នៅទីធ្លាមុខផ្ទះ ។ ម៉ាប់ជិះឡានដឹកជីមកឈប់នៅមុខផ្ទះ។ សាម៉ននិងផៃចុះពីលើឡានដើរឡើងមកលើផ្ទះនិយាយគ្នាបណ្តើរ
សាម៉ន៖ អ៊ឺ ខ្ញុំដូចជាឆ្ងល់ដែរម៉ែវា ! ប៉ូលីសសួរចុះសួរឡើងអស់ចិត្តគ្រប់គ្នា ពួកអាចោរប្លន់អស់នោះ វាចង់បានស្អី ?
នៅទីធ្លាមុខផ្ទះ ។ ម៉ាប់ជិះឡានដឹកជីមកឈប់នៅមុខផ្ទះ។ សាម៉ននិងផៃចុះពីលើឡានដើរឡើងមកលើផ្ទះនិយាយគ្នាបណ្តើរ
សាម៉ន៖ អ៊ឺ ខ្ញុំដូចជាឆ្ងល់ដែរម៉ែវា ! ប៉ូលីសសួរចុះសួរឡើងអស់ចិត្តគ្រប់គ្នា ពួកអាចោរប្លន់អស់នោះ វាចង់បានស្អី ? ម៉េចក៏វាមិនយកលុយកាក់ ខ្សែក នាឡិកាដែលជាប់ខ្លួនខ្ញុំអញ្ចឹង ? ក្រែងវាប្លន់ចង់បានលុយហ្អី ? ម៉េចបានជាវាមិនយកលុយទៅវិញ ?
ផៃ៖ ត្រង់ហ្នឹងហើយដែលខ្ញុំមិនអស់ចិត្តនោះពុកវា ! ត្រង់នេះដូចជាចម្លែកៗយ៉ាងម៉េចមិនដឹងទេ !
សាម៉ននិងផៃចូលដល់ក្នុងផ្ទះ អង្គុយនៅកៅអីសាឡុង។ សាម៉នគ្រវីក្បាលមុខហួសចិត្ត
សាម៉ន៖ អ៊ឺ បើវាមិនចង់បានស្អី វានឹកឃើញយ៉ាងម៉េច បានមកចាប់ចងឯងលេងឲ្យអត់បាយក្រហាយទឹកមួយថ្ងៃ ទើសយប់អញ្ចឹងទៅ ! អាពួកអស់នេះរោគចិត្តទេដឹងហ្អី ?
កែវនិងម្លិះដើរចូលមក ។ ម្លិះដើរចូលទៅអង្គុយក្បែរផៃ
ម្លិះ៖ យ៉ាងម៉េចទៅហើយម៉ែ ? ដាក់ពាក្យបណ្តឹងរួចរាល់អស់ហើយហ្អី ?
ផៃ៖ រួចរាល់អស់ហើយកូន ! ប៉ុន្តែឥលូវពុកឯង ហើយនិងចោរនោះមានជំងឺដូចគ្នាមួយកើតជំងឺអផ្សុក មួយកើតជំងឺឆ្ងល់ ! ពុកឯងមិនដឹងថាប្តឹងពីអីទេ បើចោរនោះវាអត់យករបស់ទ្រព្យអីផង !
កែវ ៖ មិនមែនតែលោកអ៊ំទេដែលកើតជំងឺឆ្ងល់នោះ ខ្ញុំក៏កើតជំងឺឆ្ងល់ដូចគ្នា! មិនដឹង ថាពួកវានោះ ធ្វើបែបនេះដើម្បីស្អីទៅហ្ន៎ ?
មីងរឿងកំពុងប្រមូលចំបើងដាក់គរទុកឲ្យគោស៊ី កែវជិះម៉ូតូចូលមកឈប់នៅមុខផ្ទះមានថង់បង្អែមភ្ជួរនៅដៃម៉ូតូ កែវចុះពីលើម៉ូតូជួរថង់បង្អែមដើរចូលមក
កែវ៖ អ៊ុំស្រី ! កំពុងធ្វើអីហ្នឹង !
មីងរឿងភ្ញាក់ងាកមករកកែវ
រឿង៖ អ៊ូ! ក្មួយកែវទេហ្ហី មីងកំពុងតែប្រមូលចំបើងទុកឲ្យគោនឹងណា ! វារាត់រាយពេញដីអស់ហើយ មាន់វាកាយឲ្យរាយប៉ាយពេញហ្នឹង។
កែវអើតមើលទៅក្នុងផ្ទះ
កែវ៖ ចុះបងរុណទៅណាហើយអ៊ុំ ? ខ្ញុំយកបង្អែមមកផ្ញើឲ្យគាត់ ! ហូបអីដែលផ្អែមៗទៅទើបឆាប់មានកម្លាំង !
រឿងទទួលយកថង់បង្អែមញញឹម ទាញដៃកែវទៅអង្គុយនៅលើគ្រែយ៉មុខផ្ទះ
រឿង៖ ឲ្យឆាប់មានកំលាំងស្អី ! អារុណវាចេញទៅស្រែបាត់ហើយ កូនហ្នឹងវាមិនចេះនៅដេកស្ងៀមទេ ! វាថាគ្រាន់តែមុខបន្លាប៉ុណ្ណឹងហ្នឹងគ្មានស្អីធ្ងន់ធ្ងរទេ! អ៊ុំឃាត់វាដែរ តែវាមិនស្តាប់ នៅតែថាមិនអីៗរហូតហ្នឹង !
កែវធ្វើមុខអេះអុញ
កែវ៖ មិនអីទេ ! មិនបានជួបគាត់ក៏ហីទៅចុះ អ៊ុំពិសាបង្អែមចុះទាន់នៅក្តៅៗ ។ ខ្ញុំដាក់មកច្រើនណាស់ ញុំាពីរបីនាក់ក៏មិនអស់ដែរ !
រឿង៖ អរគុណហើយណាក្មួយកែវ! ថ្ងៃ
ក្រោយមិនបាច់យកស្អីមកឲ្យអ៊ុំទេ ខ្លាចលោកមេភូមិគាត់ស្តីបន្ទោសក្មួយនាំតែពិបាកដល់ក្មួយកែវ !
កែវញញឹម
កែវ៖ មិនអីទេអ៊ុំ! អ៊ុំប្រុស អ៊ុំស្រីគាត់ទៅទារលុយផ្លែឈើគេបាត់ហើយ ទើបខ្ញុំឆ្លៀតយកបង្អែមមកឲ្យបងរុណ ! ហើយនេះថ្នាំ ! អ៊ុំទុកឲ្យគាត់លេបផងទៅ គឺថ្នាំលេបបំបាត់ការឈឺចាប់ ! ខ្ញុំលាទៅវិញសិនហើយអ៊ុំ !
រឿងទទួលថង់ថ្នាំពីដៃកែវ
រឿង៖ អរគុណហើយកែវ ! មិនដឹងជាខំយកមកធ្វើអីច្រើនម្ល៉េះ ថ្នាំយកមកថ្ងៃមុននៅមានប្រើតើ!
កែវ៖ ថ្នាំពីម្សិលមិញនោះជាថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ទេ ! ចំណែកថ្នាំនេះជាថ្នាំផ្សះ ! វាផ្សេងគ្នាទេអ៊ុំ ! កុំភ្លេចឲ្យបងរុណលេបណាអ៊ុំ !
រឿង៖ អឺ ! មិនអីទេ ចាំវាមកពីស្រែវិញអ៊ុំប្រាប់ឲ្យវាលេប ។
កែវញញឹមសំពះលារួចដើរចេញទៅ ឡើងជិះម៉ូតូ ។ រឿងតាមមើលកែវគិតក្នុងចិត្ត
រឿង៖ (បើអារុណវាសម្លឹងមើលត្រឹមតែក្មួយកែវនោះ ប្រហែលជាមិនខូចចិត្តទៅថ្ងៃក្រោយទេ! )
ផៃ កែវ ម្លិះ ម៉ាប់ សាម៉ន កំពុងអង្គុយហូបបាយជុំគ្នា។ សាម៉នឈ្លក់ទឹកដែលកំពុងប្រឹងរឹតទ្រូងបណ្តើរ ទម្លាក់កែវចុះ ផៃស្ទុះមករឹតខ្នងសាម៉នមុខបារម្ភ
ផៃ៖ យ៉ាងម៉េចទៅហើយពុកវា !
ម្លិះស្ទុះមកជួយរឹតខ្នងសាម៉នដែរ
ម្លិះ៖ ពុកៗ !
សាម៉នបើកភ្នែកធំៗខំប្រឹងដកដង្ហើមឲ្យបានស្រួល
សាម៉ន៖ ថាម៉េចហ្នឹង ! កូនម្លិះចង់ឲ្យពុកបរិច្ចាកដីស្រែយើងខ្លះឲ្យគេជីកប្រឡាយមែនទេ0x017d7 ពុកធ្លាប់លឺតែគេបរិច្ចាគឈាម មិនដែលលឺគេថាបរិច្ចាកដីដូចកូនឯងទេ !
ម្លិះ៖ ពុក! ពុកជាមេភូមិណ៎ ា ! ពុកជាបង្គោល ជាបង្អែក ជាក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នកស្រុកអ្នកភូមិ! ពួកគេខំនាំគ្នាបោះឆ្នោតឲ្យពុក ! បើគ្រាន់តែដីសម្រាប់ប្រឡាយប៉ុណ្ណឹង ពុកមិនហ៊ានលះបង់ តើពុកឲ្យពួកគេសង្ឃឹមពុកយ៉ាងម៉េចបាន ?
ផៃបើកភ្នែកធំៗ
ផៃ៖ នែ៎កូន ! ដីក្បាលតែប្រាំម៉ែតមែន តែវាវែងណាស់ណាកូន ! ឯងគិតចង់ឲ្យពុក និងម៉ែបរិច្ចាកហ្វ្រីៗអញ្ចឹងហ្ហី ?
(នៅមានត)
ចែករំលែកព័តមាននេះ