ក្តៅអីប៉ុណ្ណឹង ?!
មួយសប្តាហ៍កន្លង មជ្ឈដ្ឋានខ្លះបានយល់ឃើញថា នយោបាយនៅកម្ពុជាចាប់ផ្តើមឡើងកម្តៅហើយ…ក្តៅហើយ ! អ្នករកស៊ីធំៗខ្លះសម្ងំសិន…មិនហ៊ានបោះទុនធំទេ…ខ្លាចកម្តៅនយោ បាយ…
មួយសប្តាហ៍កន្លង មជ្ឈដ្ឋានខ្លះបានយល់ឃើញថា នយោបាយនៅកម្ពុជាចាប់ផ្តើមឡើងកម្តៅហើយ…ក្តៅហើយ ! អ្នករកស៊ីធំៗខ្លះសម្ងំសិន…មិនហ៊ានបោះទុនធំទេ…ខ្លាចកម្តៅនយោ បាយ…
មួយសប្តាហ៍កន្លង មជ្ឈដ្ឋានខ្លះបានយល់ឃើញថា នយោបាយនៅកម្ពុជាចាប់ផ្តើមឡើងកម្តៅហើយ…ក្តៅហើយ ! អ្នករកស៊ីធំៗខ្លះសម្ងំសិន…មិនហ៊ានបោះទុនធំទេ…ខ្លាចកម្តៅនយោ បាយ…។ល។
មានទស្សនៈខ្លះផ្លោងពាក្យភ្លាមៗថា ក្តៅអីប៉ុណ្ណឹង ? នឹកឡើងវិញ…កាលពី២ឆ្នាំមុន ក្រោយពេលបោះឆ្នោតថ្នាក់ជាតិអាណត្តិទី៤…បន្ទាប់ពីលទ្ធផលឆ្នោតចាញ់…អំពើកុបកម្ម…ការបះបោរធំបានកើតឡើង…ទីលានប្រជាធិបតេយ្យក្លាយជាចំណាប់ខ្មាំងរបស់គណបក្សប្រឆាំង…ការវាយកំទេច…ដុតកំទេច…អំពើហិង្សាក្លាយជាឈាមហូរនៅផ្លូវវេងស្រេង…ដុំថ្មជិត១០ម៉ែត្រគូបនៅការដ្ឋានសំណង់មួយនៅផ្លូវវេងស្រេងក្លាយជាអាវុធនៅរាយប៉ាយលើដងផ្លូវ…ស្នូរកាំភ្លើងខ្លីវែងលាន់ឮទ្រហឹង…ប៉ូលិស ប៉េអឹម និងទាហានត្រូវចេញមុខទប់ទល់…ឈាមហូរ…នៅលើស្ពានអាកាសក្បាលថ្នល់…ឈាមហូរ…វិនាសកម្មក៏មិនតិចដែរ… បាតុកម្មក្លាយជាកុបកម្ម…ជាអំពើហិង្សាធ្ងន់ធ្ងរមួយ…ទាល់តែមានឈាមហូរ ទើបចប់និងស្ងប់ស្ងាត់ ។
សម័យហ្នុងហើយ…ទើបត្រូវគេហៅថា កម្តៅនយោបាយកើតឡើង…បក្ស២ប្រយុទ្ធគ្នាត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលចាំផ្ទះធ្វើជាអាជ្ញាកណ្តាល…ហើយទាល់តែឈាមហូរគួរឱ្យស្តាយ…ទើបកម្តៅនយោបាយបានត្រជាក់ល្ហឹមរហូតមក ។
ពីមុនរឿងបោះឆ្នោតឈ្នះ-ចាញ់ គេចោទថា ជារឿងនយោបាយ…ប៉ុន្តែពេលនេះតាមទស្សនៈរបស់អាឡេវខ្ញុំ យល់ថា មិនមែននយោបាយសុទ្ធទេ…មិនមែនពូជនយោបាយសុទ្ធទេ…វាជារឿង«លើគ្រែ»របស់អ្នកនយោបាយ…បើសម្ងំស្ងាត់ៗលើគ្រែត្រឹមតែ«បង- អូន»វាគ្មានអ្នកណាដឹងទេ…ប៉ុន្តែ«បងនិងអូន»របស់គាត់វាធ្វើឱ្យអ្នកដទៃទៀត«របួស»…អ្នករងរបួសកើតទុក្ខមិនសុខចិត្ត ទើបធ្លាយអារឿងលើគ្រែ…ធ្លាយរឿងអ្នកជួយទប់ជើងគ្រែ…ធ្លាយធំទៅៗ…ក្លាយជាដំបៅហើមប៉ោង…ប៉ុណ្ណឹងហើយមិនឱ្យពេទ្យវះកាត់ព្យាបាលទៀត !
រឿងកំប៉េកកំប៉ុកសោះ…ផ្អើល ដល់ពួកស្បែកសលើកគ្នាមកជួយទប់ ជើងគ្រែពីចម្ងាយ ស្រែកថា នយោបាយ ឡើងកម្តៅហើយ…គួរបន្ថយកម្តៅផង ! គួរឱ្យអស់សំណើចដែរ…ឱ ! អ្នកទប់ជើងគ្រែអើយ…ក្តៅអីប៉ុណ្ណឹង ?
អាឡេវ
ចែករំលែកព័តមាននេះ