អរុណរំកិលចូលទៅកៀកម្លិះមើលមុខម្លិះធ្វើភ្នែកស្រទន់ញញឹម
អរុណ៖ អរគុណស្អីទៅ ! គ្រាន់តែរឿងប៉ុណ្ណឹងនោះ ពុករបស់ម្លិះក៏ដូចជាពុករបស់ខ្ញុំដែរ! រឿងប៉ុណ្ណឹងមិនបាច់គិតជាគុណជាស្រ័យអ្វីទេ ។
ផៃ និងសាម៉នបើកភ្នែកធំៗទាំងពីរនាក់ សាម៉នស្ទុះទៅទាញអរុណចេញឆ្ងាយពីម្លិះ ។ ផៃស្ទុះទៅទាញម្លិះឲ្យមកអង្គុយក្បែរឆ្ងាយពីអរុណ
ផៃ៖ នែ៎វ៉ើយៗ ! និយាយតែមាត់បានហើយ កុំរំកិលអរុណ! មើលឲ្យឃើញក្បាលអញនៅទីនេះផងវ៉ើយ!
សាម៉ន៖ នែ៎ ! អាជ្រើមគិតស្មានថាទៅជួយអញប៉ុណ្ណឹងអាចមកដៀងភ្នែកបូញមាត់ដាក់កូនក្រមុំអញបានហើយហ្ហី ! កុំមកលើកសាគុណជាមួយអញ មានតែអញប្តឹងឯងទៅវិញទេ! ឯងជាជនសង្ស័យអាចជាដៃជើងពួកអាចោរប្លន់អស់នោះផងក៏មិនដឹង បើមិនអញ្ចឹងទេម៉េចក៏ឯងដឹងថាអញជាប់នៅក្នុងចម្ការនោះ !
អរុណបើកភ្នែកធំៗលាដៃ ម្លិះ និងកែវមើលឃើញដៃអរុណមានស្នាមរបួសឆូតនឹងបន្លាច្រើនកន្លែង
អរុណ៖ អត់ទេៗ ! ពុកមេភូមិ កុំនិយាយឲ្យបាបមាត់អញ្ចឹង។ ខ្ញុំមិនមែនដៃជើងចោរទេ !
ម្លិះធ្វើមុខស្ងួតចាប់ដៃផៃអង្រួនតិចៗ
ម្លិះ៖ ម៉ែ ! ជួយនិយាយពុកផងទៅ ម៉េចបានជាចោទប្រកាន់បងរុណទៅវិញ0x017d7 ធ្វើ អញ្ចឹងមិនសមទេ ! ពុកចង់យកទោសសងគុណមែនទេ0x017d7 ធ្វើបែបនេះអ្នកស្រុកអ្នកភូមិគេនិយាយដើមស្លាប់ហើយ !
ផៃ៖ អឺ ! មិនថាតែពុកឯងទេ ម៉ែក៏សង្ស័យដែរ! បើវាមិនមែនជាដៃជើងចោរ ម៉េចក៏វាដឹងថាពុកឯងនៅក្នុងចម្ការភូមិនោះ ? មិនមែនទ្រង់ញាណដឹងឯណា !
កែវធ្វើមុខអេះអុញ
កែវ៖ អ៊ុំនិយាយអញ្ចឹងមិនត្រូវទេ! ក្នុងស្រុកភូមិនេះអ្នកមិនដឹងថាបងរុណជាមនុស្សល្អចូលចិត្តជួយទុក្ខធុរៈគេឯងគ្រប់គ្នានោះ ធ្វើម៉េចក្លាយជាដៃជើងចោរកើត ?
ម៉ាប់៖ អេ ! ថាមិនត្រូវដែរ មនុស្សយើងស្គាល់មុខស្គាល់មាត់មិនស្គាល់ចិត្តទេ ជួនកាលគេថាចិត្តជាទេវទត្តមាត់ជាទេវតានោះអី !
សាម៉ន៖ អឺ ! អាម៉ាប់ ឯងនិយាយនេះបានត្រូវចិត្តអញ ។ ពេលនេះកុំទាន់ប្រើពាក្យថាអរគុណឲ្យសោះកូនម្លិះ នៅមើលមិនទាន់ដឹងទេថាអរុណវាជាមនុស្សល្អ ឬអាក្រក់នោះ ទុកឲ្យប៉ូលិសស៊ើបអង្កេតសិនទៅ បើវាមិនមែនជាដៃជើងចោរទេ ចាំអរគុណវាពេលក្រោយក៏មិនទាន់ហួសពេលដែរ ! ទៅ ! យើងអនុញ្ញាតឲ្យឯងទៅផ្ទះវិញសិនចុះអរុណ តែកុំរត់គេចឲ្យសោះចាំស្តាប់លទ្ធផលប៉ូលិសគេស៊ើបអង្កេតសិនទើបឯងរួចខ្លួន ។
កែវ និងម្លិះងាកមើលមុខគ្នាធ្វើមុខស្ងួតរបៀបហួសចិត្ត។
ក្នុងបន្ទប់ឆៃ ឆៃដេកលើគ្រែយកជើងធាក់ជញ្ជាំងននៀលពេញគ្រែ ទ្រើក និងត្រុយនាំគ្នាចាប់មិនចង់ឈ្នះ ឆែមនៅឈរច្រត់ចង្កេះនៅក្បែរនោះ ឆៃយំផង ធាក់ជើងផង ។ ឆែម
គ្រវីក្បាលធ្វើមុខហួសចិត្ត
ឆែម៖ បានហើយអាឆៃ ! ឯងស្រែកទួញដល់ណាទៀត បើវាភ្លាត់ស្នៀតទៅហើយ ចាំពុករៀបចំផែនការថ្មី លើកនេះធានាថាមិនភ្នាត់ទៀតទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយឯងត្រូវតែបានរៀបការជាមួយភួងម្លិះ ឈប់យំស្រែកទៀតទៅ អញថ្លង់ណាស់ !
ឆៃយំពេបដូចកូនក្មេង យកដៃតប់ទ្រូងខ្លួនឯងខ្លាំងៗ
ឆៃ៖ ខ្ញុំឈឺចិត្តណាស់ពុក ! ឈឺណាស់ៗ! រឿងអីយើងអ្នកឡើងបានត្រឹមតែបេះ ចំណែកអ្នកប្រលេះវាបានស៊ីទៅវិញ ។ ឥឡូវនេះគុណសម្បត្តិបានទៅលើអរុណអស់ទៅហើយ ពុកឯងខំទៅជួលគេហត់អត់ប្រយោជន៍អស់ទាំងលុយទៀត ខ្ញុំឈឺចាប់ណាស់ពុក !
ឆែមស្ទុះមកចាប់ដៃឆៃមិនឲ្យគក់ទ្រូងខ្លួនឯង ធ្វើមុខបារម្ភ
ឆែម៖ សម្រួលអារម្មណ៍ទៅកូន ! កុំខឹងខ្លាំងពេក តិចឈឺទៀតឥឡូវហើយ! រឿងនេះទុកឲ្យពុកជាអ្នកចាត់ចែង ឯងត្រៀមខ្លួនចាំតែធ្វើប្តីភួងម្លិះទៅបានហើយ !
ឆៃទធាក់ជើងគោះគ្រែខ្លាំងៗមុខខឹង
ឆៃ៖ ពុកធានាតែអញ្ចឹង ប៉ុន្តែគ្មានបានការអីទេ ! ខ្ញុំក្តៅចិត្តណាស់ពុក ក្តៅចិត្ត !
ឆៃស្រែកខ្លាំងៗ រួចហើយក៏ប្រកាច់បែកពពុះមាត់កន្ត្រាក់ដៃកន្ត្រាក់ជើងខាំធ្មេញរបៀបជាមនុស្សស្កន់ជាន់ ។ ទ្រើកភ័យដាក់កំភួនដៃទៅចំមាត់ឆៃស្រែក
ទ្រើក ៖ លោកបងៗ! ខាំដៃខ្ញុំទៅ ខាំដៃខ្ញុំ!
ឆៃខាំកំភួនដៃទ្រើកជាប់ ទ្រើកឈឺហាមាត់ធំស្រែកយ៉ាងខ្លាំង ។
ណាតកំពុងជូតសំអាតតុ ច័ន្ទ្ររៀបចំកៅអីដាក់តាមតុនិយាយបណ្តើរ
ច័ន្ទ្រ ៖ ខ្ញុំដូចជាឆ្ងល់អ៊ុំមេភូមិដល់ហើយ គាត់គិតឃើញផ្តេះផ្តាសទៅកើត ! បងរុណខំជួយគាត់មកដល់ផ្ទះហើយ បែរជាចោតប្រកាន់បងរុណថាដៃជើងចោរទៅវិញ បើកុំគាត់ជាពុករបស់ម្លិះកុំអីស្តីឲ្យបោលមុខទៅហើយ !
ណាត៖ អឺ! កុំរវល់តែខ្វល់រឿងគេ ខ្វល់ពីរឿងឯងម្តង។ ម៉ែឲ្យទៅជួយមើលវ៉ាន់នោះយ៉ាងម៉េចទៅហើយ ? ឯងចោតលោកបងមេភូមិថា រមិលគុណគេតែខ្លួនឯងវិញធ្វើខុសស្អីខ្លះមិនទាំងដឹងខ្លួនផង ! ព្រឹកមិញម៉ែទៅផ្សារជួបអានឿន វាប្រាប់ថាអាវ៉ាន់វាដេកស្ដូកលែងដឹងខ្លួនទៅហើយ ។ ឥឡូវរៀបកៅអីរួចឆាប់យកបបរទៅឲ្យវាស៊ីផងទៅ បើវាយ៉ាងម៉េចៗទៅ ឯងហ្នឹងហើយជាប់ចោទសម្លាប់មនុស្សនោះ ។
(នៅមានត)
ចែករំលែកព័តមាននេះ