភាសន៍ផ្ទាល់ជាមួយប្អូនស្រីម្នាក់ ឈ្មោះ ចាប ច្រៀប អាយុ៣៥ឆ្នាំ រស់នៅភូមិលលៃ ឃុំបាគង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប មុខរបរអ្នកលក់មាន់អាំង ស្ថិតនៅចំណុចផ្លូវជាតិលេខ៦ ក្បែរគល់ស្ពានក្អែក បានលើកឡើងថា ការលក់មាន់អាំងនិងគ្រឿងឧបភោគ បរិភោគ កន្លងមកក្នុងមួយថ្ងៃៗ យើងលក់ដាច់គួរសម ដែរអាចផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារបានល្អប្រសើរជាងមុន ។ ខណៈពេលនោះ វិបត្តិកូវីត១៩មកដល់ តាមសណ្ឋាគារ និងផ្ទះសំណាក់ និងភោជនីយដ្ឋានមួយចំនួន ត្រូវបានបិទ គឺប្អូនលក់មិនសូវដាច់ ដោយសារមិនសូវមានអ្នកធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ ព្រោះត្រូវបិទខ្ទប់ទៀត។
ប្អូនស្រីបន្តថា ការដែលប្រកបមុខរបរលក់មាន់អាំងនេះ គឺប្អូនលក់អស់រយ:ពេលជាង៣ឆ្នាំមកហើយ ដែលកាលពីមុនធ្លាប់ធ្វើការនៅតាមសណ្ឋាគារមួយក្នុងក្រុងសៀមរាប ប៉ុន្តែប្រាក់ខែតិចពេកមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារបានប្រសើរ ដូច្នេះទើបប្អូនសម្រេច ចិត្តផ្លាស់ប្តូរពីការងារ ហើយងាកមករកស៊ីលក់មាន់អាំងវិញ ។ ប្អូនស្រីឈ្មោះ ចាប ច្រៀប បានឱ្យដឹងទៀតថា ជាការពិតណាស់សម្រាប់ថ្ងៃធម្មតា ពួកយើងអាចលក់មាន់អស់ចាប់ពី៣០ក្បាល រហូតទៅដល់៤០ក្បាល ក្នុងមួយថ្ងៃៗ តែបើថ្ងៃសៅរ៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ឬក៏ថ្ងៃបុណ្យទាននានា ពួកយើងអាចលក់បាន រហូតដល់ទៅចំនួន១០០ក្បាលជាងឯណោះ ដែលជាមធ្យមយើងអាចរកប្រាក់ចំណូលបានពី២០ ម៉ឺនរៀលទៅ១លានរៀលក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលអាចផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសាររស់នៅប្រចាំថ្ងៃបានយ៉ាងសុខស្រួល ។
ចំណែក លោក ហេង សុខលី អាយុ៤៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិបាគង ឃុំបាគង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប មុខរបរលក់មាន់អាំង នៅជិតគ្នា បានបង្ហាញនូវទស្សនៈស្រដៀងៗគ្នាថា យើងបានរកស៊ីលក់មាន់អាំងនេះ ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ យើងឃើញថា មុខរបរមួយនេះ វាមិនស្រួល ហើយក៏មិនពិបាកណាស់ណាដែរ តែយើងទទួលបានកម្រៃទៅតាមភ្ញៀវដែលមកហូបនៅទីនេះផ្ទាល់តែម្តង បើមាន ភ្ញៀវច្រើនយើងលក់ដាច់បានច្រើន បើតិចលក់បានតិចប៉ុណ្ណោះឯង ប្រាក់ចំណូលដែលបានមកពីការលក់មាន់អាំង គឺយើងបានបែងចែកសម្រាប់ប្រាក់ខែបុគ្គលិក សម្រាប់ឱ្យកូនរៀនសូត្រ និងទូទាត់ប្រាក់ដើមដែលយើងបានចំណាយទៅលើគ្រឿងឧបភោគបរិភោគ ក្រៅពី នោះ នៅសល់ប៉ុន្មាន គឺទុកធ្វើដើមទុនបន្តមុខរបរនេះទៀត ។
លោក ហេង សុខលី បានបន្ថែមថា ពាក់ព័ន្ធនឹងផ្នែកសេវាកម្មនោះ គឺមិនមានអ្វីគួរឱ្យកត់សម្គាល់ឡើយ កន្លែងយើងមានការរាក់ទាក់ចំពោះភ្ញៀវជានិច្ច ជាពិសេស មានរសជាតិឆ្ងាញ់ មានតម្លៃសមរម្យ មានអនាម័យល្អ និងបរិស្ថានល្អ ហើយសម្ភារសម្រាប់បម្រើឱ្យការវិចខ្ចប់នោះ គឺយើងប្រើដោយស្លឹកឈូកដ៏ប្រណិត ដែលមើលទៅគួរឱ្យទាក់ទាញ។ លោកបន្ថែមទៀតថា ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានឆ្នាំមុននេះ ពួកខ្ញុំ លក់ មិន សូវដាច់ និង មិន បានលក់ ដោយមាន វិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច ដោយសារ កូវីដ ១៩ បាន វាយលុក ទូទាំងពិភពលោក ជាពិសេស នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ត្រូវបានវាយលុកចូលសហគមន៍ រហូតមានការបិទខ្ទប់ ថែម ទៀត ធ្វើឱ្យគ្មានអ្នកដំណើរឆ្លងកាត់ផងដែរ ។
ព័ត៌មានបន្ថែមកោះសន្តិភាពមានផ្សាយជូនបន្ត ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ