ឆៃ៖ ចង្រៃយ៎! ស៊យមែនវ៉ើយ ! អញគិតថាបានដើរតួជាវីរបុរសមកជួយឪក្មេកទៅហើយ! ចុះអាណាក៏ថ្លើមធំម្លេះវ៉ើយ ! មកកាត់មុខកាត់មាត់អញបាត់ !
ទ្រើក៖ ឆាប់តាមវាទៅលោកបង ! ឲ្យដឹងថាវាជាអ្នកណា !
ឆៃ៖ ចង្រៃយ៎! ស៊យមែនវ៉ើយ ! អញគិតថាបានដើរតួជាវីរបុរសមកជួយឪក្មេកទៅហើយ! ចុះអាណាក៏ថ្លើមធំម្លេះវ៉ើយ ! មកកាត់មុខកាត់មាត់អញបាត់ !
ទ្រើក៖ ឆាប់តាមវាទៅលោកបង ! ឲ្យដឹងថាវាជាអ្នកណា !
ត្រុយ៖ ឯងឆ្កួតទេហ្អី! ទៅតាមក្រោយឲ្យគេសង្ស័យថាយើងដឹងរឿងពុកមេភូមិត្រូវចោប្លន់ធ្វើអី ?
ឆៃ៖ មែនហើយ ! បើយ៉ាងនេះយើងទៅតាមមិនបានទេ! មានតែបកទៅផ្ទះវិញ ពិតជាស៊យអស់ទាស់ហើយវ៉ើយ ! ពុកអញខំរៀបផែនការយ៉ាងស្អាត ! ឥឡូវគ្មានបានផលស្អីបន្តិច!
ឆៃបកម៉ូតូត្រលប់ក្រោយវិញ ។
ផៃកាន់ទូរស័ព្ទដើរចុះឡើងចុះឡើងមុខបារម្ភ អើតមើលទៅទ្វាររបងរួចចុចទូរស័ព្ទ បណ្តើរ ផៃលើកទូរស័ព្ទស្តាប់ឮសូរសំឡេងពីខ្សែម្ខាង
ម្លិះ៖ ម៉ែ! ម៉ែកុំភ័យពេក ។ ពួកខ្ញុំកំពុងតាមរកពុកហើយ មានគេឃើញបងម៉ាប់បើកឡានទៅតាមផ្លូវចម្ការយើង ផ្លូវនោះជាផ្លូវកាត់ឡើងទៅភ្នំពេញ ។ ខ្ញុំ និងខាងប៉ូលិសកំពុងនាំគ្នាទៅរកពុកនៅទីនោះហើយ ។
ផៃ៖ អឺ ! យ៉ាងម៉េចៗ ប្រាប់ម៉ែផងកូន ! កុំឲ្យម៉ែនៅជ្រួលច្របល់តែម្នាក់ញ្ចឹង។
លឺសូរសម្លេងម្លិះពីខ្សែម្ខាង
ម្លិះ៖ ច៎ា! ខ្ញុំប្រញាប់ទៅសិនហើយម៉ែ !
អរុណបើកឡានជីមកដល់ល្មមចួលចតមុខទីធ្លាផ្ទះ ។ អរុណបើកទ្វារឡានចុះ រួចជួយគ្រាហ៍សាម៉ន និង ម៉ាប់ចុះពីឡានរបៀបទ្រេតទ្រោតដូចពុលឡាន។ ផៃបើកភ្នែកធំៗមុខត្រេកអរ ស្ទុះចុះជណ្តើររត់ទៅរកសាម៉ន និយាយទូរស័ព្ទបណ្តើរ
ផៃ៖ ឈប់ៗ ! កូនម្លិះឈប់សិន ពុកកូនមកដល់ផ្ទះហើយៗ ឆាប់មកវិញមកកូន !
ផៃបិទទូរស័ព្ទរួចស្ទុះទៅចាប់ដៃសាម៉ន
ផៃ៖ ពុកវា! មានរឿងអីហ្នឹង ? ម៉េចបានជាទ្រុតទ្រោមយ៉ាងនេះ ?
សាម៉ន៖ កុំអាលសួរម៉ែវា ! រឿងនេះវាវែងឆ្ងាយណាស់ចាំខ្ញុំប្រាប់ ឥឡូវសុំសម្រាកមួយភ្លែតសិន! កំពុងតែហត់អត់បាយអត់ទឹកមួយថ្ងៃហើយ នៅមកជិះឡានកន្ត្រាក់ កន្ត្រែងឲ្យឯងរឹតតែស៊ីសឺអស់រលីង !
អរុណ និងផៃជួយទប់ខ្លួនសាម៉នឡើងទៅលើផ្ទះ អាម៉ាប់ឡើងតាមក្រោយរបៀបអស់កំលាំងទន់ដៃទន់ជើង ពេលឡើងជណ្តើរបះដៃបះជើងវិសនិងធ្លាក់ ម៉ាប់ខំស្រវារតោងបង្កាន់ដៃជាប់បើកភ្នែកធំៗ ។
ដូរទីតាំង៖
ក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ។ ផៃ អរុណនាំសាម៉នទៅអង្គុយលើកៅអី ដៃ និងអាវរបស់អរុណរហែក ដៃមានរបួសមុតនឹងបន្លាឈាមច្រើនកន្លែង ។ កែវជិះម៉ូតូឌុបម្លិះ ច័ន្ទ្រជិះកង់ម្នាក់ឯង មានប៉ូលិសពីរនាក់ជិះម៉ូតូមកជាមួយចូលមកឈប់នៅមុខទីធ្លាផ្ទះ រួចទាំងអស់គ្នារត់ឡើងទៅលើផ្ទះចូលទៅដល់បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ
ម្លិះ៖ ពុកៗ !
ម្លិះរត់ចូលទៅឱបសាម៉នជាប់ ។ សាម៉នឱបម្លិះវិញគោះម្លិះតិចៗ
សាម៉ន៖ ពុកមិនអីទេកូន មិនអីទេ !
ផៃងក់ក្បាលគួរសមដាក់ប៉ូលិសទាំងពីរនាក់
ផៃ៖ ក្មួយប៉ូលិសអង្គុយសិនមក! ខ្ញុំក៏កំពុងតែសួរពុកវាដែរថាមានរឿងអីកើតឡើង តែគាត់នៅមិនទាន់បាននិយាយអ្វីទេ !
សាម៉នគ្រវីក្បាលធ្វើមុខហួសចិត្ត
សាម៉ន៖ នឹកឃើញដល់រឿងនេះខ្ញុំដូចជាហួសចិត្តដល់ហើយ! មិនសមនឹងមានរឿងអញ្ចឹងសោះ! ពីដើមមកក្នុងភូមិយើងនេះសុខក្សាន្តល្អណាស់ ។
(រូបភាពស្រមៃ)
ម៉ាប់បើកឡានដឹកជីកាត់តាមផ្លូវក្នុងភូមិ សាម៉នជិះក្នុងឡានជាមួយ ម៉ាប់បើកឡានផុតផ្លូវក្នុងភូមិមកដល់ផ្លូវមុខចម្ការស្ងាត់ដាច់ពីផ្ទះអ្នកភូមិ ឃើញមនុស្សប្រុសម្នាក់ដេកស្ដូកនៅចំកណ្តាលផ្លូវ មានម៉ូតូមួយដួលនៅក្បែរនោះ ។ សាម៉នបើកភ្នែកធំៗ
សាម៉ន៖ អាម៉ាប់ៗ ! មានមនុស្សដួលនៅកណ្តាលផ្លូវ ។
ម៉ាប់ជាន់ហ្វ្រាំងឡានជាប់ ម៉ាប់បើកទ្វារឡានចុះរត់ទៅឈ្ងោកមើលបុរសដែលដេកក្រាបលើផ្លូវ សាម៉នចុះទៅតាមក្រោយម៉ាប់ដែរ ។ ម៉ាប់ និងសាម៉នកំពុងតែនាំគ្នាចាប់លើកប្រែបុរសនោះបម្រុងមើលមុខ ។ សាម៉ន និងម៉ាប់ឃើញដៃមនុស្សពីរនាក់មានកាន់កន្សែងថ្នាំសន្លប់លូកមកលូកមកខ្ទប់ច្រមុះ សាម៉ន ម៉ាប់ ពីក្រោយ ។ សាម៉ន និងម៉ាប់នាំគ្នាខំប្រឹងរើបានបន្តិចក៏ទន់ខ្លួនទាំងអស់គ្នា ហើយក៏ដួលសន្លប់នៅលើផ្លូវ ។
(បាត់រូបភាពស្រមៃ)
សាម៉ន ផៃ ម្លិះ កែវ អរុណ ប៉ូលីសពីរនាក់អង្គុយជួបជុំគ្នា ម៉ាប់ឈរពីក្រោយសាម៉ន។ ប៉ូលីសម្នាក់មើលមុខសាម៉ន
ប៉ូលីសទីមួយ៖ អញ្ចឹងលោកមេភូមិមិនបានឃើញមុខជនល្មើសនោះទេ មែនទេ ? សាម៉នងក់ក្បាល
សាម៉ន ៖ បាទ ! មិនបានឃើញទេ ។ ឃើញតែដៃវាប៉ុណ្ណឹងហ្នឹងឯងក៏សន្លប់ស្ដូកបាត់ទៅហើយ ! ដឹងខ្លួនឡើងក៏ឃើញខ្លួនឯងជាប់ចំណងក្នុងឡានកណ្តាលចម្ការស្ងាត់តែម្តង ! ខ្ញុំត្រូវអត់បាយក្រហាយទឹកដល់ថ្មើរណេះចង់ខ្យល់គទៅហើយ !
ប៉ូលីសទីពីរងាកមើលមុខម៉ាប់
ប៉ូលីសទីពីរ៖ ចុះប្អូនប្រុសខាងណោះ អាចចំណាំមុខមាត់គ្នីគ្នារបស់ជនល្មើសដែលធ្វើជាដេកដួលកណ្តាលផ្លូវដែរទេ ?
ម៉ាប់៖ ចំណាំយ៉ាងម៉េចទៅលោកប៉ូលិស! បើវាផ្កាប់មុខធ្វើសន្លប់ស្ដូកនៅលើដី ។ ពួកវាច្បាស់ជាស្គាល់ខ្ញុំ និងអ៊ុំមេភូមិច្បាស់ណាស់បានជាវាដឹងថា អ៊ុំមេភូមិឧស្សាហ៍ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវចម្ការនោះ ។
ប៉ូលិសទីមួយធ្វើកំណត់ហេតុបណ្តើរ
ប៉ូលិសទីមួយ៖ អញ្ចឹងវាអាចជាអ្នកភូមិស្រុកយើងដែរទេ ?
ម៉ាប់គ្រវីក្បាល
ម៉ាប់៖ ដូចជាមិនមែនទេ ! ខ្ញុំស្គាល់មិនចន្លោះទេជាពិសេសអ៊ុំមេភូមិ គាត់ឧស្សាហ៍ជួបជុំរួមគ្នាធ្វើពិធីបុណ្យ ឬក៏ប្រជុំកិច្ចការ ផ្សេងៗក្នុងភូមិ ប៉ុន្តែតាមខ្ញុំមើលភិនភាគអាម្នាក់ដែលធ្វើពុតដេកកណ្តាលផ្លូវនោះ ការស្លៀកពាករបស់វាមិនសមជាអ្នកនៅក្នុងភូមិនោះទេ ។
ប៉ូលីសទីពីរ ៖ ស្អែកនេះសុំលោកមេភូមិទៅដាក់ពាក្យបណ្តឹងនៅទីស្នាក់ការឃុំទៅ ពួកខ្ញុំនិងស្រាវជ្រាវមនុស្សដែលប្លែកមុខនៅក្នុងភូមិស្រុកយើងនេះ ក្រែងបានតម្រុយខ្លះ !
សាម៉ន៖ អរគុណហើយក្មួយ ! ចាំខ្ញុំទៅស្នាក់ការឃុំស្អែកនេះចាំជួបគ្នានៅទីនោះចុះ !
ប៉ូលីសទាំងពីរនាំគ្នាសំពះលាសាម៉ន រួចនាំគ្នាចេញទៅ ។ ម្លិះងាកមើលអរុណញញឹមទន់ភ្លន់
ម្លិះ៖ ខ្ញុំអរគុណបងរុណហើយដែលបានជួយពុកខ្ញុំទាន់ពេល ! បើពុកត្រូវអត់បាយអត់ទឹករហូតទាបភ្លឺនោះមិនដឹងជាយ៉ាងណាទេ !
(នៅមានត)
ចែករំលែកព័តមាននេះ